ขอระบายเฉยๆ
ชีวิตเราก็ดีนะคะ เราเรียนได้ เรามีพร้อม เรามีความสามารถ เราหน้าตาโอเค
เรามนุษยสัมพันธ์ดี เรายิ้มบ่อย หัวเราะง่าย เรานิสัยเหมือนเด็ก เหมือนแมว
ขี้อ้อน น่าแกล้ง พูดจาดี เกรงใจคน
เรารู้สึกแย่ข้างในลึกๆ แย่แบบแย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกวันหลังเลิกเรียนเราจะรีบหนีออกมาอยู่ที่หอคนเดียว
เรามีความสุขกว่า เราไม่ต้องยิ้ม ไม่ต้องตามใจใคร
ไม่มีใครรู้ว่าเราไม่โอเค
ทุกวันเราต้องยิ้มให้กับทุกคน เราต้องทำงาน
เราทำงานแทนคนอื่น (เข้าใจว่าทำไม่เป็นและเราทำได้)
เราแกล้งทำเป็นตลก พูดจาเฮฮา ทุกคนมีความสุข
ทุกคนชอบแหย่เรา แกล้งเรา หาเรื่องด่าเราเล่นๆ
บางทีมันก็มีฟีลแบบ ไม่โอเค อาจจะเพราะเรากำลังอารมณ์ไม่คงที่ (สาเหตุอยู่ย่อหน้าถัดไป)
ไม่มีใครเค้าไม่ชอบเราหรอก แต่เราไม่ชอบตัวเอง
เราต้องอารมณ์ดีตลอดเหรอ
จริงๆเราไม่โอเค เรากำลังอกหัก แต่ก็ดันต้องยิ้ม
ไม่โอเค อยากร้องไห้ นี่ก็ร้องทุกวัน นั่งบอกตัวเอง
แกๆ ไม่เป็นไรเว่ย ถ้าไม่ไหวแกก็ร้อง แกยังมีตัวเอง กอดตัวเองก็ไม่ได้แย่นะ
คนที่ทำกับเรามันก็เพื่อนสนิทแท้ๆ
ทำใจเกลียดไม่ลง สนิทกันขนาดนี้ เพิ่งมารู้สึกว่าทำแบบนี้กับเราได้ยังไง
เธอไม่เคยให้ความชัดเจน ไม่เคยเลย คือเจอกันบ่อย ก็เจอกันอยู่แค่สองคน
เหมือนจะไม่หลบคนอื่นนะ ก็เดินกับปกติ แต่มันสัมผัสได้ว่ามันแบบ... ไม่โอเคว่ะ
เราสนิทเงียบกันมานาน เราก็เพิ่งรู้ตัวว่ามันเป็นอย่างนั้น
เกลียดความไม่ชัดเจน ทำไมทำแบบนี้ นี่เรานะ? ถ้าจะทำเหี้ๆ ก็ไปทำกับคนอื่นโน่น นี่เรานะ?
เราที่สนิทกันมาแปดปี
ประเด็นคือเจ้าตัวดันไม่รู้ตัวด้วยว่าเราไม่โอเค
คือผช.คนนั้นก็ชอบเรา เขาบอกชอบเราแล้ว
แต่มันมีแฟนแล้ว และเจือกบอกด้วยนะว่าถ้าโอเคกับการอยู่แบบนี้ก็โอเค (เฮ้ย?)
และจะไม่พูดแบบนั้นอีก
ตลกไหม ความชัดเจนกุอยู่ไหนจ๊า ?
