คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เขียน Resume ดีๆ และแนบผลสอบ TOEIC คะแนนสูงๆสวยๆไปด้วยครับ
สมาชิกหมายเลข 4456131 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3569462 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2256505 ถูกใจ, tokara ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4236260 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4482093 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5325078 ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1324556 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1204761 ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
ตอนที่ผมเรียนจบช่วงปี 2549 ผมประสบปัญหาเดียวกับคุณเลย
จบปริญญาตรี สาขาสังคมศาสตร์ เกรดเฉลี่ย 3 กว่า จากมหาวิทยาลัยรัฐที่มีนักศึกษามากที่สุด
คณะที่เรียน คนเยอะก็จริง แต่ดันไปเลือกเรียนสาขาแขนงเฉพาะทาง คนเรียนน้อยสุดในคณะ เพราะอยากเท่และหนีคณิตศาสตร์ บาดแผลเหวอะหนักตอนสมัครงานนี่ละครับ ในขณะที่เพื่อนที่จบนิติศาสตร์กับบัญชีนี่หางานได้ง่ายมาก
สถานภาพตรงนั้น คือ คนธรรมดา Plain Plain คนหนึ่งที่ไม่มีประสบการณ์การทำงานมาก่อน
เป็นคนช่วยงานอายุงาน 2 ปี กินเงินรายวันก็เท่านั้นครับ เขาไม่นับว่าเป็นงานประจำ
ตอนสมัครขอเงินเดือน 12000 โดนกดไปเหลือ 9000 บาทก็มี โกรธสุดก็ 8500 บาท (สมัยนั้นยังไม่มีนโยบายที่ให้เงินเดือนคนจบปริญญาตรี 15000 บาท)
ตกงานอยู่พอสมควร ประมาณเดือนนึง จนสมัครงานได้ที่แรกเพราะเจ้านายจากที่ทำงานเก่าช่วยดันสุดฤทธิ์ เป็นงานรับหน้าคนต่างชาติที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกับคนที่มาติดต่อ ที่เจ้านายเลือกงานนี้ให้เพราะมองว่าผมพอไปได้กับภาษาอังกฤษ
แรกๆก็เงอะๆงะๆ สุดท้ายก็เกลาไปเรื่อยๆ จนมั่นใจว่าตนเองมีของ จึงตัดสินใจลงทุน 1500 บาทเพื่อไปสอบ TOEIC ที่อาคาร BB อโศก
ผลออกมา คือ จากการอ่านไวยากรณ์ การฝึกฟังในการทำงาน และการฝึกทำข้อสอบจริง (กลัวทำไม่ทัน) ทำให้ได้ 755/990 คะแนน
จำได้ว่าพอได้คะแนนปุ๊บ...ความฝันมาเลย เทิร์นโอเวอร์เพื่อให้เงินเดือนก้าวกระโดด ตอนนั้นพร้อมจะออกจากกรุงเทพฯ แล้ว หุฮ่าๆๆ
แต่ฝันนั้นก็ค้างเติ่งกับช็อตสัมภาษณ์งานกับบริษัทประกอบรถชื่อดังฝั่งอเมริกาใน จ.ระยอง
คือ คุยกับเราดีทุกอย่าง ชมเรื่องภาษาอังกฤษด้วย...แต่ประสบการณ์การทำงานไม่ตรง...ภาพที่คนสัมภาษณ์เก็บใบสมัครผมแล้ววางในตะกร้า...พร้อมกับคำว่า "แล้วจะติดต่อกลับไป"...ครับผม...บีบหัวใจมาก
หลังจากนั้นก็พยายามเลือกงานที่เราสนใจ ทำที่เดิมไปพลาง เลือกงานไปพลาง บางครั้งเจอเงื่อนไขงี่เง่า เช่น นัดวันดิบดี...นั่งรถทัวร์ไปถึงหน้าบริษัทที่แหลมฉบังแล้ว...ปรากฏว่ายกเลิกนัดก่อนสัมภาษณ์ 1 ชั่วโมง...มันจะมีอะไรให้ท้อแบบนี้เสมอๆ
ซ้อนท้ายรถเพื่อนเข้าไปหย่อนใบสมัครทิ้งไว้ในนิคมอุตฯ...เห็นประกาศรับสมัครของบริษัทประกอบรถกระบะส่งออก ก็คิดว่าทำไมไม่เลือกเรียนสายอาชีพฟะ รับเยอะมาก เงินดีด้วย แต่เสี่ยง แล้วก็มีสิ่งนี้ในหัวมาตลอด จนมีความคิดอุตริเรื่องเรียนช่างในวัยแก่
เรื่องเรียนเสริม จัดตารางดีๆ อย่าให้ชนงาน ถ้าว่างงาน บ้านซัพพอร์ทโอเคครับ ผมเจอทำงานล่วงเวลา กับเจ้านายตำหนิเรื่องออกจากที่ทำงานก่อน ผมก็ซี้ดแล้ว...
