สวัสดีคับ ผม อายุ 27 ปี ตอนนี้ซื้อบ้าน กับ แฟน ราคา 2.4 ลบ. ผมเงินเดือน 19,xxx แฟนผมอายุ 25 เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ของรัฐ เงิน 17,xxx หักค่าบ้าน ค่าบัตร นู้นนี่นั่น ก็เหลือ ไม่กี่บาท เพราะค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับบ้าน เธอเป็นคนออกเกือบทั้งหมด เมื่อเงินเดือนผมออก ผมก็ช่วยเธอออกบ้าง ผมเกรงใจเธอ เธอเป็นคนหาเงินเก่งคับขยันทำมาหากิน เลิกงานมาก็ทำอาชีพเสริม ทำสลัดผัก สลัดโรลขาย ทำน้ำ สมุนไพรขาย บ้าง รับจัดเบรกบ้าง ก็กำไรดีน่ะคับ พออยู่ได้ เอาง่ายๆคือ เงินเดือนที่ได้จากงานประจำ ก็จ่ายค่าบ้านไปหมด ส่วนเงินกินในแต่ละวัน ก็อาศัยจากขายของนี่แหละครับ กินไปวันๆ ที่ทำงานผมก็ห่างจากบ้านปาระมาน 5 กิโล ส่วนแฟนผมห่างประมาน 2 กิโล เวลาไปทำงานก็ขี่ มอเตอร์ไซด์ไปทำงานกันทั้งคู่ ก็ประหยัดค่าใช้จ่ายเรื่องน้ำมันไปได้ในระยะนึง....ตอนนี้ผมรู้สึกเกรงใจเธอมากครับ ผมไม่มีอาชีพเสริมอะไรนอกจากเงินเดือน เรามีแพลนว่าเราจะออกรถกัน ภายในสิ้นปีนี้ เงินที่หามาได้จากการจากขายของก็ดี จัดเบรกก็ดี จะรวบรวมเก็บไว้ดาวรถสักคัน รถเก๋งคับ เวลาไปทำงานแฟนผมไปค่อนข้างลำบากบางทีฝนตกหนัก หิ้วของพลุงพลัง ถนนลื่นอันตรายคับ เนื่องจากแถวๆที่ผมอยู่นั้น มันอยู่ใกล้กับ ลานตู้คอนเทรนเทอร์ครับ รถเทรนเลอร์วิ่งออกกันเป็นว่าเล่น มันอันตราย ถึงที่ทำงานเธอจะอยู่ใกล้ก็เหอะ แต่ผมก็อดห่วงไม่ได้...เลยตัดสินใจ เก็บเงินดาวรถสักคัน ซื้อความปลอดภัยไป คิดว่าหนักหน่อยช่วงนี้ ทั้งบ้านทั้งรถ คำนวนดูๆแล้วก็ตกเดือน 3x,xxx บาท แต่อาศัยขยันหาอาชีพเสริม อารายได้พิเศษครับ ผมกับแฟนทำงานกัน ทำทุกอย่างครับ ที่มันได้เงินมา ยกเว้นสิ่งผิดกฏหมายน่ะครับ 5555 พวกผมทำจนโดนดูถูกว่า ยากจนมากถึงกับต้องทำทุกอย่าง กำไร บาท สองบาท ก็ยังเอา แต่ผมอาศัยขายหลายชิ้นคับ ถึงกำไรจะบาทสองบาท เมื่อมันหลายชิ้นเข้า มันก็ได้มาหลายบาทเหมือนกัน พวกผมก็เฉยๆ ตั้งน่าตั้งตาทำงานของเราไป คือ อยู่เฉยๆมันไม่ได้ตังอ่าคับ 5555 บางทีเลิกงานมากันห้าโมง ถ้าไม่หาไรทำก็ ออกไปหาไรกิน เที่ยว เมื่อก่อนน่ะคับ ทำให้หมดเงินกับสิ่งพวกนี้ไปหลายอยู่คับ แล้วเราจะไม่รู้เลยว่า แต่ละเดือน เราสูญเสียกับการ กิน เที่ยว ไปขนาดไหนบ้าง .....ผมเลยตัดสินใจสร้างหนี้ก้อนใหญ่สองคนกับแฟน ซื้อบ้านกะสร้างอนาคตครอบครัวด้วยกัน ครับ ดีกว่าไปเช่า เดือลละ 4000-5000 จ่ายเงินให้เจ้าของห้องเช้าไปแต่ละเดือน สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นของเรา เลยตัดสินใจกัดฟันซื้อบ้านแหละครับ บางคนอาจมองว่าพวกผม ใช้จ่ายเกินตัว เว่อไป ซื้อบ้านตั้งแต่อายุยังน้อย....ผมคิดแบบนี้ครับ ตอนนี้ผมกับแฟนยังมีแรงที่จะทำงานหาเงิน ยังมีแรงผ่อน ราชาเงินผ่อน 5555 ถ้าพวกผมไม่คิดจะสร้างอนาคตตอนนี้ แล้วจะให้ผมไปทำตอนไหน อายุมากก็ไม่มีแรงแล้วคร๊าฟผม แล้วถ้าจะกู้ซื้อบ้านตอนอายุเยอะ ธนาคารจะปล่อยระยะการผ่อนน้อยครับ และ ผ่อนค่อนข้างจะหนัก ซึ่งผมซื้อตอนนี้ธนาคารมีระยะการผ่อนให้ผมนานครับ ซึ่งเรามีเงินก้อนเราสามารถไปโปะได้ ซึงดอกเบี้ยกู้ซื้อบ้านมันค่อนข้างที่จะมหาโหดคับ 5555 จะทำไงได้มีสร้างภาระก้อนโตมาแล้ว ก็ต้องสู้กันต่อไปคับ.....
