เมื่อ8ปีที่แล้วเราเคยคุยกัน แต่แล้วเรากับเขาก็ห่างหายไป7ปีไม่ได้ทักกัน จนมาวันนึงเราจะลบเพื่อนที่ไม่รู้จักในเฟส ก่อนลบเลยเข้าไปทักว่านี่ใช่คนที่เรารู้จักไหม และแล้วเราก็คุยกันทุกวัน วีดีโอคอลกันตลอดปรึกษาทุกปัญหาชีวิต รู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูกเหมือนคนที่สนิทกันมานาน และแล้ววันนึงตัวเขาเองเสียใจกับแฟนเขา เลยตัดสินใจทักเรามาและเราก็เจอหน้ากันครั้งแรก รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เราไปนั่งกินกาแฟกัน นั่งคุยกันสักพักก็แยกย้ายกันกลับ แต่แล้วเหตุการณ์ก็พลิกผัน เขาโทมาบอกว่า ไม่กลับบ้านละไหนๆก็หยุดงานแล้ว เขาจึงตัดสินใจชวนเราขับรถไปอ.ปายเวลา02.25 ระหว่างทางที่เราขับรถไปกันฝนตกตลอดทาง เราก็อยู่เปนเพื่อนนั่งคุย ดูเส้นทาง ช่วยปัดน้ำฝนบ้าง เป็นความทรงจำที่พิเศษมากเลยคะ เราหัวเราะยิ้มกันไปตลอดทาง มีเรื่องเล่ามากมายเล่าสู่กันฟัง เปิดกระจกสูดอากาศ สดชื่นมาก เราถึงอ.ปายประมาณตี5กว่า เราก็เข้าพักโรงแรม เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากได้เที่ยวกับคนที่เรารู้สึกพิเศษมากๆ เชื่อมั่ยคะ อ้อมกอดของเขาเป็นอ้อมกอดที่รู้สึกอบอุ่นมาก ขอบคุณนะคะที่ช่วยสร้างความทรงจำดีๆให้กับเรา เช้ามาเราก็ไปเที่ยวตามที่สถานที่ต่างๆในอ.ปาย ทำไมรู้สึกอบอุ่นที่ได้จับมือเดินข้างกันไปก็ไม่รู้ แต่อยากบอกว่าทุกๆตอนมีความสุขสุดๆยิ้มไม่หยุดเลย ถึงตอนกลับเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกว่า ความสุขผ่านไปไวจังเค้าขอกลับไปเคลียกับคนของเขาให้จบ พอเราฟังน้ำตามันก็เริ่มไหล เราก้เข้าใจและบอกเขาว่ารีบดีกันนะ แต่ในใจลึกๆก้เสียใจนะคะ แต่เราจะคอยอยู่ข้างเขาเวลาที่เขาต้องการคำปรึกษา เราก็บอกเขาว่าไม่ได้ไปไหนนะจะคอยอยู่เคียงข้างเสมอ #ขอบคุณช่วงเวลาสั้นๆที่สามารถสร้างเหตุการณ์ที่รู้สึกดีขนาดนี้ ขอบคุณนะคะ
เราไม่รู้เหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ขอบคุณอ้อมกอดนะคะที่ยังรู้สึกอุ่นใจไม่หายเลย😬