เห็นหลายคนมีคำถามว่า จริงๆแล้ว ไทยเราห่างกับญี่ปุ่นประมาณไหน กี่ขั้น กี่ก้าว กี่ปี กี่ระดับ

ผมก็เลยพยายามนึกภาพเปรียบเทียบออกมาให้เห็นภาพง่ายๆประมาณนี้ ใครเห็นด้วยหรือเห็นต่างอย่างไร เชิญมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ กระทู้นี้ไม่มีดราม่าครับ เอาความจริงมาพูดกัน

ทีมชาติญี่ปุ่น เล่นอยู่ในระดับพรีเมียร์ลีกมานับสิบปีแล้ว ( เปรียบเทียบจากการเข้ารอบสุดท้ายเป็นขาประจำบอลโลกเสมอ ) แต่ก็ไม่ได้อยู่ในระดับหัวแถว ค่อนข้างมาทางปลายๆท้ายๆตาราง  แต่ก็ไม่เคยตกชั้นสักปี เทียบกับระดับทีมก็อาจจะประมาณเวสต์แฮม ( ไม่ใช่หมายความว่าเวสต์แฮมไม่เคยตกชั้นนะ ) หมายถึงขนาดและศักยภาพของทีมน่ะ นักเตะเก่งๆของเวสต์แฮมก็ถูกทีมใหญ่ๆซื้อไปหลายคน เช่นเดียวกับนักเตะญี่ปุ่นที่ได้ไปเล่นในยุโรปหลายคน

ส่วนทีมไทย โดดเด่นและเก่งมากในดิวิชั่น 2  ( ลีกภูมิภาค )  คว้าแชมป์ดิวิชั่น2 มาจนเบื่อ ( ซูซิกิคัพ ซีเกมส์ ไรงี้ )   แต่พอขยับขึ้นไปเล่นดิวิชั่น1 ก็ได้แค่กลางๆตาราง ไม่เคยผงาดขึ้นไปคว้าแชมป์ดิวิชั่น1 (ประมาณเอเชี่ยนเกมส์ เอเชี่ยนคัพ )เลยสักครั้ง  ทำได้ดีที่สุดก็คืออันดับ 4  

ส่วนซาอุ ที่เพิ่งเตะกับเราไป ทีมนี้เคยขึ้นไปเล่นในพรีเมียร์ลีก แล้วก็ตกชั้นบ้างไรบ้าง ตอนซาอุแข็งๆอยู่ในพรีเมียร์ ทีมไทยก็ผูกขาดปีแพ้ประจำ ล่าสุดฟอร์มตกร่วงลงมาอยู่ในทีมระดับดิวิชั่น1  ซึ่งแม้จะเหนือกว่าเราแต่ระดับชั้นก็ไม่ห่างกันมากนัก สามารถแพ้ชนะกันได้ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาส  

ถ้าเห็นภาพตามนี้แล้ว คงพอนึกออกว่า ทำไมโอกาสที่ทีมไทยจะชนะญี่ปุ่นนั้นแทบไม่มีเลย (ไม่ใช่ว่าไม่มีนะ ผมใช้คำว่าแทบไม่มี)  เพราะระดับบอลที่เรายังห่างอยู่ถึงสองเลเวลนี่แหละ  ผมจึงคิดว่า ก่อนที่เราจะฝันถึงบอลโลกรอบสุดท้าย   เราน่าจะตั้งเป้าไปที่แชมป์ดิวิชั่น1  ก็คือเอเชี่ยนคัพนี่แหละ เป็นอันดับแรก  ถ้าเราไปถึงตรงนั้นได้เมื่อไหร่ ค่อยคิดฝันถึงบอลโลก

เพราะผมเชื่อว่า หนทางแห่งความสำเร็จไม่มีทางลัด

ใครเห็นต่างยังไง เชิญแลกเปลี่ยนทรรศนะกันได้ครับ