ทำตัวเหมือน friend with benefit. แต่ดีกว่านิดนึง
อารมณ์เหมือนเวลาอยู่ด้วยกัน use me like his girl but not respect me as one อ่ะ ตามนั้นเลย
(ทำตัวเหมือนเป็นแฟนงุงิ แต่กับโซเชียลมันไร้ตัวตนอะไรทำนองนั้น)
แล้วเราก็ไม่บอก เรามันแย่ เราเก่งทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องพูดตรงๆ
นี่ก็ออกมาเองสักพักแล้ว เสียใจ เสียใจตรงที่ทำไมคนที่มันทำเห้ๆ ด้วยต้องเป็นเรา
และอย่างที่บอก เจ้าตัวไม่รู้ด้วยนะว่าไม่โอเค
รู้จักกันนานไม่ได้หมายความว่ารู้จักกันดีจริงๆ
สุดท้ายก็ทำได้แค่ร้องไห้ไปทุกวัน
เห้ยเหงาว่ะ มันจะมีสักคนมั้ยวะที่รู้จริงๆ ว่าเราไม่โอเค
แต่อินี่ก็แย่เอง ก็ไม่บอกเองอ่ะ ทำไงได้
เหมือนสังคมมองเราว่าเป็นคนเฮฮาไปแล้ว
ระบายเฉยๆนั่นแหละ เม้นมาเถอะ อ่านอยู่
ต่อหน้าคนอื่นเราเป็นคนที่มีความสุขมาก แต่ความจริงเราจะตายในทุกวัน
ชีวิตเราก็ดีนะคะ เราเรียนได้ เรามีพร้อม เรามีความสามารถ เราหน้าตาโอเค
เรามนุษยสัมพันธ์ดี เรายิ้มบ่อย หัวเราะง่าย เรานิสัยเหมือนเด็ก เหมือนแมว
ขี้อ้อน น่าแกล้ง พูดจาดี เกรงใจคน
เรารู้สึกแย่ข้างในลึกๆ แย่แบบแย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกวันหลังเลิกเรียนเราจะรีบหนีออกมาอยู่ที่หอคนเดียว
เรามีความสุขกว่า เราไม่ต้องยิ้ม ไม่ต้องตามใจใคร
ไม่มีใครรู้ว่าเราไม่โอเค
ทุกวันเราต้องยิ้มให้กับทุกคน เราต้องทำงาน
เราทำงานแทนคนอื่น (เข้าใจว่าทำไม่เป็นและเราทำได้)
เราแกล้งทำเป็นตลก พูดจาเฮฮา ทุกคนมีความสุข
ทุกคนชอบแหย่เรา แกล้งเรา หาเรื่องด่าเราเล่นๆ
บางทีมันก็มีฟีลแบบ ไม่โอเค อาจจะเพราะเรากำลังอารมณ์ไม่คงที่ (สาเหตุอยู่ย่อหน้าถัดไป)
ไม่มีใครเค้าไม่ชอบเราหรอก แต่เราไม่ชอบตัวเอง
เราต้องอารมณ์ดีตลอดเหรอ
จริงๆเราไม่โอเค เรากำลังอกหัก แต่ก็ดันต้องยิ้ม
ไม่โอเค อยากร้องไห้ นี่ก็ร้องทุกวัน นั่งบอกตัวเอง
แกๆ ไม่เป็นไรเว่ย ถ้าไม่ไหวแกก็ร้อง แกยังมีตัวเอง กอดตัวเองก็ไม่ได้แย่นะ
คนที่ทำกับเรามันก็เพื่อนสนิทแท้ๆ
ทำใจเกลียดไม่ลง สนิทกันขนาดนี้ เพิ่งมารู้สึกว่าทำแบบนี้กับเราได้ยังไง
เธอไม่เคยให้ความชัดเจน ไม่เคยเลย คือเจอกันบ่อย ก็เจอกันอยู่แค่สองคน
เหมือนจะไม่หลบคนอื่นนะ ก็เดินกับปกติ แต่มันสัมผัสได้ว่ามันแบบ... ไม่โอเคว่ะ
เราสนิทเงียบกันมานาน เราก็เพิ่งรู้ตัวว่ามันเป็นอย่างนั้น
เกลียดความไม่ชัดเจน ทำไมทำแบบนี้ นี่เรานะ? ถ้าจะทำเหี้ๆ ก็ไปทำกับคนอื่นโน่น นี่เรานะ?
เราที่สนิทกันมาแปดปี
ประเด็นคือเจ้าตัวดันไม่รู้ตัวด้วยว่าเราไม่โอเค
คือผช.คนนั้นก็ชอบเรา เขาบอกชอบเราแล้ว
แต่มันมีแฟนแล้ว และเจือกบอกด้วยนะว่าถ้าโอเคกับการอยู่แบบนี้ก็โอเค (เฮ้ย?)
และจะไม่พูดแบบนั้นอีก
ตลกไหม ความชัดเจนกุอยู่ไหนจ๊า ?
ทำตัวเหมือน friend with benefit. แต่ดีกว่านิดนึง
อารมณ์เหมือนเวลาอยู่ด้วยกัน use me like his girl but not respect me as one อ่ะ ตามนั้นเลย
(ทำตัวเหมือนเป็นแฟนงุงิ แต่กับโซเชียลมันไร้ตัวตนอะไรทำนองนั้น)
แล้วเราก็ไม่บอก เรามันแย่ เราเก่งทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องพูดตรงๆ
นี่ก็ออกมาเองสักพักแล้ว เสียใจ เสียใจตรงที่ทำไมคนที่มันทำเห้ๆ ด้วยต้องเป็นเรา
และอย่างที่บอก เจ้าตัวไม่รู้ด้วยนะว่าไม่โอเค
รู้จักกันนานไม่ได้หมายความว่ารู้จักกันดีจริงๆ
สุดท้ายก็ทำได้แค่ร้องไห้ไปทุกวัน
เห้ยเหงาว่ะ มันจะมีสักคนมั้ยวะที่รู้จริงๆ ว่าเราไม่โอเค
แต่อินี่ก็แย่เอง ก็ไม่บอกเองอ่ะ ทำไงได้
เหมือนสังคมมองเราว่าเป็นคนเฮฮาไปแล้ว
ระบายเฉยๆนั่นแหละ เม้นมาเถอะ อ่านอยู่