ผมเพิ่งเจอเหตุการณ์อกหักช้ำรักมาได้ไม่นาน ผมเป็นคนผิดหวัง(ฝ่ายหญิงไม่ได้ผิดหวัง)ไม่ขอลงรายละเอียดนะครับ ถ้ามองตามวิถีโลกแล้ว เธอเป็นฝ่ายทำให้ผมเจ็บช้ำน้ำใจมาก คนรอบข้างผมแนะนำวิธีต่างๆนาๆ ส่วนใหญ่บอกให้ผมเลิกติดต่อ เลิกยุ่งเกี่ยวทุกช่องทาง บางคนก็ให้พยายามไปจีบเค้าคืนกลับมาจากคนที่เค้าเพิ่งคบ แต่หลังจากมาพิจารณาดูให้ดีแล้ว เราสองคน จบลงด้วยความเข้าใจในเหตุผลอันเหมาะสม ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน วันนี้ผมเองยังทำใจไม่ได้100% แต่มันค่อยๆดีขึ้น

    ตอนนี้ผมค่อยๆกลับมาคุยกับเธอได้แล้ว แต่เป็นอีกสถานะหนึ่งเป็นพี่เป็นน้อง เป็นเพื่อนกัน และสามารถพบเจอกันได้ คือผมอยู่ใกล้ๆเธอ ทั้งที่บ้านและที่ทำงานน่ะครับ อาจมีเหตุต้องให้พบเจอโดยบังเอิญ จะได้ไม่ต้องคอยหลบหลีก หรือรวมทั้งให้เธอติดรถเดินทางในบางโอกาส(กรณีนี้คือผมวางใจไม่คิดอะไรและเธอคุยกับแฟนเข้าใจกันดีนะครับ)  ขณะที่คนรอบตัวส่วนใหญ่ห้ามสารพัด ให้หนีห่างมาไกลๆ(คือเค้ากลัวผมจะทำใจไม่ได้ ทำให้แย่เข้าไปอีก) แต่ผมกลับมองว่าในเมื่อเรามีเมตตาต่อกัน มันน่าจะเป็นสิ่งที่ดีงามมิใช่หรือ

    การที่เราอภัยให้คนที่ทำให้เราเจ็บช้ำ(แต่เราเข้าใจและเคารพเหตุผลของเค้า) ผมมองว่านี่คือการสร้างอภัยทานเป็นบารมีสืบต่อไป การที่ผมทำเช่นนี้ ถือเป็นเรื่องถูกต้องเหมาะสมหรือไม่ครับ