I Am Lang Ling สาธยายตัวเองพอสังเขป ....เราเป็นคนชอบเที่ยว เปย์เอง-ไปเอง เที่ยวได้ทุกแบบเรียกว่าเป็นพวก Life is journey ชีวิตคือการเดินทาง(ความชอบส่วนตัว) แต่ที่ทำบ่อยสุดคือแบ็คแพ็คแบบ save cost ไปคนเดียวมีแผนบ้างไม่มีแผนบ้าง แต่เป็นคนเหนือก็จะไปมาหลายๆจังหวัด  ภาคอื่นๆมีนานๆที่ จนตอนนี้มาทำงานใกล้ๆภาคกลางก็เลยจะเปลี่ยนที่ เที่ยวบ้าง......เข้าเรื่องเลยละกัน

เอาจริงๆตลาดน้ำอัมพวา (Amphawa Floating Market) มีแต่คนไปมาเยอะมากแต่เราไม่เคยมีโอกาสเลยซักครั้งจนถึงครั้งนี้ ช่วงนี้ทำงานหนักกม๊ากกก  เลยคิดว่าต้องไปหาที่พักชาร์ตพลังงานชีวิตบ้างละ ลางานวันจันทร์รอเลยแต่ยังไม่รู้เลยว่าจะไปไหน? เอาวะ....เริ่มจากนี่แหละ "อัมพวา" หาข้อมูลอยู่2ชั่วโมงก่อนตัดสินใจไปก็ไปเก็บกระเป๋าตั้งนาฬิกาปลุกเลย มีแผนแค่นั่งรถตู้ ต่อรถตู้
วันที่ 1 ผิดแผน เพราะตื่นเช้าไป จากแผนออก8โมงเปลี่ยนเป็น7โมงต่อที่หนึ่งรถตู้จากที่พัก...ไปถึงนครสวรรค์ || ต่อที่สองจากนครสวรรค์ไปหมอชิต
(ขออนุญาติคนในภาพ เห็นน้องมาคนเดียวเลยขอยิงเก็บไว้ซักภาพ)

บ่ายโมงวันเสาร์ไปถึงแม่กลอง หาที่พักไว้ชื่อ Hometown Hostel เจ้าของใจดีมากแนะนำเลยคะอยู่เยื้องวัดเพชรสมุทร เจ้าของน่าจะชื่อพี่จอย(ไม่แน่ใจต้องขอโทษถ้าชื่อผิดนะคะ)
วันนี้คิดว่าเริ่มจากถ่ายตลาดร่มหุบดีกว่าใกล้สุดหละไม่หลงแน่นอน แต่เจ้าของHometownแนะนำให้ไปอัมพวาดูหิ่งห้อยก่อน คิดรถหมดไม่เป็นไรเดี๋ยวเค้าไปรับ (น่าร๊ากกกกกกอะ) พี่แกเขียนแผนที่ไปคิวรถให้เลย 8 บาทจากแม่กลองไปตลาดน้ำอัมพวา
งานเข้าตั้งแต่เริ่มลงรถผิดจุดเดินลงกับเด็กเฉยเลยทั้งๆที่ยังไม่ถึงด้วยซ้ำ เอาละเริ่มสนุกละไปต่อก็ไปซิกลัวอะไร หันดู360องศามีป้ายที่พักโผล่มาถ้ามีที่พักแสดงว่าตลาดอยู่ไม่ไกล เดินมั่วๆทำเนียนถ่ายรูปไป(ซึ่งรูปที่ได้ไม่มีอะไรเลย) แล้วก็มาถึงจนได้
เราเป็นคนที่ติดนิสัยอยู่อย่างนึง..ทุกๆการเดินทางไปต่างจังหวัด หนึ่งร้านในใจที่ต้องแวะคือร้านขาย Postcard ส่งไม่ส่ง ซื้อไม่ซื้อ ก็ต้องแวะไป
จุดเริ่มต้นของมิตรภาพเกิดขึ้น "ร้านชื่อสถานีปั่นรัก" ซื้อ Postcard มา4ใบนั่งเขียนนานม๊ากกกก แอบเก็บข้อมูลการสนทนาของลูกค้าคนนึง กับ เจ้าของร้านอยู่ ทำเนียนถ่ายรูป (อีกแล้ว)
ซักพักได้ยินว่า..เจ้าของร้านเป็นคนถ่ายภาพเองทั้งหมด (นึกในใจ เฮ้ย! พี่เจ๋งหวะ) มารู้ที่หลังพี่แกเป็นมือโปร ชมรมคนถ่ายภาพสมุทรสงคราม
เปิดประเด็นทันที่..พี่ถ่ายภาพเองหรอคะ? หลังจากนั้นยาวเลยไม่ได้ไปไหนละเกือบ1ชั่วโมงที่เก็บข้อมูล จากโปรกราฟ (พี่กราฟเจ้าของร้านเสื้อแดง)  โปรชาย(พี่ชายช่างภาพเสื้อดำ)
ซึ่งดูเหมือนรู้จักกันมานานเป็นปี 555 (นี่แหละเรา)

