เช้าขึ้นมาจะออกจากบ้าน อย่างแรกที่พบเห็นคือเพื่อนบ้านจอดรถนอกบ้าน แต่ไม่ได้ขวางหน้าบ้านผมหรอกครับ แค่จอดฝั่งตรงข้ามซึ่งทำให้ผมต้องหักพวงมาลัยสุดทุกครั้ง ไม่งั้นเลี้ยวไม่พ้น ขับมาถึงกลางซอยหมู่บ้านต้องคอยหลบรถสวนเพราะเหลือเลนเดียวไปได้ทีละคัน  กว่าจะพ้นออกมาได้ก็หลายนาทีอยู่ มาถึงปากทาง กิจกรรมตอนเช้าของคนกรุงฯ ผู้คนเดินขวักไขว่ทั้งบนถนนและทางเท้า ลองนึกภาพดู จะอะไรล่ะครับบนทางเท้ามีทั้งมอเตอร์ไซด์รับจ้าง รถเข็นขายของ แผงขายอาหาร มีตลอดสองข้างทาง ทำให้เกิดสภาพแบบนี้ ถ้ามีคนหยุดยืนซื้อของกินตอนเช้าคนข้างหลังต้องเดินช้าลงหรือไม่ก็แทรกตัวเพื่อเดินต่อไป ถ้าใครอยากไปไวกว่านี้ต้องเดินบนถนน รักสบายก็ต้องลำบากอย่างนี้ เลยมาถึงป้ายรถประจำทาง มีทั้งรถแท็กซี่ รถตู้และผู้โดยสารที่ยืนรอรถเมล์อยู่ริมถนน รถมันติดแบบนี้เป็นปรกติ กว่าจะผ่านได้ต้องรอให้รถเมล์ที่หยุดรับผู้โดยสารออกตัวก่อนเนื่องจากเข้าป้ายไม่ได้เพราะติดรถแท็กซี่หรือไม่ก็รถตู้จอดแช่ป้ายรอรับผู้โดยสาร คู่กัดคู่นี้(แท็กซี่&รถตู้)เป็นภาพชินตาเราไปแล้ว ก็เค้าคนทำมาหากินนี่ครับ ตลอดสองข้างทางที่ผมขับรถผ่าน ถ้าไม่ใช่บริเวณที่เป็นป้ายรถประจำทาง ก็จะเห็นรถยนต์(ส่วนบุคล)จอดซื้อของ ส่งลูกส่งเมียส่งเพื่อน หรือจอดเฉยๆบ้าง หน้าเซเว่นก็มี ถึงคราวจะเปลี่ยนเลนเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาก็จะโดนทำลายจังหวะจากชาวสองล้อ เลี้ยวซ้ายก็แทรกซ้าย เลี้ยวขวาก็แทรกขวา กลับรถก็แทรกเลี้ยวตัดวงเลี้ยวของรถยนต์ ขึ้นสะพานลงอุโมงค์กันเป็นปรกติ เช่นเดียวกันกับรถยนต์ที่แซงคิว เปิดเลนพิเศษ แทรกคอสะพาน ขับช้าไม่ชิดซ้าย ในเวลาเร่งด่วนแบบนี้ ถ้าตำรวจจะจับคงทำให้รถติดมากขึ้นไปอีก เลยไม่ค่อยเห็นตำรวจเคร่งครัดในเวลานี้ จึงเป็นที่มาของคำว่า มีตำรวจรถก็ติด(ตั้งด่านนอกเวลาเร่งด่วน) ไม่มีตำรวจรถก็ติด(เวลาเร่งด่วนหรือไม่กวดขัน) สภาพชีวิตประจำวันแบบนี้ไงครับที่เหมาะสมที่จะเรียกร้องการปลดแอกให้สังคม แทนการปลดแอกเพื่อตัวเองเท่านั้น มีคนเคยกล่าวไว้ว่า คนไทยพร้อมที่จะเห็นแก่ตัวเมื่อมีโอกาส ประโยคนี้คงจะจริง  ว่าแต่กระทู้นี้เป็นกระทู้คำถามนี่นา ไม่เห็นมีคำถามเลย มีครับมี มีคำถามเอาไว้ให้ถามตัวเองซ่อนอยู่แล้วครับ