ทีละข้อนะครับ

ทำไมกล่าวคำว่า "อนุโมทนา, หรือสาธุ" แล้วได้บุญครับ

สำหรับข้อนี้ ผมมีความเห็นดังนี้

อนุโมทนา  แปลว่า  ยินดีตาม   คำนี้มาจากคำว่า  อนุ  แปลว่า  ตาม  และ
โมทนา  แปลว่า ยินดี  ( มุท  ธาตุ  =  ยินดี  พอใจ  ชอบใจ )

แปลรวม จึงแปลว่า  ยินดีตาม

แล้วทำไมได้บุญ  คำตอบคือ  ในขณะใดที่ยินดีกับการทำความดีหรือกุศลของบุคคลอื่นด้วยใจจริง
ในขณะนั้น จิตย่อมเบิกบาน ในขณะที่จิตเบิกบาด้วยกุศลย่อมมีกุศลจิตเกิดขึ้นด้วย กุศลจิตชนิดนี้แม้จะ
ไม่สามารถทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ แต่ก็เป็นชนิดที่ไม่พาไปสู่อบาย  การอนุโมทนาด้วยใจจริงในบุญกุศล
ที่บุคคลอื่นทำ จึงจัดว่าได้บุญแบบนี้

ถ้าได้บุญ... กล่าวในใจกับพูดให้ได้ยินออกมาเลย... อย่างไหนได้บุญกว่ากันครับ ?

เรียนอย่างนี้ครับ  มีพุทธพจน์ว่า มโนมยา ธมฺมา  ธรรมทั้งหลายสำเร็จด้วยใจ และ
เจตนาหํ ภิกฺขเว กมฺมํ  วทามิ  ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม

ฉะนั้น ในคำถามนี้ ผมมุ่งให้คำตอบที่ต่างไปจากเงื่อนไขในคำถาม  เพราะการอนุโมทนา ย่อมมีผล
เมื่อใจอนุโมทนา คือ ในใจตั้งใจหรือยินดีจริงๆ  การจะว่าในใจหรือออกเสียงไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ
มีความจริงใจยินดีจริงๆโดยบริสุทธิ์ครับ