ขอบคุณทุกกำลังใจทุกความคิดเห็นมากนะคะไม่คิดเลยว่าจะมีคนเข้ามาให้กำลังใจแสดงความคิดเห็นเยอะขนาดนี้  สำหรับเรานั่งร้องไห้อยู่ทั้งวันค่ะเสียใจกับคำพูดเค้า แต่มันก็ทำให้เราได้คิดทบทวนอะไรหลายๆอย่าง จนเราตัดสินใจแน่แล้วค่ะว่าเราจะไม่ไปต่อกับเค้าแล้ว มันไม่ไหวแล้วจริงๆคะ ทั้งคำพูดจา กริยา คือเข้าใจนะคะว่าเค้าเป็นคนพูดจาแบบนั้น คือมันเปลี่ยนไม่ได้แล้วค่ะ มันเป็นนิสัยติดตัวเข้าไปแล้ว แต่เรื่องอนาคตนิสิค่ะ ถามที่ไรก็มาตะคอกใส่ว่าไม่มีเงินจะทำอะไรได้ ไม่มีการวางแผน  แต่กับหันไปทะเยินทะยานกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราเตือนเราพูดอะไรแทบจะทะเลาะกันทุกครั้ง ว่าอะไรให้ไม่ได้เลย จนเราต้องพยายามพูดจนให้เค้าเห็นภาพ เค้าถึงจะรู้สึกตัว เราโครตเหนื่อย เราต้องการเพื่อนคู่คิด เราไม่ได้ต้องการคนที่เราจะต้องมาพยายามมาบอกเค้าตลอดเวลาแบบนี้ แล้วที่สำคัญคือเวลาเราพูดอะไรไป เค้าจะชอบตีความหมายไปอีกแบบ เหมือนคนคุยกันคนละภาษา  

และครั้งนี้มันก้คงถึงเวลาจบจริงๆสักทีละคะ เพราะที่ผ่านมาเวลาเรามีปัญหากับเค้าเราไม่เคยเล่าให้คนที่บ้านเราฟังเลย บอกตรงๆเลยนะคะที่ไม่เล่าเพราะกลัวคนที่บ้านจะไม่ชอบเค้า ตอนนี้เราเล่าให้คนที่บ้านฟังหมดแล้วค่ะ ทุกคนก็บอกว่าไม่เป็นไรให้กลับมาอยู่บ้านค่อยๆคิดพอเวลาผ่านไปมันอาจจะดีขึ้นก็ได้T^T  

สำหรับเรากับเค้าเรามาคิดดูละค่ะ ว่ามันคงไปต่อไม่ไหวแล้ว เหมือนเราพยายามฝ่ายเดียว  แต่สำหรับเค้า เค้ากำลังคิดอะไรอยู่เราไม่รู้ แล้วทุกๆครั้งที่เราจะเลิกเค้าจะเป็นฝ่ายมายื้อมาง้อเรา  เราก็ใจอ่อนทุกครั้ง แต่มันก็ดีแค่พักเดียว พอเวลาผ่านไปก็เหมือนเดิมค่ะ

แต่ครั้งนี้มันจะไม่เหมือนทุกครั้งละคะ  วันนี้เราอาจจะเสียใจ แต่คนอย่างเราเสียใจได้ไม่นานหรอกค่ะ

ส่วนเรื่องงานแต่งบ้านเราเค้าไม่ได้เรียกร้องอะไรเลยค่ะ ไม่ซีเรียสเลยคะว่าจะจัดเล็กหรือใหญ่  และก็ไม่ได้คิดว่าจะให้ฝ่ายชายจ่ายฝ่ายเดียวด้วยค่ะิเพราะที่บ้านเรารู้ว่าบ้านเค้าไม่ค่อยมีเงิน  

เรายังเคยพูดกับเค้าเลยคะว่า ถ้าแม่ซื้อบ้านให้แบบนี้งานแต่งเราจัดที่บ้านใหม่ก็ได้นิเนาะ ไม่ต้องเปลืองเงินจัดตอนขึ้นบ้านใหม่เลย   ที่บ้านก็กว้างขว้างอยู่ แต่เค้าก็เงียบค่ะ เพราะเค้าไม่มีแผนเรื่องแต่งงาน  แต่มีแผนแล้วค่ะว่าจะเอาน้องเค้ามาอยู่ด้วยถ้าน้องเค้าต้องมาเรียนในเมือง เรานิเงิบเลยค่ะ

แล้วบ้านที่แม่ซื้อให้ก็ราคาเยอะพอสมควรอยู่ค่ะ  โดยที่ซื้อให้ฟรีๆขอย้ำนะคะว่าฟรีๆ ค่าตกแต่งบ้านเราเชื่อถ้าเราขอแม่เราก็จะจ่ายให้ แม่เราให้เรากับเค้าไปเลือกบ้านกันเอง2คน  เรา2คนก็เลือกหลังที่ดีที่สุดนั้นแหละคะ ตอนแรกก็เกรงใจแม่ แต่แม่บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าเอาเค้าเข้ามาอยู่บ้านเรา กลัวเค้าอึดอัด ไปซื้ออยู่กันเอง 2คนจะดีกว่า

แต่สุดท้ายเรามาถามเรื่องแต่งงานกับได้คำตอบแบบนั้น บอกตรงๆโครตผิดหวังค่ะ แล้วทุกครั้งที่ทะเลาะกันเวลาเราน้อยใจเค้า เค้าก็จะตะคอกใส่เราบ่อยๆว่าเราหน้าจะไปคบกับคนที่รวยๆเหมือนแฟนเก่าเราถึงจะเหมาะสมกัน

เค้าเกิดมาพ่อแม่ก็เลี้ยงมาพูดจาแบบนี้ แล้วตอนเรียนเค้าก็คบแต่กับเพื่อนแบบเดียวกับเค้าหมด เค้าก็เลยเป็นแบบนี้

แต่พอเค้าเริ่มเหมือนจะคิดได้เค้าก็จะมาพูดดีกับเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนรอบนี้ ถามว่าวันนี้เค้าง้อเราไหม เค้าก็ง้อนะคะตามสเตปเดิมของเค้า โทรมาหา แต่เราไม่รับค่ะ เค้าก็เลยlineมา ทำเหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่ได้ทะเลาะกันไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่เราเงียบไม่ตอบ เค้าก็เลยคุยประมานว่าอย่างอน  แต่เราก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะเราไม่ได้งอนเราแค่เสียใจ  ผิดหวัง ที่เลือกคนผิด

แล้วเราก็รู้ถ้าเรากลับไปสุดท้ายมันก็จบแบบเดิมค่ะ

เรากับเค้าผ่านอะไรกันมาเยอะค่ะ ตอนเค้าตกงานเกือบ 5เดือน  ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเราจ่ายให้หมด  เราไม่เคยพูดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทุกวันนี้รถก็ช่วยเค้าผ่อน  เพราะคิดว่าเค้าคือคนนึงในครอบครัว ที่บ้านเราก็ดีกับเค้ารักเค้าเหมือนลูกจริงๆอีกคน เวลาแม่เราไปไหนซื้ออะไรให้เราก็จะมีให้เค้าด้วย บางครั้งก็เผื่อแผ่ไปถึงน้องเค้าด้วย  เราคิดว่าที่ผ่านมาเราทำดีที่สุดแล้ว ถ้าเค้าจะยังคิดได้แค่นั้น ยังจะอยากอยู่ไปวันๆเราขอบายดีกว่าค่ะ

***วันนี้เราอาจจะเสียใจ แต่คนอย่างเราเสียใจได้ไม่นานหรอกค่ะ***