ตามหัวข้อเลยคะ เราคบกันมาก็ปีสองปีแล้ว เราสองคนก็ใกล้จะเรียนจบแล้วด้วย แต่ยิ่งคบๆไปเรากลับรู้สึกว่าเรากำลังคบกับเด็กอยู่ เหมือนเรามีเด็กที่ต้องให้คอยแก้ปัญหา ค่อยเป็นห่วงตลอดซึ่งตอนคบแรกๆไม่รู้สึกแบบนี้เลย แต่พอหลังๆเราไม่รู้สึกถึงความเป็นผู้นำจากตัวเขา เราต้องนำตลอด มีปัญหาอะไร ส่วนใหญ่เขาก็ช่วยอะไรเราไม่ได้เลย เราต้องทำเองทุกอย่างและถ้าเขามีปัญหาเราก็ต้องช่วยเขาอีก คือเราทำแต่บางครั้งเราก็เหนื่อย แค่ตัวเราคนเดียวก็เยอะพอแล้ว เราอยากให้เขาเป็นเสาหลักให้เราได้บ้าง แต่ยิ่งมองหน้าเขาตอนนี้เราไม่เห็นอนาคตที่เราสองคนจะเดินต่อไปได้เลย เราเคยคุยกับเขาแล้วหลายครั้งเรื่องนี้ เขาบอกจะปรับปรุงแค่เราก็ไม่เคยเห็นเลย เรายังรู้สึกว่าเขาเป็นเด็ก ไม่รับผิดชอบ ไม่รู้จักหน้าที่อยู่เลย เราก็โตๆกันแล้วเราไม่ได้อยากเลิกแล้วหาคบใหม่ เราอยากคบกันไปนานๆจนทำงาน จนแก่ไปด้วยกัน แต่เราก็มีคำถามในใจเราตลอดว่า เราจะไปรอดจริงๆเหรอ ชีวิตข้างหน้ามันอาจจะมีอะไรดีกว่านี้ก็ได้นะ แต่เราก็ทำไม่ได้เพราะถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนดี ดีมากๆ ถ้าเราทิ้งเขาไปเราจะดูเลวมากในสายตาคนรอบข้าง ซึ่งกลายเป็นว่าความรู้สึกตอนนี้เราอยู่กับเขาเพราะเรารู้สึกสงสารมากกว่าที่เราจะรู้สึกรักเขา เราอยู่กับเขามันเป็นความรู้สึกที่เหมือนอยู่กับเพื่อนคนนึงมากกว่าแฟน แต่เขาก็เคยพูดกับเราว่า ถ้าเราต้องอยู่กับเขาเพราะความสงสาร เขาบอกให้บอกเลิกเขาลย เพราะเขาไม่อยากรักเราไปมากกว่านี้แต่พอเอาเขาจริงๆ เขาก็ยังรั้งเราไว้ เขาร้องไห้แล้วบอกเราว่าอย่าทิ้งเขาไปได้ไหมถ้าเราทิ้งเขา เขาคงไม่เหลือใครแล้ว เราควรทำยังไงดีคะ ไปต่อหรือว่าหยุดแค่นี้ดี 😞