กระทั่ง ได้งานเป็นพนักงานราชการนั่นแหละ เงินดีกว่าข้าราชการมาก (และไม่น่าเชื่อว่าจะได้เท่าที่ทำงานเดิม แต่เวลาว่างเยอะกว่า ตอนนั้นเพราะที่ทำงานแรก ทำมาหลายปีแล้วความก้าวหน้าไม่น่าจะมี แถมวันหยุด...อืม...ก็อย่างที่รู้ว่าเอกชนใช้คุ้มขนาดไหน)
หารำไพ่พิเศษ? ทำแล้ว แต่ทนสังขารไม่ไหวครับ ไปสักพักจะกรอบ รู้ตัวเลยว่าไม่ไหว อย่าฝืนเลย
ตำแหน่งพนักงานราชการนั้น อำนาจไม่มี ทำอะไรไม่ได้ เหมือนลูกมือข้าราชการอีกทีครับ เจ็บช้ำใจก็ทนเอา แต่ข้อดีคือเวลาเริ่มเยอะขึ้น กล้าพูดเลยว่างานเบาลงกว่าเอกชนที่เดิม 1 ใน 3 สบายใจมากๆ
แต่บทมันเขียนไว้ครับ ทำพนักงานราชการไปไปไม่นานก็สอบ ภาค ก. ได้ และตามมาด้วยสอบรับราชการได้...เวลามันผ่านไปเร็วมาก...ชีวิตนี้โอเคแล้วครับ มาถึงฝั่งฝันแล้ว
ที่เหลือก็อย่าทำให้คนอื่นด่าหรือทำผิดให้โดนไล่ออก 5555
ถ้าจะแนะนำ จขกท. ก็คือ
1) สอบภาษาอังกฤษหรือสอบภาษาที่ 3 เก็บไว้ครับ ถ้ามีวุฒิบัตรสอบ HSK หรือ JLPT หรือ Zertifikat ของ Goethe หยิบออกมาด้วย...ดูมีราคาขึ้นมาทันที
2) Resume คือ สิ่งที่จะบอกตัวตนเราทุกอย่าง วางเลย์เอาท์ดีๆ เขียนให้ดี อย่าตกม้าตายเพราะเรื่องง่ายๆ เช่น ชื่อเมล์ที่ดูไม่เป็นมืออาชีพ หรือการเขียนอะไรที่สุดโต่งลงไปคนสัมภาษณ์อาจมีอคติกับคุณแต่ตอนแรก ดึงจุดเด่นคุณออกมาให้ได้ ทำการบ้านเยอะๆครับ แทคติคสำคัญมาก
3) รีบศึกษาหาความรู้ หาประสบการณ์ในฟิลด์ที่เราสนใจให้มากๆ ฝึกอบรม หรือสอบใบเซอร์ฯ ที่น่าจะจำเป็นกับหน้าที่การงานที่คุณสนใจให้ได้ โอเคล่ะ จริงๆแล้วไม่ได้ใช้มันเท่าไหร่...แต่การพูดคุยระหว่างการสัมภาษณ์งาน มันก็มักจะเปิดเผยตัวตนของคุณออกมาในที่สุด หวังว่าคุณคงเข้าใจ
4) บุคลิค...สำคัญจริงๆครับ อย่าเปิดเผยตัวตนออกมามากเกินไป วุฒิภาวะสำคัญจริงๆครับช่วงสัมภาษณ์งาน...ความมั่นใจด้วย สร้าง Trust ในตัวคุณให้ได้ เข้าใจไหม???
