รู้สึกอึดอัดใจมากๆช่วงเเรกๆเลยอยากระบายนิดนึง ถ้าเขียนไม่รู้เรื่องหรือน่าเบื่อ
เขียนผิด เเท็กห้องผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ

ตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยนะคะ
คือเป็นคนที่เป็นสิวเยอะมากๆ เยอะตั้งเเต่ตอนม.ต้น เเละก็เป็นติดกันมาตลอดหลายปี
มีไปหาหมอที่คลีนิกดังๆหลายที่ (ไม่ขอระบุชื่อละกันค่ะ) ตอนไปก็หาย เเต่พอหยุดไปหา ก็กลับมาเป็นอีก
เสียเงินไปเยอะมากๆ น่าจะเป็นเเสนๆ เเล้ว

พอเห็นว่า ถึงไป ก็เเค่หายชั่วคราว เดี๋ยวก็ขึ้นอีก รู้สึกไม่มีประโยชน์ก็เลยเลิกไป สงสารพ่อเเม่ด้วย เงินไม่ใช่น้อยๆเลย
เลยตัดสินใจ มารักษาด้วยตัวเองดีกว่า หลังจากลองมาหลายเดือนมันก็ดีขึ้นจริงๆ เเต่ก็ขึ้นๆลงๆ ไม่ได้หายขาด
ตอนนี้ก็เป็นช่วงลงของมัน ที่มีสิวอักเสบเล็กๆขึ้นสองสามเม็ด เมื่อวานเลยตัดสินใจ
ไปคลีนิกอีกครั้ง เพื่อไปรักษารอย เเต่ที่คลีนิกพอเห็นหน้าเราก็บอกว่า สิวมันยังไม่หายดี ยังมีสิวอุดตันอยู่ ก็เลยจะให้รักษาสิวด้วย
เราก็ โอเค มันเป็นเรื่องจริง ถึงจะอยากรักษาเเค่รอยก็เถอะ

เขาก็กดสิวมาให้เรา
วันถัดไป(วันนี้) หน้าก็พัง จิตตกตามระเบียบ

พูดปัญหาเกี่ยวกับสิวเยอะมาก จนหลุดประเด็น คือช่วงนี้เพื่อนที่มหาลัยส่วนใหญ่ก็มีเเฟนกันเเล้ว ไม่มีเเฟนก็คือมีคนคุยมีคนมาชอบ หรือไปชอบคนอื่น
เเต่เรา ที่เป็นสิว คนมาชอบก็คงไม่มี ไปชอบคนอื่นก็รู้สึกว่า ไม่ดีพอ เราเป็นสิวขนาดนี้ เรารู้สึกว่าเราไม่มีสิทธิจะเดินเข้าไปจีบเขาด้วยซ้ำ เพราะว่าเราหน้าตาน่าเกลียด
อันนี้เเหละคะ คำถาม คือ

ผู้ชายรู้สึกยังไงกับผู้หญิงที่เป็นสิวคะ เเบบถ้ามีผู้หญิงที่เป็นสิวเยอะมากๆ มาชอบ หรือมาจีบ จะรู้สึกยังไง รังเกียจรึป่าวคะ อารมณ์เเบบ หน้าตาหน้าเกลียดแล้วยังไม่เจียมตัว
คิดว่าผู้หญิงที่เป็นสิว มีโอกาศบ้างรึป่าวคะ ? โดยที่ผู้หญิงคนนั้นมีจุดเสียเเค่มีสิวนะคะ อาจจะดูเหมือนอวยตัวเอง
เเต่คือ เรารู้สึกว่าสิวคือจุดด้อยที่หนักเเบบทิ้งห่างจากข้อเสียอื่นๆมาก เพราะเราว่าเราก็นิสัยไม่เเย่ เรียนก็ค่อนข้างดี หุ่นก็ค่อนข้างดี(พิมอันนี้เเล้วเขินจัง)
ข้อเสียอื่นๆก็ทั่วไปเช่น ขี้ลืม ขี้เกียจ ประมาณนั้น



จริงๆก็เเอบกลัวคำตอบเหมือนกัน เเต่ก็อยากรู้ความรู้สึกของคนทั่วๆไป
ถามเพื่อนตัวเอง ส่วนใหญ่ก็คงกลัวว่า อาจจะทำร้ายจิตใจเรา ทำให้ลำบากใจกันไปอีก

เเท็กผลิตภัณฑ์ดูเเลผิดหน้าเผื่อมีคนเเนะนำวิธีรักษานะคะ