วันนี้ผมรู้สึกแย่กับเมียผมมากครับ ผมเป็นไข้อยุ่สองสามวันขับรถไปหาหมอเองไม่ไหว นอกจากจะไม่พาไปหาหมอต้องนอนซมอยุ่บ้าน หาข้าวหาปลากินเองพอประทัง ยาต้องไปค้นจากพารา เก่า ๆ ในตู้กินไปก่อนจะเมือคนอาการเริ่มดีขึ้นรุ่งขึ้นจึงขับรถไปหาหมอเองไหว เหตุการณ์นี้ทำให้ผมรุ้สึกแย่ เหมือนตัวคนเดียว เค้าเลือกงานมากกว่าครอบครัวซะอีก หลังจากกลับจากหาหมอ ผมโทรไประบายกับน้องชายทำให้ผมรู้สึกว่าอย่างน้อยของเราก็ยังดีกว่า ของน้องผมก่อนหน้านี้อาการไข้กินเหมือนกัน ยังโดนบังคับให้ตื่นแต่สี่ไปส่งเมียไปทำงาน เมียแทบจะเดินเหยียบหัวตอนออกไปทำงานด้วยซ้ำ อารมณ์แทบไม่เห็นหัวเลย เย็นขนาดอาการยังทรุดยังโดนบังคับให้ไปที่ท่ารถเมย์อีก กลับมาโดนบ่นเรื่องบ้านรก ไม่เก็บกวาด ผ้าก็ไม่ซักไว้ให้ พอฟังน้องบ่นแล้วรุ้สึกว่าคนที่มันลำบากกว่าเรายังมีอีกเยอะ,,,