คัดลอกมาจากเฟส stoiicat นะคะ
-------
อยากใช้เวลา ปล่อยความคิด เขียนอะไรยาวๆบ้าง หลังจากเครียดและหมกตัวอยู่กับการงานมานานนับเดือน
...
ละครจบ คิดไม่จบ เราเป็นคนหนึ่งซึ่งเพิ่งมาดูละคร "พิษสวาท" ในช่วงหลังๆ เพราะได้ยินกระแสมาแรงมาก
ช่วงที่ได้ดูตอนแรก ตื่นตาตื่นใจกับอินเนอร์ และการแสดงรับส่งอารมณ์ของพระอรรค และคุณอุบลมาก
...
พอดูไปเรื่อยๆ ละครจะสอดแทรกสาระ ศีลธรรม และบรรทัดฐานความดีชั่วแบบที่สังคมต้องการไว้ตลอด ทั้งแบบขายกันตรงๆโดยคุณอุบล หรือผ่านการซุบซิบนินทาของตัวประกอบ
...
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หรือเป็นละครเรื่องอื่นๆ เราจะรู้สึกว่าอืม...เดิมๆ...ก็จับยัดความดีชั่วเข้ามาให้บริโภคผ่านละคร
แต่กับเรื่องนี้ พอดูแล้วไล่เรียงเป็นลำดับขั้นของเหตุการณ์และปมที่ค่อยๆคลายออกมา มันทำให้เราคิดได้ว่า
1. เรื่องบางอย่างอย่าไปถามหาเหตุผล มันจะยิ่งทำให้ทุกข์ ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้นและจบลงอย่างตรงไปตรงมา ทุกเรื่องมีที่มา มีเงื่อนไขเวลาของมันในการดำเนินไปและสิ้นสุด บางเรื่องกรรมตามทันเร็ว บางเรื่องต้องรอวาระ เวลา และเงื่อนไขที่เหมาะสม กรรมนั้นถึงจะสุกงอมและให้ผล ทั้งกรรมดี และกรรมชั่ว
2. อย่ายึดติดกับอะไรทั้งนั้น เหมือนที่หลวงพ่อกล่าวไว้ อย่ายึดติดกับสิ่งที่รักหรือไม่รักเลย อาจจะฟังดูเชยและคร่ำครึ แต่ถ้าลองคิดตามจะพบว่า ทุกปัญหาในชีวิตมาจากการยึดติด ยึดติดกับปัญหา ทำไมล่ะ ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ยึดติดกับทางออกของปัญหา ทำยังไงดี อยากให้จบแบบนั้น อยากให้ได้แบบนี้
3. มองโลกตามความเป็นจริง และยอมรับความจริง คือการสร้างความสุขที่ยั่งยืนให้ชีวิต
คุณอุบลมองโลกและยึดติดกับสิ่งที่ตนคิดมานานหลายพบชาติ จนทำให้จมกับกองทุกข์อย่างสาหัส
พระอรรคมองโลกและยึดถือการกระทำของตนเป็นใหญ่ จนทำร้ายจิตใจของหญิงที่ตนรัก
ทิพอาภา มองโลกตามความเป็นจริง แต่ก็เลือกที่จะรัก แม้จะรู้ว่ารักแล้วไม่ได้รักตอบ ก็ยังคงยึดติดกับความรักนั้น ทำให้ทุกข์จากการไม่ได้รักตอบแทน ยังดีที่กลับลำทันตอนท้าย
หมอเชษฐ์ มองโลกตามความคิดตน ยึดมั่นถือมั่นกับหลักการ จนยึดติดกับการ
อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ยังนรกภูมิ (!?)
4. สิ่งใดเกิดแต่เหตุ สิ่งนั้นดับด้วยเหตุ
พุทธวจนะ จากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า คำสัจนี้ ยังเป็นอะกาลิโก คืออยู่เหนือกาลเวลา และเป็นโลกะวิทู คือเป็นคำแห่งความรู้แจ้งโลก
ความรัก ความทุกข์เพราะรักก็เช่นกัน
เมื่อรักเกิดจากใจ จะดับก็ต้องดับที่ใจ
เมื่อความแค้นเกิดจากความคิด ก็ต้องดับที่ความคิด
คุณอุบล แม้ไม่ได้เวียนว่ายในชาติภพ แต่กลับทรมานยิ่งกว่าเพราะต้องเวียนว่ายในความทุกข์จากความรักและความคิดของตน
และสุดท้าย เมื่อหาทางออกไม่พบ เลือกใครไม่ได้ เธอจึงเข้าใจและเลือกดับปัญหาที่จุดกำเนิดของมัน คือดับที่ใจ ดับที่ความคิด คือการรัก ให้อภัย และไม่ยึดติด อาจจะดูเชย แต่สัจจะ คือความจริง และความจริง คือธรรมชาติที่ดำรงอยู่คู่กาลเวลาเสมอ
20/9/2559
------------
คิดเห็นอย่างไร ประทับใจคำพูดหรือฉากไหน มาแชร์ส่งท้ายความประทับใจกันนะคะ
ชวนคุย พิษสวาท ละครจบ ความประทับใจไม่จบ
-------
อยากใช้เวลา ปล่อยความคิด เขียนอะไรยาวๆบ้าง หลังจากเครียดและหมกตัวอยู่กับการงานมานานนับเดือน
...
