จขกท มีความคิดว่าคนทั่วไปเรียนจบมาก็สมัครงานเป็นพนักงานบริษัททั่วไป เงินเดือนที่ได้ก็พอมีพอเก็บ อย่างมากก็ผ่อนรถเป็นของตัวเอง (กว่าจะผ่อนหมดก็ล่อไป 4-5 ปี) ผ่อนเสร็จอยากมีบ้านก็หนักไป (ผ่อนหมดก็คงอีก 15-20 ปี) กว่าจะมีบ้าน มีรถ เป็นของตัวเองก็อายุ 45-50 ปี ไหนจะเงินหลังเกษียนอีก "ชีวิตเหมือนเกิดมาให้ทำงานใช้หนี้แล้วก็ตายไป ไงไม่รู้"
แต่เรายังโชคดีหน่อยที่ทางบ้าน ช่วยลงทุนเปิดธุรกิจให้ เหมือนเป็นทางลัดสู่ความสำเร็จ จากที่อายุ 45-50 ปีถึงจะอยู่ตัว ก็ลัดเหลือแค่ 30-35 ปี
เรามานั่งคิดแล้ว ถ้าเราไม่มีตัวช่วย เราก็คงต้องวนอยู่กับชีวิตมนุษย์เงินเดือนหรือไง แล้วคนที่ไม่มีตัวช่วยแบบเราหล่ะ เค้ามีพลังวิเศษหรือไง แนวคิดเค้าเป็นแบบไหน ทำไมเค้าไม่มีตัวช่วยแต่ประสบความสำเร็จในชีวิตได้ วันๆๆเค้ามีแนวคิดแบบไหนกันนะ
อยากทราบถึงคนที่เค้าประสบความสำเร็จในชีวิต แบบไม่มีพ่อแม่เกื้อหนุนนะคะ ว่ามีแนวคิด การดำเนินชีวิตกันแบบไหน
ปล. มนุษย์เงินเดือนบางคนอาจประสบความสำเร็จก็ได้ แต่สายงานเรามีแต่ตันกันตันกี่ปีกี่ชาติก็เงินไม่ขึ้นเท่าไร
คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตเค้ามีแนวคิดกันแบบไหนกันคะ
แต่เรายังโชคดีหน่อยที่ทางบ้าน ช่วยลงทุนเปิดธุรกิจให้ เหมือนเป็นทางลัดสู่ความสำเร็จ จากที่อายุ 45-50 ปีถึงจะอยู่ตัว ก็ลัดเหลือแค่ 30-35 ปี
เรามานั่งคิดแล้ว ถ้าเราไม่มีตัวช่วย เราก็คงต้องวนอยู่กับชีวิตมนุษย์เงินเดือนหรือไง แล้วคนที่ไม่มีตัวช่วยแบบเราหล่ะ เค้ามีพลังวิเศษหรือไง แนวคิดเค้าเป็นแบบไหน ทำไมเค้าไม่มีตัวช่วยแต่ประสบความสำเร็จในชีวิตได้ วันๆๆเค้ามีแนวคิดแบบไหนกันนะ
อยากทราบถึงคนที่เค้าประสบความสำเร็จในชีวิต แบบไม่มีพ่อแม่เกื้อหนุนนะคะ ว่ามีแนวคิด การดำเนินชีวิตกันแบบไหน
ปล. มนุษย์เงินเดือนบางคนอาจประสบความสำเร็จก็ได้ แต่สายงานเรามีแต่ตันกันตันกี่ปีกี่ชาติก็เงินไม่ขึ้นเท่าไร