เมื่อวันที่ 1 กพ. 2003 ยานอวกาศโคลัมเบีย ได้บินออกจากฐานปล่อย เพื่อทำภารกิจ 16 วันรอบวงโคจรของโลก
ปรากฏว่า หายนะเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ยานเข้าสู่วงโคจร เศษชิ้นส่วนจาก External fuel tank ขนาดเท่ากระเป๋าเอกสาร หลุดออกไปกระแทกตัวกระสวย ทำให้กระเบื้องกันความร้อนปริแตก
ความเสียหายนี้ ไม่สามารถซ่อมแซมได้ และทำให้กระสวยไม่สามารถกลับลงมายังโลกได้อีกแล้ว....
จากแหล่งข่าว อ้างว่า Blog ส่วนตัวของหนึ่งในทีมงานโครงการ แจ้งว่าทีมงานได้รับแจ้งเกี่ยวกับเรื่องของฉนวนกันความร้อนนี้ก่อนหน้าการกลับมายังโลกแล้ว
It turned out that the fateful collision between the insulation foam and the Shuttle had been noticed, but such incidents had occurred before without any cause for concern. But in his personal blog, former flight director Wayne Hale, who was assigned to the ill-fated mission, says that concerns about possible damage to the Thermal Protection System (TPS) had been flagged up.
และ NASA ตัดสินใจที่จะยังไม่บอกนักบินทั้ง 7 คน
หลังจากจบภารกิจ 16 วัน กระสวยได้ร่อนกลับมายังโลก...
ความร้อนกว่า 1000 องศาเซลเซียส พุ่งทะลุผ่านรอยปริแตกนี้และระเบิดกระสวยออกเป็นจุล... กระสวยได้ขาดการติดต่อกับฐานบังคับการในวินาทีนั้นเอง... นักบินทั้งหมดเสียชีวิต...
หนึ่งในทีมจัดการของโครงการนี้ ได้ให้ความเห็นไว้ดังนี้ครับ
"You know, there is nothing we can do about damage to the TPS. If it has been damaged it’s probably better not to know. I think the crew would rather not know. Don’t you think it would be better for them to have a happy successful flight and die unexpectedly during entry than to stay on orbit, knowing that there was nothing to be done, until the air ran out?'”
แปลไทยๆให้ฟังว่า
"คุณรู้อะไรมั้ย? ไม่มีอะไรที่พวกเราสามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องฉนวนกันความร้อนที่ปริแตกนี้แล้ว. ถ้ามันเสียหาย พวกเขาก็ไม่ควรรู้อย่างแน่นอน... ผมคิดว่าลูกเรือไม่รู้จะเป็นการดีกว่า... คุณไม่คิดเหรอครับ ว่าการที่ลูกเรือซึ่งมีความสุขกับภารกิจที่พึ่งสำเร็จ และตายโดยไม่รู้ตัว ระหว่างการร่อนลงมาบนโลก มันดีกว่าการที่เขาจะวนอยู่บนวงโคจร และตระหนักว่าไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว ไปจนกว่าอากาศจะหมด?"
ขอสดุดีแก่นักบินที่สละชีวิตเพื่อความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ทั้ง 7 คนครับ
ถ้าสมมุติเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันนี้เกิดขึ้น
เพียงแต่ว่า ฐานบังคับการทราบแน่ชัดว่ากระสวยอาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมายังโลกอีกแล้ว เพราะเกิดปัญหาที่ซ่อมไม่ได้
ถ้าคุณเป็นนักบินอยู่ในกระสวยนี้ คุณอยากให้เขาบอก หรือไม่บอกคุณครับ?
*****
ขอแก้ไขเพิ่มเติม ตาม คห. 5 ครับผม
อ้างอิงจากอันนี้ครับ
http://www.bbc.com/future/story/20150130-what-caused-the-columbia-disaster
หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับผม ^^
บอก / ไม่บอก ว่าเขากำลังจะตาย แบบไหนดีกว่า?
ปรากฏว่า หายนะเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ยานเข้าสู่วงโคจร เศษชิ้นส่วนจาก External fuel tank ขนาดเท่ากระเป๋าเอกสาร หลุดออกไปกระแทกตัวกระสวย ทำให้กระเบื้องกันความร้อนปริแตก
ความเสียหายนี้ ไม่สามารถซ่อมแซมได้ และทำให้กระสวยไม่สามารถกลับลงมายังโลกได้อีกแล้ว....
จากแหล่งข่าว อ้างว่า Blog ส่วนตัวของหนึ่งในทีมงานโครงการ แจ้งว่าทีมงานได้รับแจ้งเกี่ยวกับเรื่องของฉนวนกันความร้อนนี้ก่อนหน้าการกลับมายังโลกแล้ว
It turned out that the fateful collision between the insulation foam and the Shuttle had been noticed, but such incidents had occurred before without any cause for concern. But in his personal blog, former flight director Wayne Hale, who was assigned to the ill-fated mission, says that concerns about possible damage to the Thermal Protection System (TPS) had been flagged up.
และ NASA ตัดสินใจที่จะยังไม่บอกนักบินทั้ง 7 คน
หลังจากจบภารกิจ 16 วัน กระสวยได้ร่อนกลับมายังโลก...
ความร้อนกว่า 1000 องศาเซลเซียส พุ่งทะลุผ่านรอยปริแตกนี้และระเบิดกระสวยออกเป็นจุล... กระสวยได้ขาดการติดต่อกับฐานบังคับการในวินาทีนั้นเอง... นักบินทั้งหมดเสียชีวิต...
หนึ่งในทีมจัดการของโครงการนี้ ได้ให้ความเห็นไว้ดังนี้ครับ
"You know, there is nothing we can do about damage to the TPS. If it has been damaged it’s probably better not to know. I think the crew would rather not know. Don’t you think it would be better for them to have a happy successful flight and die unexpectedly during entry than to stay on orbit, knowing that there was nothing to be done, until the air ran out?'”
แปลไทยๆให้ฟังว่า
"คุณรู้อะไรมั้ย? ไม่มีอะไรที่พวกเราสามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องฉนวนกันความร้อนที่ปริแตกนี้แล้ว. ถ้ามันเสียหาย พวกเขาก็ไม่ควรรู้อย่างแน่นอน... ผมคิดว่าลูกเรือไม่รู้จะเป็นการดีกว่า... คุณไม่คิดเหรอครับ ว่าการที่ลูกเรือซึ่งมีความสุขกับภารกิจที่พึ่งสำเร็จ และตายโดยไม่รู้ตัว ระหว่างการร่อนลงมาบนโลก มันดีกว่าการที่เขาจะวนอยู่บนวงโคจร และตระหนักว่าไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว ไปจนกว่าอากาศจะหมด?"
ขอสดุดีแก่นักบินที่สละชีวิตเพื่อความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ทั้ง 7 คนครับ
ถ้าสมมุติเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันนี้เกิดขึ้น
เพียงแต่ว่า ฐานบังคับการทราบแน่ชัดว่ากระสวยอาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมายังโลกอีกแล้ว เพราะเกิดปัญหาที่ซ่อมไม่ได้
ถ้าคุณเป็นนักบินอยู่ในกระสวยนี้ คุณอยากให้เขาบอก หรือไม่บอกคุณครับ?
*****
ขอแก้ไขเพิ่มเติม ตาม คห. 5 ครับผม
อ้างอิงจากอันนี้ครับ
http://www.bbc.com/future/story/20150130-what-caused-the-columbia-disaster
หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับผม ^^