ขอออกตัวก่อนเลยค่ะว่า ไม่ใช่นักวิจารณ์หนัง ไม่ใช่ expert จากไหนเลย  เป็นคนธรรมดาที่ชอบดูหนังทั่วไป
ชอบดูพวกแอคชั่นและหนังที่สร้างจากพวกเค้าโครงเรื่องจริง เพราะชอบความ real ชอบเรื่องราวที่มันมีจริงๆ ที่เราไม่เคยรู้
**สามารถข้ามกระทู้ไปได้เลยนะคะ
ถ้าคุณดูหนังแล้วเป็นพวกใจไม่กว้างพอที่จะรับฟังความเห็นต่าง เพราะบอกตรงๆว่า จะมาชม และ แชร์หนังเรื่องนี้แบบไม่สปอย

เอ้า เข้าเรื่องมั้ยล่ะ! ออกตัวเยอะหน่อย เพราะอยากให้รู้ว่าหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ทาง และไม่ได้อวย

วันที่ไปดูหนัง คือวันที่ 2 กันยายน รอบบ่ายสี่โมง โรงคนไม่เยอะ สงสัยยังไม่เลิกงานกัน ที่สำคัญไปดูคนเดียว
อยากดูมากเพราะส่วนตัวชอบนิษฐาเป็นทุนเดิม เดินเข้าโรงไปด้วยความคาดหวังสูงจาก feedback และเสียงชมจากสื่อต่างๆ แต่ไม่ได้อ่านสปอยหนังมาเลยนะคะ ซึ่งส่วนตัวเคยดูหลายเรื่องที่กระแสดีมาก หวังมาก พอดูจริงก็ผิดหวัง ไม่ใช่หนังไม่ดี แต่เพราะหวังเยอะไป

แต่

เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลยซักนิดค่ะ

ชอบใจมากในความกล้าฉีกบท ฉีกภาพลักษณ์ค่ายอารมณ์ดี และทำหนังที่ดู "จริง" มากแบบนี้ออกมา
หนังพาเราหัวเราะได้จริงๆ แม้จะไม่ฉูดฉาด
แต่ช่วงที่อารมณ์ที่มันลงไปสุดๆ ก็อยากจะโฮออกมาดังๆเลยนะ

คุณอาจจะเกลียดปมของนุ้ย เกลียดความไม่สมหวังของเด่น ไม่ชอบความพยายามแบบหมาเห่าเครื่องบิน ที่แบบกูสงสารจริงๆว่ะ
ในจังหวะที่จำได้ว่าร้องไห้หนักมากจริงๆ คือจังหวะที่นุ้ยกำลังหลับและตื่นมากับความทรงจำเดิม นี่น้ำตาไหลไม่หยุดเลย
อยากขอเวลาให้เด่นอีกหน่อยได้มั้ย ขอเวลาให้นุ้ยได้เป็นคนแบบที่เราทุกคนเองก็คงอยากให้นางเป็น
อยากจะหนีความจริงไปอีกซักวัน

แต่เพราะแบบนี้แหละ หนังถึงลึกซึ้งจริงๆ เป็นหนังที่เดินออกมาแล้วงงกับความรู้สึกตัวเองจริงๆ
วันถัดมาตอนที่เรากำลังขับรถแล้วนึกถึงเหตุการณ์ในหนัง นึกถึงความรู้สึกของตัวละครแล้วน้ำตามันไหลออกมา
อันนั้นเป็นโมเมนต์ที่รู้สึกจริงๆเลยว่าหนังเรื่องนี้ โคตรดี!

ไม่ได้ดีแค่ฉาก นักแสดง หรือบท แต่ทุกอย่างมันสะท้อนความจริงสังคม แต่ไม่ได้ทำโต้งๆแบบละคร ให้คุณรู้สึกดาร์ค รุนแรง
แต่มันทำให้คุณอิน เจ็บ ทำให้คุณเองกลับไปคิด ไปค้นหาเหมือนกัน

ส่วนตัวตอนมหาลัย เคยเรียน minor เป็น วรรณคดีอังกฤษ เรื่องนี้ทำให้รู้สึกเหมือนได้กลับไปอ่านหนังสือพวกนั้นเลย
วรรณคดีอังกฤษ ถ้าใครเคยเรียนจะรู้เลยว่า ต่างประเทศจะเน้นการวิเคราะห์และ discuss กัน
หนังเรื่องนี้เหมือนกำลังกลับไปเรียนอีกครั้ง ไปตีความเอาว่าจริงๆแล้ว ตัวละครเค้าพยายามจะสื่ออะไรออกมา

อ่านรีวิวบางท่านมา ก็เห็นด้วยนะคะว่าหนังไม่ได้มีจุดพีค แบบเห้ย! แต่เรารู้สึกว่ามันคงเป็น rhythm แบบหนังเรื่องนี้
ความจริง"คนอย่างพี่เด่นอ่ะ"  กล้า ทำให้นุ้ยได้ขนาดนี้ คงไม่สามารถจะเท่ จะตื่นเต้นวูบวาบ
แต่แค่นี้ก็ที่สุดแล้ววว ชื่นชมใจหมาๆของพี่เด่นที่สุด
ดูๆไปนี่คุณจะไม่รู้ตัวเลยจริงๆว่า น้ำตากำลังไหลเพราะอะไร มันคือความไม่มีเหตผลในอารมณ์มนุษย์จริงๆ
จังหวะของหนังมันพาเราไปไหนต่อไหนโดยทีเราก็ไม่รู้จริงๆ
สำหรับเรา หนังมันเจ๋งนะ มันดูเหมือนเนิบๆมะ
แต่จริงๆคุณไม่รู้หรอกว่า มันทำให้คุณจดจ่อกับตัวหนังและอารมณ์ของตัวละครขนาดไหน  
มันมี dynamic มากนะ ออกมาแล้วมองนาฬิกาดูสิ ว่าคุณไปเล่นอยู่ฮอกไกโดตั้ง 2 ชั่วโมงกว่า ยังอินอยุ่เลย

เป็นหนังที่ให้ข้อคิดและจะเป็นหนังเรื่องแรกที่คิดจะกลับไปดูในโรงรอบสอง
ส่วนตัวไม่ชอบหนังรัก โดยเฉพาะที่จบเศร้าๆ เพราะมันหดหู่
แต่บอกตรงๆ เรื่องนี้ เป็นหนังรักที่เศร้า แต่ สุขมาก
อยากให้ทุกคนได้ดู เพราะคิดว่าเป็นหนังดีๆที่สื่อ message บางอย่างเป็นของฝากให้คนดูเอากลับบ้านไปด้วย

อยากเป็นกำลังใจให้ผู้กำกับ คนเขียนบท ทีมงาน และนักแสดงที่ทำได้ดีมากๆ
ชื่นชมจริงๆค่ะ

รักหนังเรื่องนี้มาก <3