ปล. 1 ผมเขียนกระทู้นี้เอาไว้เพื่อสำหรับรวบรวมความรู้สึก,ความคิดหลังจากดูหนังเรื่องนี้แล้ว เผื่อวันหลังกลับมาอ่านอีกครั้ง จะได้จำถึงสิ่งที่ตนเอง"รู้สึก" ในตอนนี้ได้

ปล. 2 ผมมิใช่นักวิจารณ์หนัง สิ่งที่ผมคิด ผมนำเสนอ อาจจะไม่ตรงหรือไม่ใช่สำหรับใครหลายคน ขออภัยไว้ด้วยครับ
ปล. 2.5 ผมจะพยายามไม่สปอยล์นะ


...............................................



สิ่งแรกที่จูงใจให้ผมไปดูหนังเรื่องนี้ มีเพียงสิ่งเดียวก็คือ "อยากได้ดูฉากในหนัง ว่าจะมีกี่ที่ๆ ผมเคยไป"

แค่นั้นจริงๆ

มิได้สนใจพล็อตเรื่อง ดารานำ ผู้กำกับ หรืออะไรก็ตามที่นอกเหนือจากข้างตน

พอเข้าใจว่า หนังเรื่องนี้น่าจะเป็นหนังรักโรแมนติก ของ"เด่นชัย" ผู้อธิษฐานขอต่อระฆัง เพื่อให้ได้เป็นแฟนของ "นุ้ย" หญิงสาวที่ตนหลงรักมานานแค่เพียง 1 วันเท่านั้น

แต่เมื่อผมชมจบแล้ว ผมคิดผิด!!

หนังมิได้เป็นหนังรักอย่างที่ผมคาด แต่เป็นหนัง"เศร้า" เรื่องหนึ่งเลยทีเดียว

หนังเริ่มด้วยการปูบุคลิกของเด่นชัย, เหตุการณ์ครั้งแรกที่ทำให้ได้พบกับนุ้ย, เหตุการณ์ที่ทำให้ทั้งสองต้องอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง และเหตุการณ์เล็กๆ หลายเหตุการณ์ที่ทำให้เราเข้าใจถึงสิ่งที่อยู่ในใจของ"เด่นชัย"

หากไม่มีความสวยงามของฮอกไกโด ความน่ารักของนุ้ย มันคงเป็นหนังที่มีธีมที่"หม่นหมอง" เป็นอย่างยิ่ง

หลายสิ่งที่"เด่นชัย" พยายามจะทำ พยายามจะเป็น อาจจะดูเป็นเรื่องตลกของคนที่ดู

แต่หากมองลึกลงไปแล้ว จะพบว่า เด่นชัย จะพบ "ทางแยก" ในจิตใจอยู่ในหลายๆ เหตุการณ์ และเขา "พยายาม" ที่จะเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับ "นุ้ย"

การที่เด่นชัย มีชีวิต,พฤติกรรม ที่ไม่เหมือนคนทั่วไป มิใช่สิ่งที่จะตัดสินได้ว่า เขาแปลกประหลาด หรือ เขาผิดปกติ

แต่หลายครั้งมันคือ "ความกล้าหาญ" ที่เขาลงมือทำ โดยไม่สนใจถึงผลที่ตามมา ไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง

- เด่นชัย "มองแต่" นุ้ย
- เด่นชัย "ทำเพื่อ" นุ้ย
- เด่นชัย "คิดถึงแต่" นุ้ย

แต่น่าเศร้า ที่ความทุ่มเทต่อคนที่เขารัก กลับกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ,น่าขบขัน หรือน่าขยะแขยง สำหรับคนทั่วไป

เด่นชัย เป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด  เพราะเมื่อผ่าน 1 วันนี้ไปแล้ว เขารู้ว่า นุ้ยจะลืม....


แต่เขาไม่ลืม.....


แม้ 1 วันที่มีอยู่นี้ เด่นชัยจะใช้ประโยชน์จากอาการความจำเสื่อมได้มากมาย แต่เขาก็ยังคงเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับนุ้ย

โดยตนเองขอเพียงแค่"ความสุขเล็กๆ" แค่เพียงเสี้ยวเดียวพอ


จุดที่พีคที่สุดสำหรับผมก็คือ ผมนึกถึง 2 เหตุการณ์ที่สื่อถึงกัน

จุดที่ 1 - ความรู้สึกของ เด่นชัย ในครั้งแรกที่นุ้ย จำชื่อของเขาได้

จุดที่ 2 - ความรู้สึกของ เด่นชัย ที่เขาต้องยอมรับว่า เหตุการณ์เมื่อวานนี้ มันถูกลบไปจากใจของนุ้ยแล้ว


หากคุณได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้อีกครั้ง ผมอยากให้คุณได้ลองสวมหัวใจของเด่นชัย แล้วคุณจะพบหลายสิ่งหลายอย่าง จากสิ่งที่เด่นชัยเป็น


....ความเจ็บปวด มิใช่สิ่งสวยงาม

แต่ความเจ็บปวด เป็นพายุร้ายในยามที่เผชิญ และจะกลายเป็น "บทเรียน" และ "ตัวตน" ของเราในอนาคต


ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