สวัสดีค่ะเราเป็นผู้หญิงคนนึงอายุ 18 จบม.6 ตอนนี้มีลูก 1 เดือน 2 วันค่ะ
เรื่องย่อตอนท้ายคือตอนแรกอยู่บ้านสามีค่ะแต่ขอกลับมาอยู่กับแม่2อาทิตย์ไปๆมาๆทะเลาะกับสามีเรื่องเงินค่ะ
โดนอยู่กับแม่ยาวแถมสามีไม่ส่งเงินให้แม้แต่น้อย ของน้องที่บ้านนู้นก็ยังขนมาไม่หมดค่ะ อ้อนวอนให้สามีเอามาให้ก็ไม่ได้ผล
จริงๆความรู้สึกตอนนี้คืออยู่ไม่ได้จริงๆถ้าไม่มีเค้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะอ้อนวอนเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้ผล ทะเลาะกันตลอด
เพราะความเบื่อด้วยล่ะมั้งคะ มีลูกมีเมียแล้วมันลำบาก ชีวิตหมดสนุกกับเรื่องแบบนั้นเลยต้องหาอะไรใหม่ๆ
พอได้ลองอยู่คนเดียวก็คงจะติดใจเลยไม่อยากจะรับภาระแล้ว
อยากมีครอบครัวที่ดีแต่ก็ทำไม่ได้คงเป็นเพราะอายุน้อยด้วยล่ะมั้งคะเลยต้องมาเจออะไรแบบนี้
ทั้งที่ตอนท้องดูแลกันอย่างดี พอคลอดมาก้เป็นอย่างที่เล่า ไม่มีที่ระบายเลยค่ะ อยากร้องไห้ดังๆก็กลัวลูกตื่น
อยากจะทิ้งไปบ้างก็ทำไม่ได้ได้เป็นแม่คนแล้วรู้สึกเลยค่ะ อยากรู้ว่าทำไมเค้าถึงทิ้งกันได้ลง
อยากรู้ว่าตอนพิมคำว่าจะทิ้งทุกอย่างนี่รู้สึกอะไรบ้าง แต่ก็คงต้องเลี้ยงลูกต่อไปแบบไร้คุณพ่อ
บางทีก็คิดกลัวลูกมีปมกลัวลูกเห็นพ่อของเพื่อนแล้วจะเศร้า เป็นห่วงจิตใจลูกมาก
ได้แต่บอกตัวเองว่าเดี๋ยวก็ผ่านไป....