ส่วนตัวผมเอง เมื่อหักค่าบ้าน คือ จะให้แฟน หมื่นนึง ผมหักนู่นนี่นั่นก็เหลือประมาน 5,xxx กว่าบาท ซึงแต่ละเดือนผมจะช่วยแม่ผมส่งน้องค้าเช้าหอน้องชายคับ เดือนละ พันห้า บางทีผมก็อยากช่วยแม่เยอะๆน่ะคับ แต่ตัวผมเองก็มีภาระเหมือนกัน บางทีแม่โทรมายืมตังผม แม่บอกเด่วจะคืนให้แต่ผมเอาเงินที่แม่บอกจะคืนให้ไม่ได้หลอกคับ.... ผมไม่รู้ว่าเงินที่แม่เอามาคืนผมเนี่ยแม่อาจจะไม่มี อาจไปยืมคนอื่นมาให้ผมก็ได้ ผมทำไม่ลงหลอกคับ ผมเลยให้แม่ไปเลย บางทีก็กลัวแม่น้อยใจมากผมก็ไม่รู้จะทำไงคับ บางทีก็เครียดเรื่องแม่หลายๆอย่าง คิดว่า เมื่อก่อนตอนเราเรียนพ่อกับแม่ส่งเราได้ แต่ทำไมตอนนี้เรามีงานทำแล้วเราจะช่วยพ่อแม่ไม่ได้ แม่ผมมีอาชีพขายผักคับ พ่อผมเป็นครูครับ ก็พอขายได้....
แล้วมีอีกเรื่องนึงที่ผมจะเล่าคือ...ตอนนั้นที่ผมจะซื้อบ้าน ผมก็ปรึกษาพ่อกับแม่แล้วน่ะว่า ผมจะซื้อบ้านกับแฟน จะกู้ร่วมคับ เพราะว่าผมไม่มีเงิน เมื่อถึงเวลาได้บ้าน แม่ผมก็เกิดอาการน้อยใจอีกว่า... (แม่หวังว่าส่งเราเรียนจบแล้วหวังว่าจะช่วยส่งน้องบ้างส่งบ้านบ้าง แต่เราทำแบบนี้เหมือนเราเห็นแก่ตัว เหมือนทิ้งพ่อทิ้งแม่ แม่ผิดหวังมาก) ตอนนั้นที่ผมได้ยินแม่พูดแบบนี้ ผมถึงกับน้ำตาร่วงเลย เหมือนผมเป็นลูก อกตัญญู ทิ่งพ่อทิ่งแม่ทิ้งน้องเอาตัวรอดคนเดียว ผมเครียดมาก ผมน้อยใจทำไมแม่คิดกับผมแบบนี้ ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นอย่างที่แม่พุดเลย ผมไม่ได้ทิ้งทางบ้าน แม่ผมคงคิดว่าพ่อกับแม่ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง แต่ลูกมีก่อนพ่อแม่ เค้าเลยน้อยใจผมด้วยแหละมั้งคับ ผมก็กลับบ้านเกือบทุกอาทิตย์น่ะคับเมื่อก่อน แต่ด้วยค่าน้ำมัน มันแพงคับเลยกลับทุกสิ้นเดือนพอ คิดถึงก็โทรหากันคับ ......ตอนนี้แม่ผมก็ดูๆจะโอเคขึ้นแล้วคับ แม่ผมเป็นคนเข้าใจอะไรยาก ต้องอธิบายละเอียด วันก่อนเข้าใจ วันนี้ไม่เข้าใจอีกและ 5555 ส่วนพ่อผมเค้าก็เฉยๆคับ ดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่รู้แกเข้าใจหรือป่าว 5555 แกไม่ค่อยพูด พ่อแม่ผมเป็นคนหัวโบราณคับจะทำไรก็อธิบายให้เข้าใจๆหน่อย บางทีก็เหนื่อยอธิบายคับ แต่...ก็เข้าใจพ่อกับแม่คับ 555
