คือเลิกกับแฟนมาได้ระยะนึงแล้ว แต่ก็คุยด้วยกันทุกวันแบบเป็นเพื่อนอะคะ ก่อนหน้าที่เลิกคือทะเลาะกันแล้วกลับมาบ้านเราก็ร้องไห้คุยกับเขาแล้วเหมือนแม่จะได้ยินแม่เราเข้ามาบอกว่า "เลิกไปเถอะกับเด็กคนนี้" ที่เค้าพูดแบบนั้นเพราะว่าแม่เราเห้นเราร้องไห้หลายรอบแล้วแต่แม่เราไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้เลย แล้วก็ไม่เคยคุยกันเลยคะที่แม่พูดออกมาเพราะแม่เค้าเป็นห่วง แล้วเขาก็ได้ยินคะ เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่อยากคบแล้วเลบเลิกกัน เพราะไม่อยากทำไห้แม่แล้วก็เราเสียใจไม่อยากทำให้เราร้องให้อีก แรกๆที่เลิกกันไหม่ๆเค้าบอกว่าจะดูแลไม่หายไปไหนคุยกันทุกวันทำเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่แค่ลดสถานะจากแฟนมาเป็นเพื่อน เค้าบอกว่าเรามีสิทในตัวเค้าทุกอย่างเลยมีสิทเหมือนเดิม แต่พอมาหลังๆก็ทะเลาะกันอีกเลยต่างคนต่างหายแล้วเราก็ต้องเป็นฝ่ายทักไปเอง เพราะอยากคุยเลยทักไปเราถามว่าอยู่ได้มั้ยเวลาไม่มีเราเค้าบอกอยู่ได้อะ แล้วเราก็เป็นฝ่ายวิ่งตามมาตลอดตั้งแต่วันที่เราทักเขาไปแต่เหมือนเค้าไม่เห็นจะอะไรกับเราเลยแต่ก็ไปดูหนังด้วยกันนะแบบจะปกติก็ไม่ปกติ ยอมรับว่าขนาดเลิกกันก็ยังร้องไห้อยู่เลย มาวันนี้ตอนเย็นเราถามเค้าเรามีสิทอะไรในตัวเขาบ้างน้อยใจได้มั้ย เค้าบอกไม่ได้แล้วหว่ะเรื่องแบบนี้ คือเค้าจะคุยกับใครก็ได้หรือเราจะคุยกับใครก็ได้ แต่ทุกครั้งเวลาเจอหน้ากันเค้าก็ทักแกล้งทำกับเราเหมือนเดิมทุกอย่างบางทีก็คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอลดสถานะจากแฟนมาเป็นเพื่อน ทำไมทำได้ไวอะไรขนาดนั้น - - จนเพื่อนเราหมันไส้เค้าก็มีคะ555555 เค้าเคยพูดกับเราว่า "เรารักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ " จขกท.ควรทำไงดีคะ ? ถ้าเขารักแล้วเค้าจะเลิกทำไมในความคิดเราคิดว่าทำไมไม่ปรับปรุงทำไห้เห็นทำไมต้องตัดปัญหาด้วยการบอกเลิกด้วย อึดอัดมากคะถ้าผิดอะไรขอโทษด้วยนะคะพึ่งเขียนเป็นกระทู้แรก