เรื่องจริงครับ  การเป็นเสื้อแดงมันเหนื่อยนะ  จะเสพจะสื่ออะไรก็ต้องค้นหาความจริง
รู้อะไร ฟังอะไรมา  ก็ต้องมานั่งคิดวิเคราะห์   จริงหรือ เป็นไปได้หรือ
จะวิจารณ์อะไรก็ต้องเอาหลักกฏหมายเข้าว่า  เอาหลักการเข้าว่า

พอว่างขึ้นมาก็คิดแต่ว่า ทำไงประเทศไทยถึงจะเจริญ
ทำไงถึงจะมีอย่างนั้นอย่างนี้  เทียบได้กับอารยประเทศเค้า
เพราะโลกมันแคบขึ้นทุกวัน  

บอกตรงๆ เหนื่อย

หันกลับไปมองสลิ่ม  โอ้วแม่จ้าว  น่าอิจฉาจริงๆ
ไม่ต้องคิดอะไรเลย  อยู่แต่กับการมโน
เสพอะไรฟังอะไรก็เชื่อโดยมิต้องสงสัย
เค้าบอกถุงเท้าผูกคอตายกับบานพับได้ก็เชื่อทันที
เค้าบอกติดเชื้อในกระแสเลือดตายได้ในคุกก็เชื่อทันที
เค้าบอกมีชายชุดดำมายิงหัวกันเองก็เชื่อทันที
เค้าบอกปิดสนามบินเพื่อกู้ชาติก็เชื่อทันที
เค้าบอกจะเอาปตท.คืนมาแจกให้ปชช.ได้ก็เชื่อทันที
เค้าบอกเสธ.แดงโดนไอ้ตู่ให้ชายชุดดำเก็บก็เชื่อทันที
เค้าบอกระเบิดราชประสงค์ สุราษฎร์  ภาคใต้ 7 จังหวัดเป็นแม้วจ้างก็เชื่อทันที

พอว่างขึ้นมา พูดถึงความเจริญของประเทศ สลิ่มจะบอกเลย
3G  ไม่เห็นจำเป็น เนตธรรมดาก็เล่นกันได้นิ
จะสร้างสุวรรณภูมิทำไม ใช้ดอนเมืองก็พอ สร้างสนามบินใหม่ ปลาสลิดบางบ่อจะสูญพันธุ์
รถไฟความเร็วสูง จะเอามาขนผักเหรอ เป็นหนี้ชั่วลูกชั่วหลาน ไม่เอา!
จะไปแคร์ประเทศอื่นทำไม ปิดประเทศแบบพม่าก็ได้

กระทั่งแป๊ะลิ้ม  ศาสดาแห่งสลิ่ม ถูกจำคุกเพราะโคดโกง  
สลิ่มมันยังยกย่องว่าเป็นผู้กล้า กล้าติดคุก  เอ่อ....คดีอาญานะพี่ ไม่ใช่คดีการเมือง
ถ้ากล้าติดคุกแล้วเป็นผู้กล้า  ทั้งส.ส.เพื่อไทย และแกนนำนปช.  ทั้งนปช.เอง
คงจัดว่าเป็นผู้กล้าไปเป็นร้อยแล้วพี่   บางคนก็หลายรอบแล้วด้วย
แต่สลิ่มไม่เห็น  เห็นคนเดียวที่หนีไป  คือทักษิณ หนีคดีการเมืองอีกต่างหาก

เขียนไปคิดไปก็เหนื่อยจริงๆ


ปล.  กระทู้นี้เขียนขึ้นด้วยแรงบันดาลใจจากเรื่องจริง

based on true story