อายุไม่ถึง 20 มีเงิน 1 ล้าน สมัย 30 ปีก่อนถือว่าเท่ห์มาก

พอผ่าน 20 ขวบ  ลุ่ม ๆ ดอน  ๆ  แย่สุดตอนอายุ 21 คือมีเงินติดตัว 30.000 บาทกับเสื้อผ้าอีกไม่กี่ชุดย้ายไปเริ่มต้นชีวิตต่าง จว. เหมือนคนแปลกหน้าไม่รู้จักใครเลย  พอกินพอใช้ตั้งหลักปักฐาน มีเมีย มีลูก สร้างครอบครัว  ทำงานวันละ 16 ชั่วโมง  มาล่มอีกที ปี 38 ตอนน้ำท่วม  เหลือเงินพยุงฐานะหลักพัน กับบ้านและรถที่ผ่อนไม่หมด  หลังจากนั้นไม่ยอมใช้ชีวิตติดลบ ไม่กู้ไม่ยืม  ไม่มีคืออด อะไรพอขายได้ขายไปก่อน

ลูกชายป่วยหนักผ่าตัดหลายรอบ  สุดท้ายผ่านมาได้  แต่ครอบครัวแตก เลิกกับเมีย ลูกต้องไปฝากย่าเลี้ยง  ลูกอีกคนไปจ้างคนเลี้ยง

มาฟื้นตอน 8 ปีที่แล้ว มาพีคสุดก็ตอน 3-4 ปีที่แล้วมีทรัพย์สินเกือบ 20 ล้าน

พอมีมากก็อยากรวย  เหมือนคนที่รวยกว่า  ลงทุนผิดพลาดในหุ้นขาดทุนไปกว่า 3 ล้าน   (ขายล้างพอร์ทไป ตอน 1,500 จุดไม่นานมานี้)

โดนคนโกงไปอีกหลาย ๆ ๆ ราย  รวม ๆ แล้วประมาณ 4 ล้าน  (คนโกงเกือบทั้งหมดเป็นคนรวย และมีชื่อเสียงในจังหวัด)

เวลานี้ทรัพย์สินยังเหลืออยู่ไม่เกิน 12 ล้าน  ลูก ๆ กลับมาอยู่พร้อมหน้า  สิ่งที่กลัวที่สุดคือ กลัวกลับไปจนเหมือนเดิม  

เลิกใจอ่อน เลิกเป็นคนเกรงใจคนชั่วเลิกเกรงใจคนรวยเลิกเกรงใจคนมีสีเลิกเกรงใจคนใจบุญตราบใดที่ยังไม่รู้จักพวกเขาจริง ๆ  และพยายามเลิกสงสารคนทุก ๆ คนที่พบเห็นหรือผ่านเข้ามา  เวลานี้ดีขึ้นเรื่อย ๆ