สวัสดีคะ (ไอดีเพื่อนคะ) เริ่มเลยนะคะคือเรากับแฟนคบกันมา3-4ปีแล้วค่ะ แรกๆ เลยเขาเป็นคนดีมาก ดีจริงๆ เปเราทุกอย่างเลยคะไม่ว่าจะเที่ยวที่ไหนกินอะไรไปกับใครทำได้หมดเลยคะก็รวมๆ คือดีมากๆ พอนานเข้าอะไรก็เปลี่ยน อันนี้เข้าใจคะ แต่เปลี่ยนเยอะไปไหมจากอีกคนเป็นอีกคน เห็นแก่ตัวในที่นี่คือ ยกตัวอย่างนะค่ะ เวลาซื้อของมากินด้วยกันเขาจะไม่ทำอะไรเลยเขาจะนั่งเฉยๆรอเราทำให้กินแล้วเวลาเขาซื้ออะไรของเขามาเขาไม่เคยถามเราเลยว่ากินไปม กินรึป่าว มันเป็นสัญญานของความมีน้ำใจอยุ่แล้วใช่ไหมค่ะ ที่ต้องถามก่อน แต่อันนี้กินคนเดียวจะเกือบจะหมดแล้วก็บอกกับเราว่ากินไหม คือ??ควรถามตอนนี้หรอให้เรากินเศษหรอ เราไม่ถือหรอกค่ะ ถ้ามันเป็นเป็นครั้งแรก แต่นี้ก็หลายครั้งแล้วจริงๆ ทนไม่ไหวจริงๆ ค่ะ เริ่องสอง งี่เง่า เอาแต่ใจ คือเขาจะห่วงเรามากมากถึงมากที่สุดเขาไม่เคยเชื่อใจเราเลย เขาห้ามเราออกไปเที่ยวกับเพื่อน ห้ามให้คุยกับใครแม้จะเป็นเพื่อน พี่ น้อง คนรู้จัก ที่เป็นผู้ห้ามหมดเลยคะ พอรู้ว่าเราคุยก็ด่าว่าเราหาว่าเราจะนอกใจ ทั้งๆ ที่เราก็คุยเพราะรู้จักเราไม่ได้คิดอะไรเกินเลย เรื่องที่สาม ดูไม่มีอนาคต ใช่ค่ะ อาจใช้คำดูรุนแรงแต่จริงคะ คือตอนนี้เขาไม่เรียน ไปเรียนเสาร์-อาทิตย์ก็ได้แค่ไปสมัครแล้วไม่ไปเรียน ที่บ้านเขาทำธุรกิจภายในครอบครัวกันคะ คือเชาก็ไปช่วยทุกวันแต่กว่าจะไปก็ห้าโมงหกโมงซึ่งร้านเปิดตั้งแต่บ่ายสาม คือเหมือนว่าเขาใช้ชีวิตไปวันๆ ดูไม่เอาเรื่องอะไรสักอย่าง เขามีน้องคนหนึ่งคะ พ่อกับแม่เขาต้องไปขายของที่ตลาดแล้วตอนเช้าเขาต้องลุกไปส่งน้องแทบทุกเช้า แต่กับเป็นว่าโทรเป็นร้อยๆ สายเขากับไม่รับโทร จนทางพ่อแม่เขาโทรหาเราให้เราไปปลุกให้ เรามีน้ำใจค่ะเช้าแค่ะไหนเรืก็ไปปลุกให้ค่ะเป็นแบบนี้แทบทุกวัน เราก็เห็นใจพ่อแม่เขานะคะเราก็ไม่เคยบ่นแต่ก็ไม่มีแต่คำขอบคุณขอบใจอะไรสักอย่างเลยจากพ่อแม่เขา ทุกเช้าจนต้องเป็นกิจวัตรไปแล้วคะ เราไม่ว่าเราไม่บ่นเราทนทำได้เท่าที่เราทำได้คะเริ่องก็ประมารนี้คะ  เราควรเลิกเลยไหมค่ะ รึทนคบไปเรื่อยๆ เพื่อมีอะไรดีขึ้นควรทำไงดีค่ะ