นั่งคุยซักพักตัดสินใจละพรุ่งนี้มาพักอัมพวาดีกว่า

Add Facebook ขอเข้า ..ชมรมคนถ่ายภาพสมุทรสงคราม ไปแล้วเรียบร้อย
บทสนนา ณ สถานีปั่นรัก จบลงที่..
(นั่งเป็นแม่ย่านางเลยที่หัวเรือ)
เราได้ไปดูหิ่งห้อยซึ่งเป็นลูกค้าคนแรก เกือบจะเป็นคนเดียวเพราะเหมือนฝนตกแต่ยังไงก็จะไปนะมีเพื่อนร่วมชะตากรรมไปดูหิ่งห้วยตัวใหญ่อยู่หลายคนแต่ถ่ายรูปไม่ได้กลัวกล้องเปียกเพราะต้องนั่งเรือไปดู (เอาตรงๆเราถ่ายไม่ติด)

วันที่ 2 เริ่มต้น ตลาดร่มหุบ ต้องได้ซักภาพซิน่า
ถูๆไถไปรูปนี้ไม่โดนรถไฟหิ้วไปก็ดีแค่ไหนละ สิ้นสุดการรอคอยต้องไปสถานีต่อไปแล้ววว....อัมพวาอีกรอบรถ8บาทเหมือนเดิมแต่วันนี้ลงถึงที่เพราะสำรวจมาแล้วสร้างlandmarkไว้แล้ว สถานีปั่นรัก ไม่ได้ไปไหนหรอกวันนี้นั่งแช่ทั้งวันพักบ้านข้างๆร้านเลย แอบลืมไปเราเป็นแค่ลูกค้าป่าววะมาอยู่อะไรร้านเค้าทั้งวัน555 วันนี้เริ่มได้เจอมือโปรเยอะขึ้น จำชื่อไม่หมด(ขอโทษจริงๆแต่ละคนเก่งๆทั้งนั้น)
จากอยากเป็นตากล้องวันนี้ขอเป็นคนอยู่ในเฟรมซักวัน
พี่กราฟให้ลองใช้เลนส์ FF ดู  เอาจริงๆนะ หนักม๊ากกก แต่วันนี้สนุกดีเหมือนอยู่บ้านเลยความรู้สึกว่าต่างถิ่นหายไปเลยยย

เย็นๆยิ่งสนุกคนเยอะขึ้นช่างภาพมากันเต็มร้าน สถานีปั่นรัก เหมือนเป็นจุดรวมตัวอยากเก่งต้องมานั่งฟังประสบการณ์ที่นี่ คืนนี้ได้ภาพมุมประจำบนสะพาน เอาจริงๆนะภาพนี้จริงๆก็ฝีมือพี่กราฟเจ้าของร้าน "สถานีปั่นรัก" นี่แหละสอนตั้งค่าให้ เราก็แค่เล็งนิ่งๆและรอเวลากดชัดเตอร์ (แล้วภาพนี้ก็เป็นฝีมือเราเลยยย)
วันที่2จบด้วยประวัติอัมพวานิดหน่อยจากเจ้าของร้าน "สถานีปั่นรัก" และประวัติของเราผู้มาเยือนพอสังเขป 555 ขำๆนะ
ช่วงเวลาของความสุขผ่านไปเร็วเสมอ (เหมือนจะเป็นเรื่องจริง)

และวันที่ 3 ก็มาถึงต้องกลับแล้ว
(เมื่อความสุขกำลังจะกลายเป็นความทรงจำ) ณ สถานีปั่นรัก
ก่อนกลับแวะวัดหน่อยแต่ไม่มีภาพประกอบนะเพราะไม่เอากล้องลงแล้ว แต่มาอยู่ในเฟรมแทน..
ภาพนี้โกหก ตัวจริงไม่ดูดีขนาดนั้นนนนนน กล้อง+ช่างภาพ 80% ทำให้ออกมาได้
ต้องกลับแล้วแอบใจหายนี่มาเที่ยว3วัน2คืน หรือว่าเป็นเดือนกันแน่

อย่างที่เคยบอก ..............................................
มา..."อัมพวา" แวะมานะ #สถานีปั่นรัก ที่นี่ไม่ได้มีแค่โปสการ์ด..แต่มีมิตรภาพดีดีที่เก็บยังไงก็..เก็บไม่หมด, มีเพื่อนให้รู้จัก, มีโปรกล้องที่ทุ่มเทสุดตัวสอนมือใหม่, และมีความสุขจนลืมไปว่าเราเป็นคนแปลกหน้า ^^

-ขอบคุณพี่กราฟ พี่ชาย พี่ชาติ มิว นก และ พี่ พี่ พี่ อีกหลายๆคนที่ให้การตอนรับที่น่ารัก และเป็นกันเอง ไม่ลังเลใจเลยถ้ามีโอกาสจะกลับไปอีกครั้ง-

คำคมดีดีของคนที่อยากเปลี่ยนมาเป็นสายนักเดินทางและยังโสดเราแนะนำ
เรื่องแฟนไม่ซีเรียสนะว่าต้องมี ..มีก็ดีไม่มีก็ได้ ทุกวันนี้เปย์ตัวเองก็มีความสุขดี ไม่เดือนร้อนอะไร หากมีแล้วไม่สบายใจก็ไม่มีดีกว่าขอแค่...
มีกล้อง || หนังสือ|| มือถือ || และมีตังค์ ก็ไปได้ทุกที่ (เรื่องเล่าจากภาพ)

I Am Lang Ling
http://www.facebook.com/langling
http://www.instagram.com/iamlangling