กระถิน นางเอกเรื่องเลือดรักทระนงเป็นตัวเดินเรื่องละครเรื่องนี้ จึงเข้าใจว่า จุดใหญ่ใจความของเลือดรักทระนง ต้องการจะสื่อผ่านตัวละครตัวนี้

โดยจากที่รับรู้มา ก็คือ ความทระนงในความเป็นคนดีแม้ว่าจะมีเลือดโจรอยู่ก็ตาม คนที่มีต้นกำเนิดแย่ก็ไม่ได้จะต้องเป็นคนไม่ดีเสมอไป ยิ่งถ้าหากมีความทระนงในความดีแล้ว ก็น่าจะได้ดีได้ไม่ยาก สักวันจะต้องมีคนเห็นความดีอย่างที่แม่นิ่มพร่ำบอกกระถิน

คนดูก็ลุ้นสิคะว่าสักวัน พุดกรองจะต้องได้เห็นความดีบ้าง แต่ไม่เลยไม่เห็นจะสำนึกถึงความดีของลูกสักนิด ผ่านมากี่ปีแล้วเนี่ยใจหินเกินมนุษย์ไปไหม (ปล. แล้วทำไมกระโดดลงมาบ้าบอ แค่วิ่งลงบันไดก็ได้ สติไม่ได้หลุดปานน้าน แถมอะไร ใจคิดจะฆ่าลูกฆ่าชบาอย่างไม่ลังเล แต่ร้องไห้หวาดกลัวกับการฆ่าไอ้คุณทด งง แป๊บ)

สำหรับตัวกระถินเอง เหมือนจะฉลาดแต่ก็พลาดประจำ เหมือนจะมีความทระนง ไม่อ่ะ ไม่เลย โดยเฉพาะตอนเมื่อวานที่พร่ำพูดแต่ว่า ชีวิตต้องชดใช้ๆๆๆๆ ฟังแล้วก็น่ารำคาญ และสับสนว่า คนที่ทระนงในความดี ทำไมถึงมองโลกเชิงลบ มองเห็นตัวเองไร้ค่าขนาดนี้ ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อแค่มาชดใช้ความผิดของทุกคนไปเสียหมด มันใช่ลักษณะของคนที่มีความทระนงเหรอ งง แป๊บ โทษตัวเองตลอดเวลา แถมไม่กล้ารับผิดอีก การปกปิดเรื่องการตายของคุณพระนี่คือแย่มาก คนที่ไม่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองก็ไม่ต่างอะไรจากคนขี้ขลาด

เรื่องนี้ คนทระนงก็คงเป็นแม่นิ่ม สินะ ไม่ว่ากี่ปีผ่านไป แม่นิ่มก็ยังตั้งมั่นในการปฎิบัติตนและความเชื่อของตนอย่างสมำเสมอ
ตัวละครสร้อยสนยังน่าภูมิใจกว่า ที่พัฒนาตัวเองจากคนเหลาะแหละเป็นคนเอาถ่าน