"How I wish, how I wish you wer. We're just two lost souls swimming in a fish bowl, Year after year...."
เสียงเพลงที่เริ่มดังขึ้นจนเกิดความรำคาญ ทำให้เขาต้องกวาดมือไปรอบๆตัวเพื่อหาแหล่งที่มาของเสียงนั้น แต่มันไม่มีแหล่งที่มาจากรอบๆตัวเขาเลย เสียงเพลงค่อยๆเงียบไป แต่ความเงียบนั้นกลับทำให้เขาตื่นขึ้นมา

ภายในห้องสี่เหลี่ยมกับความมืดและเสียงเครื่องทำความเย็นเบาๆ "อีกแล้วหรือ" เขาคิดในใจแล้วค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้เวลาดีว่าเป็นเวลากี่โมง มันเป็นเวลาที่คนส่วนใหญ่ยังนอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่ม เขาเริ่มยืดขาและแขนออกพร้อมพยายามสะบัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วลุกขึ้นมานั่งฟังความเงียบอีกครั้ง

เวลาตีสามเป็นเวลาที่เขาไม่อยากตื่นขึ้นมาด้วยซ้ำ แต่เสียงเพลงนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวของเขามาตลอดเป็นเวลาหลายปีแล้ว
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ เป็นเวลาเกือบสี่ปีที่เขาอยู่ข้างๆเธอมาตลอด ทุกๆวันที่เขาอยู่กับเธอนั้นช่างมีความสุข เราฝันร่วมกันมานาน แต่ความฝันกับความจริงนั้นช่างต่างกันเหลือเกิน

เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินไปหยิบซองบุหรี่แล้วออกไปยืนที่ระเบียง เสียงรถวิ่งผ่านไปมาในปริมาณที่สามารถนับคันได้ อีกไม่กี่ชั่วโมงปริมาณที่นับไม่ได้จะกลับมาอีกครั้ง ผ่านไปไม่นานนักเขากลับเข้ามาดื่มน้ำแล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

...

"So, so you think you can tell
Heaven from Hell.."
เสียงเพลงค่อยๆดังขึ้นอีกครั้ง
เขาเริ่มแยกไม่ออกระหว่างความจริงกับความฝัน

หากเป็นไปได้เขาอยากตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

"ในความฝัน"