ก่อนอื่น จขกท ต้องขอเกริ่นว่า " ข้อความที่เขียนไปทั้งหมด จขกท มิได้มีเจตนาลบหลู่/ดูหมิ่น หรือทำให้ศาสนาใดๆเสื่อมเสียแต่อย่างใด
ทุกข้อความที่พาดพิงเป็นเพียงข้อความประกอบการอธิบายเรื่องราว ในมุมมองของ จขกท เท่านั้น และกระทู้นี้มิได้มีจุดมุ่งหมายในการ
สร้างความแตกแยกแต่อย่างใด "
โอเค มาเริ่มกันเลยครับ
จขกท เองเกิดมาในครอบครัวคนจีนนับถือพุทธ ตัวจขกท เอง เฝ้าถามตนเองมาตลอด เราเกิดมาทำไม ชีวิตคืออะไร โลกหลังความตายเป็นอย่างไร
ซึ่ง จขกท เองเคยศึกษา พระไตรปิฎก และ คัมภีร์ใบเบิลมาแล้ว แต่ก็พบว่า แม้แต่ศานาที่ จขกทนั้นนับถือมาตลอดก็ยังมี จุดที่ชวนสงสัยและไม่มีคำ
อธิบายมากมาย เช่นในกรณีศานาพุทธ ที่เน้นเรื่องกฏแห่งกรรมและการพิสูจน์ด้วยตนเองมากกว่าสอนให้เชื่ออย่างเดียว แต่พออ่านในพระไตรปิฏก
ก็พบเรื่องราวปาฏิหารย์และเรื่องเกินจริงอยู่มากมาย ซึ่งในหลายๆ กรณีนั้น ได้เกินจริงถึงขั้น "บิดเบือนวิถีและความเป็นไปของธรรมชาติอย่างสิ้นเชิง"
เช่น
1. มนุษย์ที่กินดินมูลดินการก่อกำเนิด
2. อายุไขดั้งเดิมของมนุษย์ในอดีต(หลายหมื่นปี)
ซึ่งด้วยหลักการที่ จขกท ยึดมั่นมาตลอดได้ค่อยๆสั่นคลอนเมื่อเรื่องในบางเรื่อง
ที่ปรากฏในคัมภีร์ไม่ สมเหตุสมผล "มากเกินไป" มีอยู่ช่วงหนึ่ง จขกท เริ่มเป็นโรคซึมเศร้า เลยได้พบเพื่อนชาวคริสต์ที่พยายามให้
รับพระเจ้าเข้ามาในชีวิต ซึ่งทำให้ จขกท หันมาอ่านคัมภีร์ไบเบิลอยู่พักนึง ซึ่งจากการที่ศึกษาก็พบความไม่เท่าเทียมอยู่เช่น
1.พระเจ้าสร้างโลกและมนุษย์ แต่หากมนุษย์คนใดไม่นับถือพระองค์ พอตายไปจะต้องตกนรก ทั้งๆที่แม้ว่าชั่วชีวิต คนผู้นี้จะทำความดีมาทั้งชีวิตก็ตาม
make sense ไหมครับ? ดังนั้นถ้าว่าตามนี้ จขกท ได้นับถือพุทธ และตายไปโดยปฏิเศษศรัทธา จขกท จะต้องตกนรกใช่ไหม? แล้วแบบนี้ควรเรียกว่าพระเจ้า
เหรอ ให้ตกนรกเพียงแค่ไม่นับถือตนเอง เที่ยงธรรมตรงไหน?
2. หากคนคริสต์คนหนึ่งนับถือพระเจ้ามาโดยตลอดได้ตายไป แต่ปรากฏว่าพระเจ้าไม่มีจริง มีเพียงกฏแห่งกรรมเท่านั้น คนผู้นี้ก็จะไม่ตกนรก เพราะไม่ได้ทำความชั่วไว้ เพราะทำตามแนวทางในคัมภีร์มาตลอด ถ้าคิดแบบนี้ก็จะดูคุ้มค่าที่นับถือ?
จากข้อที่ 2.เป็นข้อสังเกตุและข้ออ้างที่ เพื่อน จขกท ชักชวนเข้าคริสต์ศาสนา ซึ่งทำให้ จขกท ไขว้เขวอยู่พักนึง จนคิดได้ว่า
ศาสนาคือเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ "คนที่ดีก็จะทำในสิ่งที่ดี คนที่ไม่ดีก็จะทำในสิ่งที่ไม่ดีอยู่วันยังค่ำ แม้จะมี/ไม่มีศาสนาก็ตาม"
และ "คนเราไม่จำเป็นต้องอุทิศอิสระในการตัดสินใจทั้งชีวิต เพื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ไม่รู้มีจริงรึเปล่า และ คนเราไม่ควรทำดี/ไม่ดี
เพียงเพื่อ"ไม่ให้ตนตกนรก"หรือพูดง่ายๆคือ เอานรกมาขู่ เอาสวรรค์มาล่อ มนุษย์ทำได้ดีกว่านั้นมาก
สุดท้าย จขกท เลยเลือกที่จะ ทำในสิ่งที่คิดว่าดี ตามบรรทัดฐานของมนุษย์ส่วนใหญ่ โดยอยู่ในกรอบที่ว่าต้องไม่เบียดเบียน
ให้ใครเดือดร้อน ถึงแม้จะเป็นเอทิสต์ แต่ก็มีสิทธิ์ ที่จะเอาส่วนดีของแตาละศาสนามาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต ทุกวันนี้
จขกท สบายดี ไม่ต้องมานั่งเคร่งเครียดกับการเป็นชาว...นู่น นี่ นั่น ไม่มี กฏ หรือข้ออ้างต่างในการจะทำความชั่วหรืออะไรต่อ
มิอะไร(เพราะบรรทัดฐานความดี/ความชั่วของแต่ละศาสนาไม่เหมือนกัน)
จากคนนับถือพุทธ เกือบจะนับถือคริสต์ สุดท้ายหันมาเอทิสต์
ทุกข้อความที่พาดพิงเป็นเพียงข้อความประกอบการอธิบายเรื่องราว ในมุมมองของ จขกท เท่านั้น และกระทู้นี้มิได้มีจุดมุ่งหมายในการ
สร้างความแตกแยกแต่อย่างใด "
โอเค มาเริ่มกันเลยครับ
จขกท เองเกิดมาในครอบครัวคนจีนนับถือพุทธ ตัวจขกท เอง เฝ้าถามตนเองมาตลอด เราเกิดมาทำไม ชีวิตคืออะไร โลกหลังความตายเป็นอย่างไร
ซึ่ง จขกท เองเคยศึกษา พระไตรปิฎก และ คัมภีร์ใบเบิลมาแล้ว แต่ก็พบว่า แม้แต่ศานาที่ จขกทนั้นนับถือมาตลอดก็ยังมี จุดที่ชวนสงสัยและไม่มีคำ
อธิบายมากมาย เช่นในกรณีศานาพุทธ ที่เน้นเรื่องกฏแห่งกรรมและการพิสูจน์ด้วยตนเองมากกว่าสอนให้เชื่ออย่างเดียว แต่พออ่านในพระไตรปิฏก
ก็พบเรื่องราวปาฏิหารย์และเรื่องเกินจริงอยู่มากมาย ซึ่งในหลายๆ กรณีนั้น ได้เกินจริงถึงขั้น "บิดเบือนวิถีและความเป็นไปของธรรมชาติอย่างสิ้นเชิง"
เช่น
1. มนุษย์ที่กินดินมูลดินการก่อกำเนิด
2. อายุไขดั้งเดิมของมนุษย์ในอดีต(หลายหมื่นปี)
ซึ่งด้วยหลักการที่ จขกท ยึดมั่นมาตลอดได้ค่อยๆสั่นคลอนเมื่อเรื่องในบางเรื่อง
ที่ปรากฏในคัมภีร์ไม่ สมเหตุสมผล "มากเกินไป" มีอยู่ช่วงหนึ่ง จขกท เริ่มเป็นโรคซึมเศร้า เลยได้พบเพื่อนชาวคริสต์ที่พยายามให้
รับพระเจ้าเข้ามาในชีวิต ซึ่งทำให้ จขกท หันมาอ่านคัมภีร์ไบเบิลอยู่พักนึง ซึ่งจากการที่ศึกษาก็พบความไม่เท่าเทียมอยู่เช่น
1.พระเจ้าสร้างโลกและมนุษย์ แต่หากมนุษย์คนใดไม่นับถือพระองค์ พอตายไปจะต้องตกนรก ทั้งๆที่แม้ว่าชั่วชีวิต คนผู้นี้จะทำความดีมาทั้งชีวิตก็ตาม
make sense ไหมครับ? ดังนั้นถ้าว่าตามนี้ จขกท ได้นับถือพุทธ และตายไปโดยปฏิเศษศรัทธา จขกท จะต้องตกนรกใช่ไหม? แล้วแบบนี้ควรเรียกว่าพระเจ้า
เหรอ ให้ตกนรกเพียงแค่ไม่นับถือตนเอง เที่ยงธรรมตรงไหน?
2. หากคนคริสต์คนหนึ่งนับถือพระเจ้ามาโดยตลอดได้ตายไป แต่ปรากฏว่าพระเจ้าไม่มีจริง มีเพียงกฏแห่งกรรมเท่านั้น คนผู้นี้ก็จะไม่ตกนรก เพราะไม่ได้ทำความชั่วไว้ เพราะทำตามแนวทางในคัมภีร์มาตลอด ถ้าคิดแบบนี้ก็จะดูคุ้มค่าที่นับถือ?
จากข้อที่ 2.เป็นข้อสังเกตุและข้ออ้างที่ เพื่อน จขกท ชักชวนเข้าคริสต์ศาสนา ซึ่งทำให้ จขกท ไขว้เขวอยู่พักนึง จนคิดได้ว่า
ศาสนาคือเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ "คนที่ดีก็จะทำในสิ่งที่ดี คนที่ไม่ดีก็จะทำในสิ่งที่ไม่ดีอยู่วันยังค่ำ แม้จะมี/ไม่มีศาสนาก็ตาม"
และ "คนเราไม่จำเป็นต้องอุทิศอิสระในการตัดสินใจทั้งชีวิต เพื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ไม่รู้มีจริงรึเปล่า และ คนเราไม่ควรทำดี/ไม่ดี
เพียงเพื่อ"ไม่ให้ตนตกนรก"หรือพูดง่ายๆคือ เอานรกมาขู่ เอาสวรรค์มาล่อ มนุษย์ทำได้ดีกว่านั้นมาก
สุดท้าย จขกท เลยเลือกที่จะ ทำในสิ่งที่คิดว่าดี ตามบรรทัดฐานของมนุษย์ส่วนใหญ่ โดยอยู่ในกรอบที่ว่าต้องไม่เบียดเบียน
ให้ใครเดือดร้อน ถึงแม้จะเป็นเอทิสต์ แต่ก็มีสิทธิ์ ที่จะเอาส่วนดีของแตาละศาสนามาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต ทุกวันนี้
จขกท สบายดี ไม่ต้องมานั่งเคร่งเครียดกับการเป็นชาว...นู่น นี่ นั่น ไม่มี กฏ หรือข้ออ้างต่างในการจะทำความชั่วหรืออะไรต่อ
มิอะไร(เพราะบรรทัดฐานความดี/ความชั่วของแต่ละศาสนาไม่เหมือนกัน)