หลังจากเห็นตัวอย่างและเห็นรีวิวจากผู้ที่ไปดูรอบสื่อนั้นมีกระแสเป็นไปในทางที่ดี เราจึงรีบตีตั๋วจองที่สกาล่ารอบ 2 ทุ่มทันที พอดูเสร็จปุป รู้สึก อืม.....หนังสนุกทีเดียวล่ะ ซึ้งมั้ย ก็ซึ้งนะ แต่มันไม่ซึ้งจนเรียกน้ำตาให้ไหลออกมาได้เลย หนังจบออกมาเราก็รู้สึกแค่แบบ อืมม สนุกดี แค่นั้นเอง
        ตัวละครของเด่นชัยเป็นคนที่รู้สึกว่าเราไม่ค่อยอยากเอาใจช่วยเลย ไม่รู้ทำไม ในประเด็นของการแอบชอบ คือเราเข้าใจนะอารมณ์คนที่แอบชอบใคร (เพราะตัวเองเป็นบ่อย) ว่ามันต้องทุ่มเทขนาดไหน เราต้องปีนเขาเอเวอร์เรส เดินข้ามตึกเวิลเทรด หรือเรื่องงี่เง่าๆ อีกมากมาย ที่เรายอมทำ แต่พอดูหนังจบแล้วเราไม่ได้รู้สึกว่ามันเศร้ามากมายเท่าไหร่ที่ตัวพระเอกเลือกที่จะจากไป หรือตอนที่ตัวละครทั้งสองพยายามที่จะปรับความเข้าใจกันเพื่อที่พรุ่งนี้ตื่นมาเราจะได้ไม่ลืมกัน หรือแม้ตอนที่พระเอกเห็นงานเทศกาลหิมะถูกเก็บกวาด เราก็ไม่รู้สึกอินมากมายทั้งที่ตัวละครก็แสดงออกมาได้ดีมากๆ อยู่แล้ว อาจเป็นเพราะท้ายที่สุดแล้วตัวนางเอกเองสามารถเดินออกมาจากสถานะการเป็นเมียน้อยได้ และตัวหนังเองก็จบแบบปลายเปิดให้คนดูไปจินตนาการต่อว่าทั้งคู่อาจจะกลับมาเจอกันใหม่ได้เราก็เลยไม่รู้สึกว่ามันเศร้าหรือซาบซึ้งจนต้องบ่อน้ำตาแตกเลย ซึ่งพอเห็นกระแสในโซเชียลแล้วแบบทุกคนดูซาบซึ้งและเศร้ากันมาก  เราก็เลยรู้สึกว่านี่เราเป็นอยู่คนเดียวรึเปล่าคับเนี่ยที่รู้สึกว่าหนังสนุกนะ ดีนะ แต่มันไม่อิมแพคเราอ่ะ