เราบังเอิญไปรักผู้หญิงคนนึกเธอเป็นคนน่ารักคุยด้วยแล้วรู้สึกดี เราเลยตัดสินใจจีบเธอจากที่เราเป็นผู้ชายขี้อายไม่เคยจีบใครเลย แต่พอเจอเธอคนนี้เรากล้าที่จะจีบเธอไม่รู้ว่าเพระอะไรเหมือนกัน ช่วงเวลาที่เราคบกันมีความสุขมากไปเที่ยวไปดูหนังเธอเป็นคนชอบดูหนังมากเวลามีหนังใหม่ๆเข้ามาเธอจะชวนผมไปดูตลอด พากันไปกินของอร่อยๆ พอคบกันซักพักเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยเธอเป็นคนที่อารมณ์ร้อนผมก็เป็นคนอารมณ์ร้อนเหมือนกัน วันนึงเราทะเลาะกันหนักจนผมเอ่ยปากไปว่าเราเลิกกันเหอะแล้วผมก็พูดคำแรงๆใส่เธอไปว่า เอาชีวิตของผมคืนมา เพราะช่วงเวลาที่เราคบกันเธอติดผมมากคุยกันทุกคืนคอลหากันบอกกันตลอดว่าอยู่ไหนทำไรเธอเป็นคนที่ขี้หึงมากไม่อยากให้ผมไปเที่ยวเพราะก่อนเราจะคบกันผมเที่ยวเก่งมากไปแทบทุกคืนพอได้คบกับเธอผมตัดเรืองเที่ยวออกไปเลยใช้เวลาอยู่กับเธอตลอด ช่วงเวลาที่เลิกกันผมเก็บตัวอยู่คนเดียวไม่ออกไปเที่ยวไม่ไปไหน เพราะผมสำนึกผิดกับคำพูดที่ผมพูดใส่เธอไปเราเลิกกันได้ซักอาทิตย์นึงผม ไม่เคยมีความสุขเลยคิดถึงเธอตลอดเวลาผมจึงตัดสินใจง้อเธอ เธอพูดกลับมาว่าหายไปไหนมารู้มั้ยว่าเราเลิกกันเธอร้องไห้ทุกคืนจนแฟนเก่าเค้ากลับมาคุยด้วยเอาพ่อเเม่มาจากต่างจังหวัดมาขอเธอแต่งงานเพราะเค้าคบกันมานานมากคบกันมาก่อนผม ได้ยินทีแรกผมอึ้งไปพักนึง แล้วตอบกลับเธอไปว่าช่วงเวลาที่เหลือที่เรายังมีกันผมขอแก้ไขในสิ่งที่ผมทำผิดพลาดได้มั้ยเธอก็ตกลง รอบนี้เราก็คบกันแบบไม่มีสถานะเธอเปลี่ยนไปจากเดิมมากจากคนที่คอยเอาใจใส่ผมเธอกลับเฉยชาลงชอบพูดแทงใจผมชอบพูดให้ผมรู้สึกไม่ดีทำเหมือนเธอไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย แต่ผมก็ยอมทำดีใส่ใจทุกอย่างทำงานเวลางานผมก็แอบออกมาเพื่อมาหาเธอซื้อขนมซื้อของกินให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการผมคิดในใจว่าผมรักเธอ ผมยอมทำทุกอย่างให้เธอเผื่อวันนึงเธอจะเห็นความดีในตัวผมแล้วกลับใจมารักผมเหมือนเดิม แต่ก็มีปัญหาเรื่องที่บ้านเธออีกไม่ยอมรับผมเพราะบ้านเธอค่อนค้างมีฐานะส่วนบ้านผมไม่มีไรเลยทำงานใช้หนี้ไปวันๆ แต่ผมก็สุ้ขยันทำดีกับเธอทำทุกอย่างให้เธอมีความสุข แต่มาตอนนี้ผมเริ่มท้อไม่รู้ว่าจะเดินทางไหนต่อควรสู้ต่อหรือหยุดแค่นี้