ละครจบ คิดไม่จบ เราเป็นคนหนึ่งซึ่งเพิ่งมาดูละคร "พิษสวาท" ในช่วงหลังๆ เพราะได้ยินกระแสมาแรงมาก
ช่วงที่ได้ดูตอนแรก ตื่นตาตื่นใจกับอินเนอร์ และการแสดงรับส่งอารมณ์ของพระอรรค และคุณอุบลมาก
...
พอดูไปเรื่อยๆ ละครจะสอดแทรกสาระ ศีลธรรม และบรรทัดฐานความดีชั่วแบบที่สังคมต้องการไว้ตลอด ทั้งแบบขายกันตรงๆโดยคุณอุบล หรือผ่านการซุบซิบนินทาของตัวประกอบ
...
ถ้าเป็นเมื่อก่อน หรือเป็นละครเรื่องอื่นๆ เราจะรู้สึกว่าอืม...เดิมๆ...ก็จับยัดความดีชั่วเข้ามาให้บริโภคผ่านละคร
แต่กับเรื่องนี้ พอดูแล้วไล่เรียงเป็นลำดับขั้นของเหตุการณ์และปมที่ค่อยๆคลายออกมา มันทำให้เราคิดได้ว่า
1. เรื่องบางอย่างอย่าไปถามหาเหตุผล มันจะยิ่งทำให้ทุกข์ ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้นและจบลงอย่างตรงไปตรงมา ทุกเรื่องมีที่มา มีเงื่อนไขเวลาของมันในการดำเนินไปและสิ้นสุด บางเรื่องกรรมตามทันเร็ว บางเรื่องต้องรอวาระ เวลา และเงื่อนไขที่เหมาะสม กรรมนั้นถึงจะสุกงอมและให้ผล ทั้งกรรมดี และกรรมชั่ว
2. อย่ายึดติดกับอะไรทั้งนั้น เหมือนที่หลวงพ่อกล่าวไว้ อย่ายึดติดกับสิ่งที่รักหรือไม่รักเลย อาจจะฟังดูเชยและคร่ำครึ แต่ถ้าลองคิดตามจะพบว่า ทุกปัญหาในชีวิตมาจากการยึดติด ยึดติดกับปัญหา ทำไมล่ะ ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ยึดติดกับทางออกของปัญหา ทำยังไงดี อยากให้จบแบบนั้น อยากให้ได้แบบนี้
3. มองโลกตามความเป็นจริง และยอมรับความจริง คือการสร้างความสุขที่ยั่งยืนให้ชีวิต
คุณอุบลมองโลกและยึดติดกับสิ่งที่ตนคิดมานานหลายพบชาติ จนทำให้จมกับกองทุกข์อย่างสาหัส
พระอรรคมองโลกและยึดถือการกระทำของตนเป็นใหญ่ จนทำร้ายจิตใจของหญิงที่ตนรัก
ทิพอาภา มองโลกตามความเป็นจริง แต่ก็เลือกที่จะรัก แม้จะรู้ว่ารักแล้วไม่ได้รักตอบ ก็ยังคงยึดติดกับความรักนั้น ทำให้ทุกข์จากการไม่ได้รักตอบแทน ยังดีที่กลับลำทันตอนท้าย
หมอเชษฐ์ มองโลกตามความคิดตน ยึดมั่นถือมั่นกับหลักการ จนยึดติดกับการ
4. สิ่งใดเกิดแต่เหตุ สิ่งนั้นดับด้วยเหตุ
พุทธวจนะ จากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า คำสัจนี้ ยังเป็นอะกาลิโก คืออยู่เหนือกาลเวลา และเป็นโลกะวิทู คือเป็นคำแห่งความรู้แจ้งโลก
ความรัก ความทุกข์เพราะรักก็เช่นกัน
เมื่อรักเกิดจากใจ จะดับก็ต้องดับที่ใจ
เมื่อความแค้นเกิดจากความคิด ก็ต้องดับที่ความคิด
คุณอุบล แม้ไม่ได้เวียนว่ายในชาติภพ แต่กลับทรมานยิ่งกว่าเพราะต้องเวียนว่ายในความทุกข์จากความรักและความคิดของตน
และสุดท้าย เมื่อหาทางออกไม่พบ เลือกใครไม่ได้ เธอจึงเข้าใจและเลือกดับปัญหาที่จุดกำเนิดของมัน คือดับที่ใจ ดับที่ความคิด คือการรัก ให้อภัย และไม่ยึดติด อาจจะดูเชย แต่สัจจะ คือความจริง และความจริง คือธรรมชาติที่ดำรงอยู่คู่กาลเวลาเสมอ
20/9/2559
------------
คิดเห็นอย่างไร ประทับใจคำพูดหรือฉากไหน มาแชร์ส่งท้ายความประทับใจกันนะคะ