สวัสดีครับ ผมอายุ18ปีน่ะครับ มีแฟนอายุ16ปี บอกก่อนๆ ผมมีเรื่องไม่สบายใจอยากลองถามดูครับ เรื่องระหว่างเพื่อนกับแฟนใครสำคัญกว่ากัน ซึ่งต้องบอกก่อนว่า ด้วยส่วนตัวแล้วผมเปนคนขี้น้อยใจ ขี้หึง คิดมากๆๆๆๆ โดยประมานครับและผมเคยมีแฟนมา3 คน ผมำม่เคยกังวลเรื่องแบบนี้เลยจนมาเจอเธอคนนี้(แฟนคนปัจจุบัน)คุยกันมาเดือนนิดๆแล้วลองคบกันดูแรกๆก้อเฉยๆเพราะยังไม่มั่นใจ แต่ด้วยความที่ผมเปนคนคิดมากผมคิดเองเหมือนจะเออเอง ด้วยซ้ำ จนทำให้เหมือนรู้สึกกับเธอมากเกินไปรึเปล่า????อันนี้ก้อไม่รู้ แต่พอคบมาเรื่อยๆเธอก้อเล่าเรื่องเพื่อนให้ฟัง ทั้งเพือนชายเพื่อนหญิง ผมฟังไปไปมามา ผมเลยถามเธอว่า"แล้วเพื่อนกับแฟนใครสำคัญกว่า"เธอตอบแบบไม่คิดเลยว่า "เพื่อน" ผมเลยเงียบชั่วครู่แล้วก้อแสร้หัวเราะ ทั้งๆที่แอบนอยๆนิดนิดที่เธอตอบแบบไม่ใยดีผมเลย แต่ก้อลองปล่อยๆไปแต่มันก้ออดคิดไม่ได้สิครับ เธอบอกเพื่อนเธอใครก้อห้ามยุ่ง ผมเปนแฟนก้อห้ามยุ่งกับเพือนเธอเพราะเธอหวงมาก แล้วเธอเหมือนจะมีเพื่อนชายเยอะอยู่น่ะครับ ทีนเลยทำให้ผมไม่สบายใจ จริงๆคือเราคบกันเราอยู่ใกลกันมากๆๆๆๆๆ (ยังไม่เคยเจอกันด้วย) เลยทำให้ผมไม่ค่อยสบายใจทั้งที่มีเพื่อนชายเยอะและคำตอบที่เธอตอบผมออกมาอย่างเย็นๆชาๆ แต่ผมก้อฝืนและกลับมามองดูตัวเองว่า แล้วเพื่อนกูล่ะสำคัญกว่า เธอไหม เพื่อนเธอบอกรู้จักกันมา 3-4 ปีไปไหนไปกัน แต่ผมมีเพื่อน ญ คนนึงรู้จักกันมา 7 ปี เพื่อน ช อีก 8 ปี แต่ทำไมผมมาคิดแล้วได้คำตอบว่า ทั้งสองคนเพื่อนผมกลับสำคัญ เท่าๆกันกับแฟนผม แค่มันสำคัญคนล่ะแบบ ผมเลยคิดมากแต่บางทีไม่กล้าถามเลย เพราะกลัวเธอจะหาว่ามายุ่งไรกับเริ่องเพื่อนและทุกๆครั้งเวลาเธอคุยกับเพื่อนผมเลยไม่อยากคุยด้วยเหมือนไม่อยากจะรบกวนเธอกับเพื่อน (แอบปรี้ดลึกๆ) และมีครั้งนึง ผมโทรไปตอนเยนๆเธอพึ่งเลิกเรียน แล้วเธออยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทเธอ รับปุ้มผมถามว่าทำอะไรอยู่ เธอบอกอยู่กับเพื่อนผมเลยบอกว่าอ่องั้นคึยกับเพื่อนก่อนก้อได้ ค่อยโทรทีหลัง (ด้วยความที่เปนปกติไม่อยากขัดเรื่องเพื่อน) แต่เธอบอกว่าไม่เปนไรๆคุยได้ๆ ผมก้อเลยไม่วาง แต่ระกว่างการคุย เธอคุยแต่กับเพื่อนหัวเราะเปนคนมีความสุขมากๆ มากกว่าการที่จะตอบคำถามที่ผมถามผ่านโทรสัพซะอีก เช่นพอผมจะถามขี้นมาแอะเดียวเธอก้อหันไปคุยกับเพื่อนซะงั้น ผมเลยต้องหยุดชะงักคำถามที่จะถามเธอไปพอสัก30 นาทีที่ฟังเธอคุยกับเพื่อนผมก้อเริ่มน้ำตาคลอๆพอนึกถึงคำตอบที่เธอตอบผมวันนั้นแล้วคิดว่า  เราสำคัญน้อยกว่าเพื่อนขนาดนี้เลยหรอ สักพักก้อเริ่มกลายเปนคนงี่เง่า เลยล่ะ แล้วก้อได้แต่น้อยใจจน พอโทรไปหาเธอในคืนนึงผมบอกว่าผมมีไรไม่สบายใจอ่ะ เลยคุยกัน ถึงเรื่องต่างๆ และมีคำนึงที่เธอตอบมาอีกแบบไม่ใยดีกับความรู้สึกผมเลย ว่า"สงสัยที่ผ่านมาเค้าไม่ได้แคร์ตัวเลยมั้ง"เปนคุน คุนเจ็บไหมครับ??????? ผมเจบจนต้องร้องไห้ให้เธอฟัง ผมถามว่าแล้วทีาผ่านมาคือไม่ได้แคร์กันเลยหรอ แล้วจะคบกันทำไมว่ะ จะเรียกเค้าว่าแฟนทำไม อย่างงี้เราเปนเพื่อนกันก้อได้น่ะ เค้าจะได้สำคัญมากกว่านี้ เธอก้แเงียบแล้วบอก ว่า ลืมเรื่องที่ผ่านมาแล้วขอให้ผมเริ่มใหม่ จากนั้นมันก้อเหมือนจะดีขึ้นมาบ้างน่ะ แต่สุดท้าย เพื่อนเธอก้อยังสำคัญกว่าผมมากมาย และผมก้อยังยืนยันเหมือนเดิมว่า เพื่อน และ แฟน ผมนั้นสำคัญมากทั้งคู่เท่าๆกันแต่มันสำคัญกันคนละแบบครับ ผมอยากรู้ว่าผมควรเลือกจะทำไงกับความรู้สึกแบบนี้ดี ครับ สับสนตัวเองไปหมดแล้ว??????? เปนไปได้อยากให้พี่ ผญ หรือ ใครก้อำด้ช่วยลองบอกหน่อยครับใครที่มี ความรู้สึกแบบผม หรือเปนแบบแฟนของผมครับ #ขอบคุณที่อ่านกันครับและคำปรึกษา