บางทีเงินผมหมดตั้งแต่ช่วงเกือบจะสิ้นเดือนด้วยซ้ำไป แต่...โชคยังดียังมีข้าวสารให้หุงกินคับ ผมเป็นคนกินง่ายคับ บางทีมาม่ากับข้าวสวยก็อิ่มแล้วคับ เอาอะไรมากกับชีวิต กินอิ่มนอนหลับพอ 5555 ตั้งแต่มีบ้าน เงินร้อนนึงในกระเป๋าสตังค์เวลาจะซื้อของยังคิดแล้วคิดอีกคับ 5555 เงินทองมันหายากคับสมัยนี้ จะใช้จ่ายอะไนก็ต้องประหยัด อะไรที่ไม่จำเป็นก็ตัดมันออกไป จะได้มีเงินเก็บเงินสำรอง ผมว่าที่พวกผมซื้อบ้านมันก็ดีน่ะ ทำให้เรามีวินัยในการใช้เงิน สอนให้เรารู้คุณค่าของเงิน ว่า กว่าเราจะหามาได้แต่ละบาทเนี่ย มันเหนื่อย แค่ไหน? ต้องตื่นแต่เช้า นอนดึก กว่าจะได้เงินมา ก็ดีคับ จะได้ไม่มีเวลาคิดฟุ๊งซ่าน .... บางทีผมคิดว่าเรามีภาระค่าใช้จ่ายที่มากขึ้นเนี่ย เราจะทำอย่างไรดีที่จะหาเงินเพิ่ม ช่วงนี้ผมก็มองหาที่ทำงานใหม่คับ หาบริษัทดีๆ สวัสดิการดีๆ มีโอที แต่อย่างว่างานสมัยนี้มันหายาก เด็กจบใหม่ก็เยอะ เดินหางานกันก็เยอะ บางทีเห็นคนมาสมัครงานที่บริษัท มาสมัครเป็นสิบๆคนแต่รับแค่คนเดียว คิดว่า ตรูโชคดีแค่ไหนแล้วว๊ะ ที่มีงานทำ ดูคนที่มาสมัครงานสิ เค้ายังไม่มีงานทำเลย คิดให้กำลังใจตัวเอง เวลาที่เรา ท้อ เหนื่อย เบื่องาน ยังมีคนอีกมากมายที่ไม่มีงานทำ แล้วเรามีทุกอย่างเราจะไปท้อทำไม สู้ๆต่อไป ปัญหามีให้แก้ ไม่ได้มีไว้หนี ให้กำลังใจตัวเอง
ปัญหาชีวิต
ส่วนตัวผมเอง เมื่อหักค่าบ้าน คือ จะให้แฟน หมื่นนึง ผมหักนู่นนี่นั่นก็เหลือประมาน 5,xxx กว่าบาท ซึงแต่ละเดือนผมจะช่วยแม่ผมส่งน้องค้าเช้าหอน้องชายคับ เดือนละ พันห้า บางทีผมก็อยากช่วยแม่เยอะๆน่ะคับ แต่ตัวผมเองก็มีภาระเหมือนกัน บางทีแม่โทรมายืมตังผม แม่บอกเด่วจะคืนให้แต่ผมเอาเงินที่แม่บอกจะคืนให้ไม่ได้หลอกคับ.... ผมไม่รู้ว่าเงินที่แม่เอามาคืนผมเนี่ยแม่อาจจะไม่มี อาจไปยืมคนอื่นมาให้ผมก็ได้ ผมทำไม่ลงหลอกคับ ผมเลยให้แม่ไปเลย บางทีก็กลัวแม่น้อยใจมากผมก็ไม่รู้จะทำไงคับ บางทีก็เครียดเรื่องแม่หลายๆอย่าง คิดว่า เมื่อก่อนตอนเราเรียนพ่อกับแม่ส่งเราได้ แต่ทำไมตอนนี้เรามีงานทำแล้วเราจะช่วยพ่อแม่ไม่ได้ แม่ผมมีอาชีพขายผักคับ พ่อผมเป็นครูครับ ก็พอขายได้....
