เกมที่กรุงริยาด เมื่อคืนเป็นเกมคัดบอลโลกโซเอเชียรอบสุดท้าย เกมแรกในรอบ 15 ปีที่เราได้ลงเล่น (15 ปี !!! นั่นคือย้อนไปไกลถึงบอลโลก 2002 เพราะก่อนหน้านี้ บอลโลก 2006, 2010 และ 2014 เราร่วงเร็ว จบตลอด ไม่เคยผ่านมาถึงรอบนี้เลย สถิติ ชนะ 3 เสมอ 3 แพ้ 12 ) ซึ่งไทยแลนด์ก็ทำได้ดีเลยฮะ ธีรศิลป์เก็บบอลเชื่อมเกมได้ตลอด เมสซี่เจป่วนแผงกลาง เกมรับก็เล่นกันเป็นระบบไม่มีลูกมั่วตลกฮากระจาย

จะหาเกมที่เล่นได้ดีกันทั้งทีมแบบนี้ต้องย้อนไปไกลถึงเกม เจออิหร่าน ยุค ซิโก้ + ตะวัน + ดุสิต ยังเป็นนักเตะเมื่อปี 2001 ที่ราชมังคลา จบเกมเสมอ 0-0 แบบน่าตกใจว่าขนาดนี้เลยเหรอวะ

ตั้งแต่เชียร์ทีมชาติมา ไม่เคยมีครั้งไหนนะครับที่จะรู้สึกว่าทีมเรามันไม่ธรรมดาเท่าทีมชุดนี้ แต่ก่อนนี่แหม่เจอ ซาอุ + ออสเตรเลีย + ญี่ปุ่นนี่แพ้แน่นอน ไม่เคยมีความหวังอะไร ลุ้นให้เล่นดีหน่อย แต่ไม่เคยลุ้นว่าจะมีแต้ม 555+ เรียกว่าเป็นการดูบอลแบบไร้จุดหมายชีวิต พอมาทุกวันนี้ เจอ ซาอุ + ออสเตรเลีย + ญี่ปุ่น ถ้าเราเล่นดีๆ ไม่มีข้อผิดพลาด มันก็ไม่แน่นะ ได้ลุ้นน่ะ สู้ได้แน่ๆ แพ้-ชนะว่าไปตามเกม

ลูกจุดโทษที่เสียก็ชัดเจนนะ เป็นจังหวะเข้าบอลเสียเหลี่ยม ฟาวล์จริงๆ โกรธกรรมการแล้วก็อย่าลืมโกรธตัวเองด้วยที่เล่นพลาด น่าเสียดายมากๆ อีกนิดเดียวจริงๆ

ดูกีฬาอย่าไปตั้งแง่กับกรรมการมากครับ เค้าโกงเรา เราโกงเค้า เค้าโกงเรา เราโกงเค้า สลับกันไปมา มันเรื่องธรรมดามากๆๆๆๆ ถ้าเมื่อไรที่รู้สึกว่าเฮ้ย ทำไมเราโดนโกงบ่อยจังวะ ทุกชนิดกีฬาเลย มวยก็โดน, วอลเลย์ก็โดน, ฟุตบอลยังโดนอีก มันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ ให้รู้ไว้เลยว่าตัวคนดูนี่แหละที่ผิดปกติ นี่เราสำคัญกับโลกขนาดนั้นเลยหรือ 555 ทุกคนถึงต้องมารุมโกงเรา ทั้งจีน เกาหลี ญี่ปุ่น ล่าสุดยังมีซาอุอีก

แก้ได้ง่ายครับอาการเหล่านี้ เพียงดูกีฬาที่ไทยเป็นเจ้าภาพ หรือเจ้าถิ่นให้เยอะๆ และดูอย่างใกล้ชิด อย่าตามแต่สรุปข่าว สรุปข่าวจะไม่บอกหรอกครับว่าเราเคยโกงอะไรใครยังไงบ้าง ต้องตามดูเองเท่านั้น เหนือฟ้ายังมีฟ้าครับ เรื่องพวกนี้เราไม่แพ้ใครอยู่แล้ว

มองผ่านอะไรพวกนี้ไป แล้วจะดูกีฬาได้สนุกขึ้นอีกมากมาย หนึ่งคะแนนที่เสียไปนั้นน่าเสียดายแน่ๆ แต่อย่ามัวปล่อยให้เรื่องความแค้นมาบั่นทอน ความน่าชื่นใจกับฟอร์มการเล่น และพัฒนาการของทีมชุดนี้เลยครับ