ผมทำงานมาทั้งหมด 3 ที่ ประสบการณ์ไม่เยอะ พูดอะไรมากก็ไม่ได้ ที่แรกนี่มีป้าดัน แต่อีกสองที่ต่อมา ผมทำการบ้านตอนสอบสัมภาษณ์หนักมากครับ แต่ก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์บ้างครับ สู้ๆครับ เด็กใหม่สมัยนี้เก่งกว่ารุ่นผมอยู่แล้ว
จบปริญญาตรี สาขาสังคมศาสตร์ เกรดเฉลี่ย 3 กว่า จากมหาวิทยาลัยรัฐที่มีนักศึกษามากที่สุด
คณะที่เรียน คนเยอะก็จริง แต่ดันไปเลือกเรียนสาขาแขนงเฉพาะทาง คนเรียนน้อยสุดในคณะ เพราะอยากเท่และหนีคณิตศาสตร์ บาดแผลเหวอะหนักตอนสมัครงานนี่ละครับ ในขณะที่เพื่อนที่จบนิติศาสตร์กับบัญชีนี่หางานได้ง่ายมาก
สถานภาพตรงนั้น คือ คนธรรมดา Plain Plain คนหนึ่งที่ไม่มีประสบการณ์การทำงานมาก่อน
เป็นคนช่วยงานอายุงาน 2 ปี กินเงินรายวันก็เท่านั้นครับ เขาไม่นับว่าเป็นงานประจำ
ตอนสมัครขอเงินเดือน 12000 โดนกดไปเหลือ 9000 บาทก็มี โกรธสุดก็ 8500 บาท (สมัยนั้นยังไม่มีนโยบายที่ให้เงินเดือนคนจบปริญญาตรี 15000 บาท)
ตกงานอยู่พอสมควร ประมาณเดือนนึง จนสมัครงานได้ที่แรกเพราะเจ้านายจากที่ทำงานเก่าช่วยดันสุดฤทธิ์ เป็นงานรับหน้าคนต่างชาติที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกับคนที่มาติดต่อ ที่เจ้านายเลือกงานนี้ให้เพราะมองว่าผมพอไปได้กับภาษาอังกฤษ
แรกๆก็เงอะๆงะๆ สุดท้ายก็เกลาไปเรื่อยๆ จนมั่นใจว่าตนเองมีของ จึงตัดสินใจลงทุน 1500 บาทเพื่อไปสอบ TOEIC ที่อาคาร BB อโศก
ผลออกมา คือ จากการอ่านไวยากรณ์ การฝึกฟังในการทำงาน และการฝึกทำข้อสอบจริง (กลัวทำไม่ทัน) ทำให้ได้ 755/990 คะแนน
จำได้ว่าพอได้คะแนนปุ๊บ...ความฝันมาเลย เทิร์นโอเวอร์เพื่อให้เงินเดือนก้าวกระโดด ตอนนั้นพร้อมจะออกจากกรุงเทพฯ แล้ว หุฮ่าๆๆ
แต่ฝันนั้นก็ค้างเติ่งกับช็อตสัมภาษณ์งานกับบริษัทประกอบรถชื่อดังฝั่งอเมริกาใน จ.ระยอง
คือ คุยกับเราดีทุกอย่าง ชมเรื่องภาษาอังกฤษด้วย...แต่ประสบการณ์การทำงานไม่ตรง...ภาพที่คนสัมภาษณ์เก็บใบสมัครผมแล้ววางในตะกร้า...พร้อมกับคำว่า "แล้วจะติดต่อกลับไป"...ครับผม...บีบหัวใจมาก
หลังจากนั้นก็พยายามเลือกงานที่เราสนใจ ทำที่เดิมไปพลาง เลือกงานไปพลาง บางครั้งเจอเงื่อนไขงี่เง่า เช่น นัดวันดิบดี...นั่งรถทัวร์ไปถึงหน้าบริษัทที่แหลมฉบังแล้ว...ปรากฏว่ายกเลิกนัดก่อนสัมภาษณ์ 1 ชั่วโมง...มันจะมีอะไรให้ท้อแบบนี้เสมอๆ
ซ้อนท้ายรถเพื่อนเข้าไปหย่อนใบสมัครทิ้งไว้ในนิคมอุตฯ...เห็นประกาศรับสมัครของบริษัทประกอบรถกระบะส่งออก ก็คิดว่าทำไมไม่เลือกเรียนสายอาชีพฟะ รับเยอะมาก เงินดีด้วย แต่เสี่ยง แล้วก็มีสิ่งนี้ในหัวมาตลอด จนมีความคิดอุตริเรื่องเรียนช่างในวัยแก่
เรื่องเรียนเสริม จัดตารางดีๆ อย่าให้ชนงาน ถ้าว่างงาน บ้านซัพพอร์ทโอเคครับ ผมเจอทำงานล่วงเวลา กับเจ้านายตำหนิเรื่องออกจากที่ทำงานก่อน ผมก็ซี้ดแล้ว...