แล้วมีอีกเรื่องนึงที่ผมจะเล่าคือ...ตอนนั้นที่ผมจะซื้อบ้าน ผมก็ปรึกษาพ่อกับแม่แล้วน่ะว่า ผมจะซื้อบ้านกับแฟน จะกู้ร่วมคับ เพราะว่าผมไม่มีเงิน เมื่อถึงเวลาได้บ้าน แม่ผมก็เกิดอาการน้อยใจอีกว่า... (แม่หวังว่าส่งเราเรียนจบแล้วหวังว่าจะช่วยส่งน้องบ้างส่งบ้านบ้าง แต่เราทำแบบนี้เหมือนเราเห็นแก่ตัว เหมือนทิ้งพ่อทิ้งแม่ แม่ผิดหวังมาก) ตอนนั้นที่ผมได้ยินแม่พูดแบบนี้ ผมถึงกับน้ำตาร่วงเลย เหมือนผมเป็นลูก อกตัญญู ทิ่งพ่อทิ่งแม่ทิ้งน้องเอาตัวรอดคนเดียว ผมเครียดมาก ผมน้อยใจทำไมแม่คิดกับผมแบบนี้ ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นอย่างที่แม่พุดเลย ผมไม่ได้ทิ้งทางบ้าน แม่ผมคงคิดว่าพ่อกับแม่ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง แต่ลูกมีก่อนพ่อแม่ เค้าเลยน้อยใจผมด้วยแหละมั้งคับ ผมก็กลับบ้านเกือบทุกอาทิตย์น่ะคับเมื่อก่อน แต่ด้วยค่าน้ำมัน มันแพงคับเลยกลับทุกสิ้นเดือนพอ คิดถึงก็โทรหากันคับ ......ตอนนี้แม่ผมก็ดูๆจะโอเคขึ้นแล้วคับ แม่ผมเป็นคนเข้าใจอะไรยาก ต้องอธิบายละเอียด วันก่อนเข้าใจ วันนี้ไม่เข้าใจอีกและ 5555 ส่วนพ่อผมเค้าก็เฉยๆคับ ดูเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่รู้แกเข้าใจหรือป่าว 5555 แกไม่ค่อยพูด พ่อแม่ผมเป็นคนหัวโบราณคับจะทำไรก็อธิบายให้เข้าใจๆหน่อย บางทีก็เหนื่อยอธิบายคับ แต่...ก็เข้าใจพ่อกับแม่คับ 555
บางทีเงินผมหมดตั้งแต่ช่วงเกือบจะสิ้นเดือนด้วยซ้ำไป แต่...โชคยังดียังมีข้าวสารให้หุงกินคับ ผมเป็นคนกินง่ายคับ บางทีมาม่ากับข้าวสวยก็อิ่มแล้วคับ เอาอะไรมากกับชีวิต กินอิ่มนอนหลับพอ 5555 ตั้งแต่มีบ้าน เงินร้อนนึงในกระเป๋าสตังค์เวลาจะซื้อของยังคิดแล้วคิดอีกคับ 5555 เงินทองมันหายากคับสมัยนี้ จะใช้จ่ายอะไนก็ต้องประหยัด อะไรที่ไม่จำเป็นก็ตัดมันออกไป จะได้มีเงินเก็บเงินสำรอง ผมว่าที่พวกผมซื้อบ้านมันก็ดีน่ะ ทำให้เรามีวินัยในการใช้เงิน สอนให้เรารู้คุณค่าของเงิน ว่า กว่าเราจะหามาได้แต่ละบาทเนี่ย มันเหนื่อย แค่ไหน? ต้องตื่นแต่เช้า นอนดึก กว่าจะได้เงินมา ก็ดีคับ จะได้ไม่มีเวลาคิดฟุ๊งซ่าน .... บางทีผมคิดว่าเรามีภาระค่าใช้จ่ายที่มากขึ้นเนี่ย เราจะทำอย่างไรดีที่จะหาเงินเพิ่ม ช่วงนี้ผมก็มองหาที่ทำงานใหม่คับ หาบริษัทดีๆ สวัสดิการดีๆ มีโอที แต่อย่างว่างานสมัยนี้มันหายาก เด็กจบใหม่ก็เยอะ เดินหางานกันก็เยอะ บางทีเห็นคนมาสมัครงานที่บริษัท มาสมัครเป็นสิบๆคนแต่รับแค่คนเดียว คิดว่า ตรูโชคดีแค่ไหนแล้วว๊ะ ที่มีงานทำ ดูคนที่มาสมัครงานสิ เค้ายังไม่มีงานทำเลย คิดให้กำลังใจตัวเอง เวลาที่เรา ท้อ เหนื่อย เบื่องาน ยังมีคนอีกมากมายที่ไม่มีงานทำ แล้วเรามีทุกอย่างเราจะไปท้อทำไม สู้ๆต่อไป ปัญหามีให้แก้ ไม่ได้มีไว้หนี ให้กำลังใจตัวเอง