ไม่รู้ดิ ตั้งแต่หมูหยองหมาพันธุ์พุดเดิ้ลได้ตายจากไปตั้งแต่เดือน พฤษภาคม ที่ผ่านมาเนื่องจากอาการของโรคหัวใจกำเริบ และเกิดช็อคในเวลาต่อมา บอกเลยว่าตอนแรกทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็น ตอนตื่นเช้ามาไม่เห็นเค้าแล้ว ไม่มีเค้าอยู่ข้างๆ ไปไหนมาไหนไม่มีเค้ามาคอยกระดิกหาง หรือมองหน้าเรา ตื่นเช้ามาก็รู้สึกเหวงๆ รู้สึกเหมอนอยู่คนเดียว ทำให้ตอนนี้ใช้ชีวิตลำบากมากคับ ถ้าจะถามว่าชินแล้วหรือยัง ตอบได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า "ไม่" เพราะหมูหยองคือทั้งชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ ไม่ว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ มีเรื่องทุกข์ใจ บางทีถึงแม้ว่าเค้าจะสื่อสารไม่ได้ พูดไม่ได้ แต่ก็รู้สึกได้ว่าเค้าตั้งใจฟังเรา แค่บางทีเค้าเห็นเราร้องไห้ เค้าก็เอาขาหน้าของเค้ามาเขี่ยๆที่ตักเรา

ถึงตอนนี้เค้าจากไปได้ประมารสี่เดือน ยังทำใจไม่ได้ เวลามองรูปเก่าๆของเค้าแล้ว อยากย้อนเวลาไปอยู่กับเค้า อากกลับไปช่วยเค้า อยากทำทุกวิธีให้เค้ารอดพ้นจากความตาย อยากให้เค้าอยู่กับเราไปตลอดชีวิต แต่ อนิจจัง... ชาตินี้เราคงได้ทำบุญวาสนามาร่วมกันเพียงเท่านี้ หากชาติหน้ามีจริงก็อยากให้เค้ามาเป็นลูกรักของเรา เกิดเป็นมนุษย์ หลุดจากการเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิเดียรัจฉาน อยากให้เค้าสามารถสื่อสารกับเราได้

หมูหยอง เกิดและเติบโตที่ พิษณุโลก แล้วย้ายมา กทม เมื่ออายุประมาณหนึ่งปี ผมรักและผูกพันธ์กับเค้ามาก มีหลายคนบอกว่าไม่ควรจะทำตัวสนิทสนมกับหมา หมาก็คือหมา แต่สำหรับคนรักหมาแล้ว เค้าคือชีวิต ชีวิตนึง เค้าพูดไม่ได้ แต่เค้าแสดงออกได้ ผมรับรู้ทุกอาการของเค้า รับรู้ถึงแม้ก่อนวันที่เค้าจะจากไป เพราะเหมือนกับว่าเป็นลางบอกเหตุอะไรบางอย่างว่าเค้าจะต้องไปแล้ว ....ทุกวันนี้ ถ้ามีเวลาก็จะหาเวลาว่างวันเสาร์ อาทิตย์ ทำบุญกรวดน้ำไปให้เค้า แล้วเอ่ยชื่อเค้าและหมาที่เคยเลี้ยง ขอให้บุญกุศลที่ทำมา ทำให้เค้าหลุดจากบ่วงกรรมต่างๆ หลุดจากการเป็นเดียรัจฉาน ขอให้มีภูมิที่สูงขึ้น ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีขึ้น นี่ก็เป็นสิ่งที่ผมในฐานะของเจ้านายเค้าทำให้ได้ดีที่สุดแล้ว เพราะไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นยังไงในโลกหลังความตาย แต่ในฐานะคนรักหมาแล้วก็อยากจะให้สิ่งที่ดีที่สุดแม้ว่าร่างกายเค้าจะจากโลกนี้ไปแล้วก็ตาม

ท้ายนี้ก็เลยอยากแชร์ข้อมูลและเรื่องราวดีๆมาแบ่งกันบ้าง หรือมีวิธีเยียวยาจิตใจบ้างไหม ......หวังว่าเพื่อนๆก็น่าจะมีเรื่องราวเกี่ยวกับคนรักสัตว์ไม่ว่าจะเป็นสุนัขหรือแมว หรือสัตว์เลี้ยงอื่นๆก็ตามคับ