ย้อนไปเมื่อสมัยป๊อปปี้เลิฟเคยมีคนรู้ใจบอกไว้แบบนี้ เพราะบ้านเค้าคนนั้นอยู่เบตง วันนี้เลยขอเอาแคปชั่นนี้มาใช้เนาะ((รีวิวแรกก็ใช้...รีวิวนี้ก็ยังจะใช้อ่ะ)) ถึงแม้เราจะไม่ได้มีโอกาสเจอกัน ถึงแม่ว่าเราจะยังไม่แอดเฟรนในเฟสบุ๊ค แต่ถ้าเค้ายังจำได้และเข้ามาอ่านก็อยากบอกว่า “คิดถึง”

      เบตงครั้งนี้เป็นการมาครั้งที่สอง ต่างจากครั้งแรกคือครั้งนี้เราจะมานอนค้างคืนกันในเมืองแห่งสายหมอกและที่สำคัญกว่านั้นคือเรามาที่นี่ในวันที่ 02.09.2559 เราตั้งใจมาเที่ยวที่นี่ในวันเกิดของเรา และเราอยากไปที่ที่เธอเคยไปมา “ทะเลหมอกอัยเยอร์เวง”

      สารภาพตามตรงเลย....เราแอบส่องผ่านเฟสบุ๊คของเธอนะ ภาพโปรไฟล์ทะเลหมอกและจุดที่เธอไปนั่งถ่ายภาพ....เราไปนั่งจุดนั้นจุดเดียวกับเธอแล้ว และเราก็ทำได้เพียงกระซิบกับสายลมฝากผ่านไปบอกเธอว่า “เราอยู่นี่แล้วนะ เราคิดถึงเธอนะ เรายังอยากจะเป็นเพื่อนกับเธอ
เราขอโทษถ้าเคยทำอะไรผิดไป ยกโทษให้เราด้วย”