กระทั่ง ได้งานเป็นพนักงานราชการนั่นแหละ เงินดีกว่าข้าราชการมาก (และไม่น่าเชื่อว่าจะได้เท่าที่ทำงานเดิม แต่เวลาว่างเยอะกว่า ตอนนั้นเพราะที่ทำงานแรก ทำมาหลายปีแล้วความก้าวหน้าไม่น่าจะมี แถมวันหยุด...อืม...ก็อย่างที่รู้ว่าเอกชนใช้คุ้มขนาดไหน)
หารำไพ่พิเศษ? ทำแล้ว แต่ทนสังขารไม่ไหวครับ ไปสักพักจะกรอบ รู้ตัวเลยว่าไม่ไหว อย่าฝืนเลย
ตำแหน่งพนักงานราชการนั้น อำนาจไม่มี ทำอะไรไม่ได้ เหมือนลูกมือข้าราชการอีกทีครับ เจ็บช้ำใจก็ทนเอา แต่ข้อดีคือเวลาเริ่มเยอะขึ้น กล้าพูดเลยว่างานเบาลงกว่าเอกชนที่เดิม 1 ใน 3 สบายใจมากๆ
แต่บทมันเขียนไว้ครับ ทำพนักงานราชการไปไปไม่นานก็สอบ ภาค ก. ได้ และตามมาด้วยสอบรับราชการได้...เวลามันผ่านไปเร็วมาก...ชีวิตนี้โอเคแล้วครับ มาถึงฝั่งฝันแล้ว
ที่เหลือก็อย่าทำให้คนอื่นด่าหรือทำผิดให้โดนไล่ออก 5555
ถ้าจะแนะนำ จขกท. ก็คือ
1) สอบภาษาอังกฤษหรือสอบภาษาที่ 3 เก็บไว้ครับ ถ้ามีวุฒิบัตรสอบ HSK หรือ JLPT หรือ Zertifikat ของ Goethe หยิบออกมาด้วย...ดูมีราคาขึ้นมาทันที
2) Resume คือ สิ่งที่จะบอกตัวตนเราทุกอย่าง วางเลย์เอาท์ดีๆ เขียนให้ดี อย่าตกม้าตายเพราะเรื่องง่ายๆ เช่น ชื่อเมล์ที่ดูไม่เป็นมืออาชีพ หรือการเขียนอะไรที่สุดโต่งลงไปคนสัมภาษณ์อาจมีอคติกับคุณแต่ตอนแรก ดึงจุดเด่นคุณออกมาให้ได้ ทำการบ้านเยอะๆครับ แทคติคสำคัญมาก
3) รีบศึกษาหาความรู้ หาประสบการณ์ในฟิลด์ที่เราสนใจให้มากๆ ฝึกอบรม หรือสอบใบเซอร์ฯ ที่น่าจะจำเป็นกับหน้าที่การงานที่คุณสนใจให้ได้ โอเคล่ะ จริงๆแล้วไม่ได้ใช้มันเท่าไหร่...แต่การพูดคุยระหว่างการสัมภาษณ์งาน มันก็มักจะเปิดเผยตัวตนของคุณออกมาในที่สุด หวังว่าคุณคงเข้าใจ
4) บุคลิค...สำคัญจริงๆครับ อย่าเปิดเผยตัวตนออกมามากเกินไป วุฒิภาวะสำคัญจริงๆครับช่วงสัมภาษณ์งาน...ความมั่นใจด้วย สร้าง Trust ในตัวคุณให้ได้ เข้าใจไหม???
