เรา(ผญ) รู้จักกับแฟนทาง App.chat หาเพื่อนคุย ตอนนี้เราอยากบอกเลิกกับแฟนคนที่คบกันอยู่ (คบกันได้ 1 ปีกว่า) เพราะไม่อยากหลอกทั้งตัวเองและตัวแฟนว่า "เรารักเขา ทั้งๆที่ลึกๆแล้วไม่ได้รัก แค่รู้สึกดีเฉยๆเท่านั้น" เราไม่ได้รู้สึกคิดถึงหรืออยากเจอเวลาที่ห่างกัน (เขาอยู่ตจว.) ถ้าอยู่ด้วยกันเราก็มีเบื่อๆเขาบ้าง เขาไม่มีอาชีพเป็นหลักเป็นฐาน ทำอาชีพอิสระที่รายได้ไม่แน่นอน แต่ตัวเขามีรายจ่ายที่แน่นอน (ผ่อนรถ,ค่าใช้จ่ายส่วนตัว) เราเคยบอกว่าให้เขาไปขายของ เขาก็บอกว่าไม่มีเงินทุน ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายไปก็ขาดทุน มียืมเงินเราอยู่เรื่อยๆ ถึงแม้เขาจะหามาคืนเราจนครบในแต่ละครั้งที่ยืม แต่เราเองก็ไม่มีความภาคภูมิใจหรือกล้าที่จะพาเขาไปให้พ่อแม่พี่น้องได้รู้จัก เพราะรู้ดีว่าครอบครัวของเราต้องไม่ยอมรับเขาแน่ๆ เพราะเราเป็นครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีนมีธุรกิจเป็นของตัวเอง(มีบริษัท) เราจบปริญญาโท เขาจบปวส. เขาไม่เล่นไลน์ ไม่มี FB ไม่เล่นอินเตอร์เน็ตอื่น พวกเนี่ยเราไม่ได้แคร์เลย แต่บางครั้งในบางเรื่องที่เขาน่าที่จะเจรจาพูดคุย หรือสอบถามเรื่องราวๆต่างๆที่เป็นทางการบ้าง หรือไม่บ้างให้ได้พอสมควร เขากลับทำไม่ได้ ใช้อารมณ์ฉุนเฉียวเวลาพูดคุยกับอีกฝ่ายแล้วไม่รู้เรื่อง หรือไม่ได้อย่างใจ
เขาเคยบอกเราว่า อยากไปบวชพระแบบไม่สึก เราเองกลับรู้สึกว่าดีเลย อนุโมทนาด้วย รีบบอกเขาไปว่าให้รีบบวชเลย ในใจคิดว่ามันจะเป็นหนทางหนึ่งที่เราจะเลิกกันแบบไม่มีใครเจ็บช้ำน้ำใจ แต่เขาก็บอกว่ายังไม่ถึงเวลา เขาบอกว่ายังเป็นห่วงเราอยู่ เราเองกลับคิดว่า ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ดูแลตัวเองได้ เขาชอบบอกรักเราทุกวันตั้งแต่วันแรกที่คบเป็นแฟนกัน แต่เรากลับไม่รู้สึกพิเศษ หรือมีความสุขเวลาที่เขาบอกรัก กลับรู้สึกเฉยๆ และเราเองก็ไม่เคยบอกรักเขาเลยสักครั้ง
นิสัยรวมๆเขาก็ดีกับเรา มีเรื่องขัดเคื่องใจกันบ้าง แต่ก็เคลียร์กันจบ เขายอมขอโทษเราบ้าง เรายอมขอโทษเขาบ้าง แต่เรากลับไม่มีความสุขเลย เราไม่อยากปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนาน จนทำให้เขาต้องเสียใจมากถ้ามันถึงวันที่เราบอกขอเลิกโดยที่เหตุผลว่า "เราอยากอยู่คนเดียว"
เพราะเราก็เคยเสียใจผิดหวังกับความรักมาหลายครั้ง ทั้งโดนหลอกให้รัก ทั้งโดนนอกใจแล้วก็ทิ้ง พอโสดนานๆก็อยากมีใครสักคน แต่ขอเป็นคนที่เขารักเราจริงๆไม่คิดนอกใจ และพาเขาไปรู้จักคนในครอบครัวได้อย่างภาคภูมิใจ คบกันจนมีอนาคตร่วมกัน ได้แต่งงานมีครอบครัวกัน แต่ไม่ใช่การหลอกตัวเองว่า ฉันมีแฟนนะ ไม่ใช่สาวที่ต้องขึ้นคาน ถ้าไม่เจอคนที่เรารู้สึกรัก และภาคภูมิใจในตัวเขาแล้ว ขออยู่คนเดียวดีกว่า
ขอบคุณสำหรับทุกๆข้อเสนอแนะ และความคิดเห็นค่ะ
ถ้าอยากเลิกกับแฟนที่คบ เพราะอยากอยู่คนเดียว จะมีหนทางบอกเลิกแบบไหนที่ไม่ทำให้เขาเสียใจมาก
เขาเคยบอกเราว่า อยากไปบวชพระแบบไม่สึก เราเองกลับรู้สึกว่าดีเลย อนุโมทนาด้วย รีบบอกเขาไปว่าให้รีบบวชเลย ในใจคิดว่ามันจะเป็นหนทางหนึ่งที่เราจะเลิกกันแบบไม่มีใครเจ็บช้ำน้ำใจ แต่เขาก็บอกว่ายังไม่ถึงเวลา เขาบอกว่ายังเป็นห่วงเราอยู่ เราเองกลับคิดว่า ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ดูแลตัวเองได้ เขาชอบบอกรักเราทุกวันตั้งแต่วันแรกที่คบเป็นแฟนกัน แต่เรากลับไม่รู้สึกพิเศษ หรือมีความสุขเวลาที่เขาบอกรัก กลับรู้สึกเฉยๆ และเราเองก็ไม่เคยบอกรักเขาเลยสักครั้ง
นิสัยรวมๆเขาก็ดีกับเรา มีเรื่องขัดเคื่องใจกันบ้าง แต่ก็เคลียร์กันจบ เขายอมขอโทษเราบ้าง เรายอมขอโทษเขาบ้าง แต่เรากลับไม่มีความสุขเลย เราไม่อยากปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนาน จนทำให้เขาต้องเสียใจมากถ้ามันถึงวันที่เราบอกขอเลิกโดยที่เหตุผลว่า "เราอยากอยู่คนเดียว"
เพราะเราก็เคยเสียใจผิดหวังกับความรักมาหลายครั้ง ทั้งโดนหลอกให้รัก ทั้งโดนนอกใจแล้วก็ทิ้ง พอโสดนานๆก็อยากมีใครสักคน แต่ขอเป็นคนที่เขารักเราจริงๆไม่คิดนอกใจ และพาเขาไปรู้จักคนในครอบครัวได้อย่างภาคภูมิใจ คบกันจนมีอนาคตร่วมกัน ได้แต่งงานมีครอบครัวกัน แต่ไม่ใช่การหลอกตัวเองว่า ฉันมีแฟนนะ ไม่ใช่สาวที่ต้องขึ้นคาน ถ้าไม่เจอคนที่เรารู้สึกรัก และภาคภูมิใจในตัวเขาแล้ว ขออยู่คนเดียวดีกว่า
ขอบคุณสำหรับทุกๆข้อเสนอแนะ และความคิดเห็นค่ะ