อยากแชร์ ประสบการณ์ เรื่องหมาๆ .... อ่านเพลินๆ สำหรับคนรักสัตว์ ครับ

หมา... มันก็มีความรู้สึกเหมือนกัน

ขางบ้านผม เลี้ยงหมาอยู่สองตัว ตัวผู้กับตัวเมีย
ตัวเมียสีน้ำตาล พันธ์ไทยผสม ถูกขังในบ้าน ออกมาไม่ได้...
ส่วนตัวผู้ พันธุ์อะไรก็ไม่รู้ .แต่มันเล็ดลอดออกจากบ้านได้
เจ้าของบ้านไม่ค่อยอยู่บ้าน บางครั้ง เป็นเดือนก็เคยมี

วันที่ผมตกงาน ผมก็ไปอยู่ต่างจังหวัด ทุกครั้งที่เข้าบ้าน เจ้าตัวเมียขี้สวก มันเห่ากรรโชค
ตัวผู้ก็เห่าผมเหมือนกัน แต่ยังกระดิกหาง ในเชิงผูกมิตรอยู่ ..

เจ้าของบ้านเทอาหารเม็ด ใส่กาละมังใหญ่ๆ ... เอาไว้ให้มันกิน

ผมเห็นก็สงสารซื้อกระดูกไก่บ้าง ตูดไก่ปิ้งบ้าง มาฝากมัน
รวมทั้งเศษกระดูกหมู คลุกข้าวไปให้มันกิน เสมอๆ...

จากศัตรู มันกลายมาเป็นมิตร ทุกครั้งที่เดินผ่านหน้าบ้าน มันเห่าแทบจะกัดผม ครับ
แต่หลังจากผูกมิตรกับมัน พอเห็นหน้าผมมันก็กระดิกหางต้อนรับผม อย่างเป็นมิตร ...

ไอ้เจ้าตัวผู้มันลอดประตูรั้วออกมาได้ .ผมลูบหัวมัน กอดมัน คุยกับมัน จนกระทั้งสนิทกับผม ...
ทุกครั้งที่ผมออกไปวิ่งออกกำลังกาย มันก็จะมาวิ่งไล่ผม หยอกล้อกับผม

ผมวิ่งไล่มันกลับ มันก็ทำท่าวิ่งหนี หยอกล้อสนุกสนาน ...

แล้วมาวันหนึ่งไม่นานปลายเดือนที่แล้วนี่เอง ...
แฟนผมอุ้มลูกหมาพันธุ์ไทย ตัวเมียสีน้ำตาล มาเลี้ยงที่บ้าน ...

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ...

หมาข้างบ้าน ตัวผู้ มันไม่มาเล่นกับผมอีกเลย พยายามวิ่งไล่ เล่นกับมัน มันก็เฉยๆ วิ่งหายไปเลย
ไม่มาต่อล้อต่อเถียงกับผม ..

เจ้าหมาตัวเมียในรั้วบ้าน มันก็เฉย ๆ เหมือนไม่สนิท เหมือนเช่นเคย มันงอนๆ ยังไงไม่รู้ ..
นี่เจ้าของบ้าน ปิดบ้านเป็นเดือนแล้ว ผมยังให้ข้าวมันกินทุกวัน ..

ที่เล่ามา หมามันก็มีความรู้สึกเช่นกันครับ