ผมทำงานมาทั้งหมด 3 ที่ ประสบการณ์ไม่เยอะ พูดอะไรมากก็ไม่ได้ ที่แรกนี่มีป้าดัน แต่อีกสองที่ต่อมา ผมทำการบ้านตอนสอบสัมภาษณ์หนักมากครับ แต่ก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์บ้างครับ สู้ๆครับ เด็กใหม่สมัยนี้เก่งกว่ารุ่นผมอยู่แล้ว
Jill Hera ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4456131 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1065800 ถูกใจ, Monkeyseo ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1242692 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4236260 ถูกใจ, tokara ถูกใจ, noteshock ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3888358 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5284084 ถูกใจรวมถึงอีก 38 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 18
บุคลิก การตอบคำถามเฉพาะหน้า มีผลมากกว่าเกรดค่ะ เวลาสัมภาษณ์เด็กก็ดูหน่วยก้าน ดูความอยากเข้าทำงาน ความตั้งใจ
เด็กจบใหม่บริษัทไม่คาดหวังเพราะยังไงก็เริ่มจาก 0 เหมือนกัน
ขอแค่เข้ากับทีมได้ ทำผิด ทำพลาด ขอโทษเป็น
โดนตำหนิแล้วปรับปรุง มีมารยาท สั่งงานอะไรก็พยายามทำ
ทำไม่ได้ก็ถาม ไม่ใช่นั่งรอจนพี่ๆต้องมาตามจี้
มีความรับผิดชอบต่องาน
ไม่ติดโทรศัพท์ chat ติด facebook ตลอดเวลา
สเปคนี้หายากนะ บอกเลย ถ้าน้องทำได้ ไม่ต้องอายเกรด สมัครไปร้อยบริษัท มีเรียกแน่นอน
บริษัทใหญ่ไม่เรียกก็ไปทำบริษัทเล็กๆเก็บประสบการณ์ พอเรามีประสบการณ์ สมัครที่ใหม่ไม่มีใครสนใจเกรดแล้วค่ะ
เด็กจบใหม่บริษัทไม่คาดหวังเพราะยังไงก็เริ่มจาก 0 เหมือนกัน
ขอแค่เข้ากับทีมได้ ทำผิด ทำพลาด ขอโทษเป็น
โดนตำหนิแล้วปรับปรุง มีมารยาท สั่งงานอะไรก็พยายามทำ
ทำไม่ได้ก็ถาม ไม่ใช่นั่งรอจนพี่ๆต้องมาตามจี้
มีความรับผิดชอบต่องาน
ไม่ติดโทรศัพท์ chat ติด facebook ตลอดเวลา
สเปคนี้หายากนะ บอกเลย ถ้าน้องทำได้ ไม่ต้องอายเกรด สมัครไปร้อยบริษัท มีเรียกแน่นอน
บริษัทใหญ่ไม่เรียกก็ไปทำบริษัทเล็กๆเก็บประสบการณ์ พอเรามีประสบการณ์ สมัครที่ใหม่ไม่มีใครสนใจเกรดแล้วค่ะ
สมาชิกหมายเลข 4456131 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5454845 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1065800 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6063608 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2256505 ถูกใจ, tokara ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2431628 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4097675 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5325078 ถูกใจ, forest clock ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
นักศึกษาจบใหม่ ยังไม่มีประสบการณ์ สมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครเอา!
สมัครงานที่ไหนมีแค่โดนเรียกไปสัมภาษณ์แล้วก็เงียบหายไป
อยากทราบว่า ควรเริ่มสมัครงานประเภทไหนก่อนดีคะ ที่จะหาประสบการณ์ในการทำงาน
หรือมีวิธีใดบ้างในการสมัครงานให้ได้ ของผู้ที่ยังไม่มีประสบการณ์
ช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะคะ