"ดูดได้ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เดี๋ยวเค้าก็เลิกเอง" : เสียงจากคุณหมอประจำตัว
"ดูดได้ ถึง 4 ขวบ ถ้าเกินจากนั้นอาจมีผลกับฟัน" : เสียงจากหมอฟัน
"อย่าปล่อยให้ดูด ยิ่งโตยิ่งเลิกยาก" เสียงจากเพื่อนๆ และคนรอบข้าง
"อย่าปล่อยให้ดูด เดี๋ยวฟันยื่น" เสียงจากสามี
"ไม่ดูดได้มั๊ยลูก เดี๋ยวเกาหลังให้นอน" เสียงจากหัวใจตัวเอง
หลายๆเสียงตีกันมาเป็นปี จน 1 ขวบ 8 เดือน ก็เริ่มตัดสินใจได้ว่าเลิกดูดได้แล้วนะอาลี่ .. เราต้องฝึกกันแล้ว เป็นไงเป็นกัน
ที่ตัดสินใจได้เนื่องจากอาม่ะเริ่มรู้สึกว่าอาลี่เริ่มติดการดูดนิ้วนอนเพิ่มขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะเลิกเองเลย ... อาลี่ติดตุ๊กตากระต่ายเน่ามาก และพอจับกระต่ายเน่าทีไร ก็จะต้องเอานิ้วเข้าปาก ดูดนอนอย่างสบายใจทุกที ยิ่งโต ยิ่งนอนง่ายขึ้น พออ่านหนังสือจบปุ๊บ นางก็จับกระต่าย ดูดนิ้ว หันหลังนอนเลย ไม่สนใจใคร บางครั้งยังอ่านหนังสือไม่ทันจบ ก็ง่วงเริ่มตั้งนิ้วเตรียมดูดแล้ว .. กลางวันพอรู้สึกตัวทีไรก็ดูดนิ้วนอนต่อ หรือไม่ก็ดูดนิ้วนอนเล่นต่อ นิ้วโป้งก็เริ่มเป็นไตแข็งขึ้น แข็งขึ้นแล้ว พอ พอ พอ ท่าทางจะไม่ยอมเลิกเองแน่
หลังจากตัดสินใจได้ ปฏิบัติการเลิกดูดนิ้วนอนก็เริ่มขึ้น
- เลือกใช้วิธีการพื้นบ้าน บอระเพ็ด นี่แหละ เป็นตัวช่วย ควบคุ่กับพลาสเตอร์
- เริ่มบอกลูกว่าอีกไม่นานนิ้วจะไม่อร่อยแล้วนะ จากวันนี้ไปอาม่ะ จะเกาหลังให้ลูกนอนไปด้วย เผื่อวันไหนนิ้วไม่อร่อยก็เลิกดูดนะ
- เตรียมใจทั้งแม่และลูก เป่าหูกันทุกวันว่าเดี๋ยวนี้จะไม่อร่อย เป่ากันไปเป็นเดือนๆ จนลูกเริ่มชิน พยักหน้ายอมรับว่าเดี๋ยวนิ้วจะไม่อร่อย
--------------------------
วันที่ 1 เริ่ม 1 ขวบ 9 เดือนพอดีๆ เตรียมบอระเพ็ดไว้ กะจะเริ่ม ช่วงกลางวันอาม่ะแอบป้ายบอระเพ็ดที่มืออาลี่ไปนิดหน่อย พอถึงเวลานอน วาดฝันไว้ว่าอาลี่คงดูดนิ้วแล้วไม่อร่อยคงได้เริ่มฝึก ผลปรากฏว่าอาลี่หันไปดูดนิ้วนอนปกติอย่างเอร็ดอร่อยต่อไป ... เศร้าเลย..อาม่ะเลยแอบเอายาม่วงป้ายนิ้วทิ้งไว้แทน พออาลี่ตื่นก็ชี้ให้ดูนิ้วเน่า แล้วเอาบอระเพ็ดทาให้บอกว่าเป็นยา อาลี่เห็นแล้วแอบชิมนิดหน่อยก่อนทำหน้าเบ้ ส่ายหน้า ไม่ดูดแล้ว ..
ปฏิบัติการเริ่มจริงๆก็คืนนี้... ก่อนนอนกลางคืน อาม่ะทายาบอระเพ็ดให้ แล้วเอาพลาเตอร์พันแผลปิดไว้ บอกว่าดูดไม่ได้แล้วนะ ก่อนพานอน ... ผลออกมาเป็นไปด้วยดี อาลี่ดิ้นไปมา ร้องอี๊ด อี๊ด ครางอิ๋ง อิ๋ง อยากดูดนิ้วแต่ไม่ดูด กลิ้งไปมารวม. 45 นาที. หลับปุ๋ย ...เฮ้อออออ ถอนหายใจแรงๆ
---------------------------
วันที่ 2 ตอนกลางวันหลังจากอ่านหนังสือกล่อมแล้ว ถึงเวลานอน อาลี่ยื่นนิ้วให้ทายาบอระเพ็ดและปิดพลาสเตอร์ พอจะให้นอนจริงๆก็กลิ้งไปมา เดินวนไปมารอบห้อง พอง่วงสักพักก็ร้องไห้ อาป๋าเดินมาคุยด้วยก็หยุดร้อง แต่พออาป๋าออกไป อาม่ะจับให้นอนเท่านั้นเอง ร้องไห้ห้องจะแตก อาม่ะอดทนๆๆโอ๋ๆ ตบก้นๆ อยู่สักพัก จนหมดแรงหลับคาพุง น้ำตาอาม่ะจะร่วง สงสารแต่ก็ต้องใจแข็ง กว่าจะหลับได้ เล่น+งอแงไป ชั่วโมงนึงเต็มๆ T_T
แต่พอกลางคืนกลับง่ายกว่าที่คิด.. อาลี่ขอให้ทายาบอระเพ็ดกับติดพลาสเตอร์เอง บอกให้ติดก่อนนอนก็ไม่ยอม สงสัยรักแองกรี้เบิร์ดบนพลาสเตอร์มาก พอปิดไปนอน อาลี่เกาะขอบเตียงยืนเล่นสักพัก ร้องหงิงๆอีกหน่อย สักพักคว้ามืออาม่ะไปเกาจั๊กกะเร้.. ตามด้วยเกาสีข้าง แล้วไปจบที่ท่าเกาหูกล่อมนอน สรุปจบลงด้วยเวลา 20 นาทีหลับปุ๋ยแบบไม่ดูดนิ้ว
--------------------------
วันที่ 3 ช่วงบ่ายเด็กน้อย ดิ้นไปดิ้นมา ร้องไห้นิดๆหน่อยๆ พอให้ได้สะเทือนใจ และมาจบสลบที่พุงอาม่ะท่าเดิม ภายในเวลา 40 นาที ..ถอนหายใจยาวๆ 3 รอบ
ช่วงค่ำคืนนี้มีดราม่าแบบสุดๆ อาลี่ร้องโวยวายหนักจนเหนื่อย เริ่มคว้ามืออาม่ะมาให้เกาคอ เกาจั๊กกูเร้เหมือยเดิม จนใกล้จะหลับ แต่คงนึกขึ้นได้ว่าต้องร้องไห้ คราวนี้เลยเล่นใหญ่ ดราม่าหนักมาก ทั้งลุกขึ้นเกาะเตียงร้องไห้ , ซบหน้าลงร้องกับผ้าห่ม เห็นต่าย ต่ายทีไรก็คงอดอยากดูดนิ้วไม่ได้ อาม่ต้องแอบซุกต่าย ต่ายหนีไม่ให้ใกล้มือ สรุปลงด้วยหลับทั้งน้ำตา ด้วยเวลารวม 45นาที วันนี้ถือว่าพีค สุดๆ...
--------------------------
วันที่ 4 ช่วงบ่ายเลิกป้ายบอระเพ็ด ติดพลาสเตอร์อย่างเดียว อาลี่ดิ้นไปดิ้นมา ร้องไห้ตามระเบียบพอให้รู้ว่าขัดใจ อาม่ะเก็บต่าย ต่าย ถ้าไม่เห็นก็ไม่จับ ไม่อยากดูดนิ้ว วันนี้เปลี่ยนที่สลบ มาสลบที่ขาอาม่ะแทน รอบนี้ใช้เวลาน้อยลง เหลือ 25 นาที
ช่วงกลางคืนกลับบ้านกันช้า อาลี่ง่วงนิดหน่อยแล้ว แอบดีใจคิดว่าคงไม่ร้อง แต่ผิดค่ะ อาลี่ยังร้อง แต่ก็น้อยลงมาก ร้องแบบครางๆ แอบมีถามถึงต่าย ต่ายบ้าง แต่อาม่ะทำเป็นไม่เข้าใจ .. ใช้เวลา 25 นาที กลับมาสลบข้างมืออาม่ะ หัวหนุนหมอนเรียบร้อยมาก
--------------------------
วันที่ 5 ช่วงบ่ายต้องนอนกลางวันนอกสถานที่ นอนผิดที่แบบนี้ แถมยังมีเสียงพี่ๆเล่นอยู่ไม่ไกล ก็เป็นไปตามคาด อาลี่ร้องๆหยุดๆ ง่วงก็ง่วง ขยี้ตาจนตาจะหลุด กว่าจะคลานมาหลับพาดบนตัวอาม่ะได้ก็ยาวกันไป 40 นาที
ช่วงกลางคืน ดราม่าตั้งแต่พาไปแปรงฟันยันกราบพระเตรียมตัวนอน เป็นดราม่าระดับกลางพอรับได้ หลังเข้าเตียงมีดราม่าดิ้นไปมาร้องครวนคราง มาสรุปจบที่ จับมืออาม่ะไปเกาหู เกาคอ ปิดท้ายที่เกาจุ๊กกูเร้ตามเคย จบลงภายในเวลา 25 นาที
--------------------------
วันที่ 6 ช่วงบ่ายร้องน้อยลงแล้ว หลับง่ายขึ้น ใช้เวลา 25 นาที
ช่วงกลางคืน ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว อาลี่ไม่ร้องเลย นอนกางแขนให้เกาจุ๊กกูเร้โดยดี ขยับตัวไปมาให้เกาตามที่อยาก. หลับไปภายในเวลา 15 นาที
--------------------------
วันที่ 7 ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว คนสวยไม่ร้องเลย นอนดิ้นไปดิ้นมา พอจะหลับก็มานอนชูแขนให้เกาจุ๊กกูเร้ ตามระเบียบ กลางวันใช้เวลา 20 นาที ช่วงกลางคืน. 15 นาที หลับปุ๋ย
--------------------------
หลังจากนั้นมา เด็กน้อยก็ไม่ทำท่าจะดูดนิ้วนอนอีกเลยมีบ้างที่จับกระต่ายตัวโปรดแล้วร้องโวยวาย คงอยากจะดูดนิ้ว แต่นางก็จะปัดออกเอง ดิ้นไปดิ้นมาต่อไป ยอมรับเลยว่าอาม่ะต้องอดทนมาก .. แม้บางวันจะสติแตกเดินหนีออกมาบ้างเพราะอาลี่ไม่ยอมนอน จะเล่นอย่างเดียว ก็มีโวยวายทะเลาะกันบ้าง จนถึงทุกวันนี้ ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว อาลี่ไม่ทำท่าอยากดูดนิ้ว เวลานอนก็ไม่ต้องพันพลาสเตอร์และสามารถนอนเล่นกับกระต่ายเน่าตัวโปรดได้สบายใจ ถึฝแม้จะนอนยากขึ้น ร้องไม่อยากนอนบ้างแต่ทุกวันก็ผ่านไปด้วยดี
ปฏิบัติการเลิกดูดนิ้วนอนครั้งนี้ง่ายกว่าที่คิดไว้มาก อาจเพราะเราเป่าหูลูกล่วงหน้ามาก่อนและใช้ความตั้งใจจริง ยืนยันกับลูกว่าต้องเลิกๆๆๆ รับรองสำเร็จค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้แม่ทุกคนที่อยากฝึกให้ลูกเลิกดูดนิ้วนะคะ ใครเลิกเองได้ก็ยินดีด้วยมากๆ แต่ถ้าใครคิดว่าเลิกเองไม่ได้แน่ หวังว่าประสบการณ์ของเราคงช่วยได้นะคะ
แชร์ประสบการณ์เลิกดูดนิ้วนอน ของเด็กน้อยวัย 1 ขวบ 9 เดือน ภายใน 7 วัน
"ดูดได้ ถึง 4 ขวบ ถ้าเกินจากนั้นอาจมีผลกับฟัน" : เสียงจากหมอฟัน
"อย่าปล่อยให้ดูด ยิ่งโตยิ่งเลิกยาก" เสียงจากเพื่อนๆ และคนรอบข้าง
"อย่าปล่อยให้ดูด เดี๋ยวฟันยื่น" เสียงจากสามี
"ไม่ดูดได้มั๊ยลูก เดี๋ยวเกาหลังให้นอน" เสียงจากหัวใจตัวเอง
หลายๆเสียงตีกันมาเป็นปี จน 1 ขวบ 8 เดือน ก็เริ่มตัดสินใจได้ว่าเลิกดูดได้แล้วนะอาลี่ .. เราต้องฝึกกันแล้ว เป็นไงเป็นกัน
ที่ตัดสินใจได้เนื่องจากอาม่ะเริ่มรู้สึกว่าอาลี่เริ่มติดการดูดนิ้วนอนเพิ่มขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะเลิกเองเลย ... อาลี่ติดตุ๊กตากระต่ายเน่ามาก และพอจับกระต่ายเน่าทีไร ก็จะต้องเอานิ้วเข้าปาก ดูดนอนอย่างสบายใจทุกที ยิ่งโต ยิ่งนอนง่ายขึ้น พออ่านหนังสือจบปุ๊บ นางก็จับกระต่าย ดูดนิ้ว หันหลังนอนเลย ไม่สนใจใคร บางครั้งยังอ่านหนังสือไม่ทันจบ ก็ง่วงเริ่มตั้งนิ้วเตรียมดูดแล้ว .. กลางวันพอรู้สึกตัวทีไรก็ดูดนิ้วนอนต่อ หรือไม่ก็ดูดนิ้วนอนเล่นต่อ นิ้วโป้งก็เริ่มเป็นไตแข็งขึ้น แข็งขึ้นแล้ว พอ พอ พอ ท่าทางจะไม่ยอมเลิกเองแน่
หลังจากตัดสินใจได้ ปฏิบัติการเลิกดูดนิ้วนอนก็เริ่มขึ้น
- เลือกใช้วิธีการพื้นบ้าน บอระเพ็ด นี่แหละ เป็นตัวช่วย ควบคุ่กับพลาสเตอร์
- เริ่มบอกลูกว่าอีกไม่นานนิ้วจะไม่อร่อยแล้วนะ จากวันนี้ไปอาม่ะ จะเกาหลังให้ลูกนอนไปด้วย เผื่อวันไหนนิ้วไม่อร่อยก็เลิกดูดนะ
- เตรียมใจทั้งแม่และลูก เป่าหูกันทุกวันว่าเดี๋ยวนี้จะไม่อร่อย เป่ากันไปเป็นเดือนๆ จนลูกเริ่มชิน พยักหน้ายอมรับว่าเดี๋ยวนิ้วจะไม่อร่อย
--------------------------
วันที่ 1 เริ่ม 1 ขวบ 9 เดือนพอดีๆ เตรียมบอระเพ็ดไว้ กะจะเริ่ม ช่วงกลางวันอาม่ะแอบป้ายบอระเพ็ดที่มืออาลี่ไปนิดหน่อย พอถึงเวลานอน วาดฝันไว้ว่าอาลี่คงดูดนิ้วแล้วไม่อร่อยคงได้เริ่มฝึก ผลปรากฏว่าอาลี่หันไปดูดนิ้วนอนปกติอย่างเอร็ดอร่อยต่อไป ... เศร้าเลย..อาม่ะเลยแอบเอายาม่วงป้ายนิ้วทิ้งไว้แทน พออาลี่ตื่นก็ชี้ให้ดูนิ้วเน่า แล้วเอาบอระเพ็ดทาให้บอกว่าเป็นยา อาลี่เห็นแล้วแอบชิมนิดหน่อยก่อนทำหน้าเบ้ ส่ายหน้า ไม่ดูดแล้ว ..
ปฏิบัติการเริ่มจริงๆก็คืนนี้... ก่อนนอนกลางคืน อาม่ะทายาบอระเพ็ดให้ แล้วเอาพลาเตอร์พันแผลปิดไว้ บอกว่าดูดไม่ได้แล้วนะ ก่อนพานอน ... ผลออกมาเป็นไปด้วยดี อาลี่ดิ้นไปมา ร้องอี๊ด อี๊ด ครางอิ๋ง อิ๋ง อยากดูดนิ้วแต่ไม่ดูด กลิ้งไปมารวม. 45 นาที. หลับปุ๋ย ...เฮ้อออออ ถอนหายใจแรงๆ
---------------------------
วันที่ 2 ตอนกลางวันหลังจากอ่านหนังสือกล่อมแล้ว ถึงเวลานอน อาลี่ยื่นนิ้วให้ทายาบอระเพ็ดและปิดพลาสเตอร์ พอจะให้นอนจริงๆก็กลิ้งไปมา เดินวนไปมารอบห้อง พอง่วงสักพักก็ร้องไห้ อาป๋าเดินมาคุยด้วยก็หยุดร้อง แต่พออาป๋าออกไป อาม่ะจับให้นอนเท่านั้นเอง ร้องไห้ห้องจะแตก อาม่ะอดทนๆๆโอ๋ๆ ตบก้นๆ อยู่สักพัก จนหมดแรงหลับคาพุง น้ำตาอาม่ะจะร่วง สงสารแต่ก็ต้องใจแข็ง กว่าจะหลับได้ เล่น+งอแงไป ชั่วโมงนึงเต็มๆ T_T
แต่พอกลางคืนกลับง่ายกว่าที่คิด.. อาลี่ขอให้ทายาบอระเพ็ดกับติดพลาสเตอร์เอง บอกให้ติดก่อนนอนก็ไม่ยอม สงสัยรักแองกรี้เบิร์ดบนพลาสเตอร์มาก พอปิดไปนอน อาลี่เกาะขอบเตียงยืนเล่นสักพัก ร้องหงิงๆอีกหน่อย สักพักคว้ามืออาม่ะไปเกาจั๊กกะเร้.. ตามด้วยเกาสีข้าง แล้วไปจบที่ท่าเกาหูกล่อมนอน สรุปจบลงด้วยเวลา 20 นาทีหลับปุ๋ยแบบไม่ดูดนิ้ว
--------------------------
วันที่ 3 ช่วงบ่ายเด็กน้อย ดิ้นไปดิ้นมา ร้องไห้นิดๆหน่อยๆ พอให้ได้สะเทือนใจ และมาจบสลบที่พุงอาม่ะท่าเดิม ภายในเวลา 40 นาที ..ถอนหายใจยาวๆ 3 รอบ
ช่วงค่ำคืนนี้มีดราม่าแบบสุดๆ อาลี่ร้องโวยวายหนักจนเหนื่อย เริ่มคว้ามืออาม่ะมาให้เกาคอ เกาจั๊กกูเร้เหมือยเดิม จนใกล้จะหลับ แต่คงนึกขึ้นได้ว่าต้องร้องไห้ คราวนี้เลยเล่นใหญ่ ดราม่าหนักมาก ทั้งลุกขึ้นเกาะเตียงร้องไห้ , ซบหน้าลงร้องกับผ้าห่ม เห็นต่าย ต่ายทีไรก็คงอดอยากดูดนิ้วไม่ได้ อาม่ต้องแอบซุกต่าย ต่ายหนีไม่ให้ใกล้มือ สรุปลงด้วยหลับทั้งน้ำตา ด้วยเวลารวม 45นาที วันนี้ถือว่าพีค สุดๆ...
--------------------------
วันที่ 4 ช่วงบ่ายเลิกป้ายบอระเพ็ด ติดพลาสเตอร์อย่างเดียว อาลี่ดิ้นไปดิ้นมา ร้องไห้ตามระเบียบพอให้รู้ว่าขัดใจ อาม่ะเก็บต่าย ต่าย ถ้าไม่เห็นก็ไม่จับ ไม่อยากดูดนิ้ว วันนี้เปลี่ยนที่สลบ มาสลบที่ขาอาม่ะแทน รอบนี้ใช้เวลาน้อยลง เหลือ 25 นาที
ช่วงกลางคืนกลับบ้านกันช้า อาลี่ง่วงนิดหน่อยแล้ว แอบดีใจคิดว่าคงไม่ร้อง แต่ผิดค่ะ อาลี่ยังร้อง แต่ก็น้อยลงมาก ร้องแบบครางๆ แอบมีถามถึงต่าย ต่ายบ้าง แต่อาม่ะทำเป็นไม่เข้าใจ .. ใช้เวลา 25 นาที กลับมาสลบข้างมืออาม่ะ หัวหนุนหมอนเรียบร้อยมาก
--------------------------
วันที่ 5 ช่วงบ่ายต้องนอนกลางวันนอกสถานที่ นอนผิดที่แบบนี้ แถมยังมีเสียงพี่ๆเล่นอยู่ไม่ไกล ก็เป็นไปตามคาด อาลี่ร้องๆหยุดๆ ง่วงก็ง่วง ขยี้ตาจนตาจะหลุด กว่าจะคลานมาหลับพาดบนตัวอาม่ะได้ก็ยาวกันไป 40 นาที
ช่วงกลางคืน ดราม่าตั้งแต่พาไปแปรงฟันยันกราบพระเตรียมตัวนอน เป็นดราม่าระดับกลางพอรับได้ หลังเข้าเตียงมีดราม่าดิ้นไปมาร้องครวนคราง มาสรุปจบที่ จับมืออาม่ะไปเกาหู เกาคอ ปิดท้ายที่เกาจุ๊กกูเร้ตามเคย จบลงภายในเวลา 25 นาที
--------------------------
วันที่ 6 ช่วงบ่ายร้องน้อยลงแล้ว หลับง่ายขึ้น ใช้เวลา 25 นาที
ช่วงกลางคืน ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว อาลี่ไม่ร้องเลย นอนกางแขนให้เกาจุ๊กกูเร้โดยดี ขยับตัวไปมาให้เกาตามที่อยาก. หลับไปภายในเวลา 15 นาที
--------------------------
วันที่ 7 ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว คนสวยไม่ร้องเลย นอนดิ้นไปดิ้นมา พอจะหลับก็มานอนชูแขนให้เกาจุ๊กกูเร้ ตามระเบียบ กลางวันใช้เวลา 20 นาที ช่วงกลางคืน. 15 นาที หลับปุ๋ย
--------------------------
หลังจากนั้นมา เด็กน้อยก็ไม่ทำท่าจะดูดนิ้วนอนอีกเลยมีบ้างที่จับกระต่ายตัวโปรดแล้วร้องโวยวาย คงอยากจะดูดนิ้ว แต่นางก็จะปัดออกเอง ดิ้นไปดิ้นมาต่อไป ยอมรับเลยว่าอาม่ะต้องอดทนมาก .. แม้บางวันจะสติแตกเดินหนีออกมาบ้างเพราะอาลี่ไม่ยอมนอน จะเล่นอย่างเดียว ก็มีโวยวายทะเลาะกันบ้าง จนถึงทุกวันนี้ ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว อาลี่ไม่ทำท่าอยากดูดนิ้ว เวลานอนก็ไม่ต้องพันพลาสเตอร์และสามารถนอนเล่นกับกระต่ายเน่าตัวโปรดได้สบายใจ ถึฝแม้จะนอนยากขึ้น ร้องไม่อยากนอนบ้างแต่ทุกวันก็ผ่านไปด้วยดี
ปฏิบัติการเลิกดูดนิ้วนอนครั้งนี้ง่ายกว่าที่คิดไว้มาก อาจเพราะเราเป่าหูลูกล่วงหน้ามาก่อนและใช้ความตั้งใจจริง ยืนยันกับลูกว่าต้องเลิกๆๆๆ รับรองสำเร็จค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้แม่ทุกคนที่อยากฝึกให้ลูกเลิกดูดนิ้วนะคะ ใครเลิกเองได้ก็ยินดีด้วยมากๆ แต่ถ้าใครคิดว่าเลิกเองไม่ได้แน่ หวังว่าประสบการณ์ของเราคงช่วยได้นะคะ