ตื่นเต้น ตื่นเต้น++ ครั้งแรกกับการเขียนรีวิว....
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีชาวพันทิปทุกท่านก่อนเลยนะคะ..เอาใจเชียร์กันหน่อยนะคะ อมยิ้ม01 กับการรีวิวครั้งแรก

Summer ของเราในปีนี้จะมีเวลาประมาณ 10 วัน ดังนั้นเราชาว BuddyAECnu ไม่รอช้าที่จะใช้เวลาแบบเต็มแม็กกันเลยทีเดียว โดยก่อนอื่นเราวางแพลนกันว่าจะไปอินโดนีเชียและต่อด้วยสิงค์โปร์กันในครั้งเดียวเลยเพื่อความสะใจและให้คุ้มกับการที่ทำงานเหนื่อยมาเกือบทั้งปี....แพลนที่คิดไว้คร่าวๆ คือ เรามุ่งหน้ากันไปที่ลอมบอกเพื่อพิชิตยอดเขา "ภูเขาไฟรินจานี" กันก่อนแล้วหลังจากพิชิตยอดเขาเสร็จแล้วก้อจะไปนอนอาบแดด ดำน้ำ ดูปากะรังใส่บิกีนีสวยๆ ให้สบายใจกันที่ Gili Trawangan หลังจากเพลิดเพลินกับการใส่บิกีนี่กันแล้ว เฮ้ยๆ ไม่ใช่..ดูปากะรังและชมธรรมชาติของทะเลต่างหาก 55 เราก็จะมุ่งหน้ากันต่อที่บาหลีและไปต่อกันที่สิงค์โปร์กิน Chilli Crab เป็นการปิดทริป Summer อย่างสวยงาม..หัวเราะ

เอ๊ะ!!...นั่งนิ่งไปชั่วขณะ...คำถามแรก คือ มีเวลาพอมั้ย? งบเกินมั้ย? สังขารจะไหวมั้ย?
ใครคิดแพลนนี้ช่วยตอบชั้นที.....เราเองนี่หว่า งั้นจะรอช้าอยู่ทำไมเตรียมเก็บเสื้อผ้า โบกมือหยอย หยอย...ไปเที่ยวกันดีฟ่า...หัวเราะ

อ๋อ!! ก่อนอื่นที่เราจะไปมาทำความรู้จักกับสถานที่ที่เราจะไปกันก่อนนะคะ โดยที่แรกที่เราจะไปคือ พิชิตยอดเขา "ภูเขาไฟรินจานี" ที่ลอมบอก ประเทศอินโดนีเชียกันนะคะ....ภูเขาไฟรินจานี (Rinjani) ได้รับฉายาเป็น “ราชีนีแห่งเกาะลอมบอก” (Queen of Rombok) เลยทีเดียว และ เพราะความสวยงามนี้เองทำให้มีนักท่องเที่ยวนิยมกันขึ้นไปยลโฉมราชินีผู้นี้จำนวนไม่น้อย ภูเขาไฟรินขานีมีความสูง 3,726 เมตร ถือว่าสูงเป็นอันดับ 2 ในอินโดนีเซีย และ สูงที่สุดในเกาะลอมบอก ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเกาะบาหลี ที่นี่นักท่องเที่ยวต่างต้องประทับใจเพราะวิวทะเลสาบสีเขียวมรกตที่อวดโฉมให้เราชมนั้นสวยงามมากจนแทบละสายตาไม่ได้ .....



เอาล่ะ++ เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ว่าราชีนีแห่งเกาะลอมบอกสวยงามและยากลำบากขนาดไหนในการยลโฉม เรา BuddyAECnu ก็ไม่รอช้าพกใจที่เกินร้อย แล้วก้าวออกไปยลโฉมกับความงามที่ล่ำลือกันเลยค่ะ

การเดินทาง ของเราในครั้งนี้มีด้วยกัน 2 คน คือเราและบัดดี้อีก 1 คน รวมเป็น 2 คน เยอะสุดๆ และเรา BuddyAECnu ต้องขอบคุณพี่หางแดง Airasia ที่ให้ราคาแบบอุ่นใจมอบให้เรา 555 เอาล่ะค่ะ...เริ่มเตรียมตัวออกเดินทางกันเลย หัวเราะ

เรานั่งเครื่องออกจากไทย เวลา 06.15 น. จะถึงบาหลี  11.30 น. จะใช้เวลา 4 ชั่วโมงนิดๆ  
เอาล่ะ...รีบนอนก่อนเพื่อไปเช็คอินตอนตี 4 ที่ดอนเมือง....ตั้งปลุกเรียบร้อย..นอนเอาแรงกันก่อน...

ณ ตอนนี้ตี 4.15 น. กี๊สสสสส...เพิ่งตื่น เอ๋ม!! แล้วที่ตั้งปลุกตี 2 ล่ะ ทำไมไม่ปลุก ไม่เคยพลาดนิหน่า หันไปเช็คนาฬิกาปลุกจิ ตายๆ จะเป็นลม ดันตั้งปลุกที่ 2 pm ไม่ใช่ 2 am อยากจะร้องไห้...สติแตก!!! แล้วต้องเช็คให้ทันตี 5.15 น. ก่อนเกทจะปิด เอาไงล่ะ! อาบน้ำก็ยังไม่ได้ แล้วจะไปเช็คอินทันมั้ยมีเวลา 1 ชั่วโมงจากบ้านไปดอนเมือง (บ้านอยู่บางหว้าไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง มีเวลาโดยประมาณ 40 นาที) ความกังวลเริ่มมา..หัวใจเริ่มบีบสุดๆ...พีคที่สุดในชีวิตของการเดินทาง..หัวใจเต้นรัวๆ...ความคิดแรก ตกเครื่องแน่ๆ แพลนที่คิดไว้คือ จบ! ไม่ได้ไปแน่ ภูเขาไฟเอ่ย ทะเลเอ่ย จบๆๆๆ ทริปนี้จบแค่นี้แน่ๆ เลย ...เอาไงล่ะหันไปมองหน้าบัดดี้...แล้วบอกว่าขออาบน้ำแพ็บนะ! ยังๆ จะไปอาบน้ำอีกจะตกเครื่องอยู่แล้ว แพลนทีคิดไว้จะพังอยู่แล้ว ยังๆ ยังคิดที่จะอาบน้ำอีก 555 บัดดี้คงว่าเราในใจ...และแล้วก้ออาบน้ำโดยเร็วไวแค่ 5 นาทีเท่านั้น แล้วรีบไปเรียกแท็กซี่ กันเลย ระหว่างนั่งอยู่บนแท็กซี่นั้นภาวนาว่า ขอให้ทันเวลาเหลืออีก 30 เท่านั้นก่อนปิดเวลาเช็คอิน....ทั้งเราทั้งบัดดี้นั่งไม่อยู่สุข กระชับกระช่าย...ลุ้นๆๆๆๆๆๆ>>>>โอ้ววววววม่ายยยยยยยยย!!!  

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ) ลุ้นสุดๆ กับทริปนี้..แค่เริ่มต้นก็พีคหัวใจสุดๆ