สวัสดีครับๆ ผมไปเที่ยวแบบ Solo travel ที่ประเทศออสเตรเลียมา
อยู่มาวันหนึ่งไม่รู้ว่าคึกหรือว่าเปลี่ยว ผมให้เพื่อนที่รู้จักผ่าน Couchsurfing ขับรถเอาผมไปปล่อยที่จุดเริ่มต้นของเดอะ เกรท โอเชียน โรด ผมต้องกระ
กระสนหาวิธีเอาตัวรอดบนถนนเส้นนี้ซึ่งยาวทั้งหมด 244 กิโลเมตร ท่ามกลางอากาศหนาวสลับกับฝนตก แต่ที่ทำไปก็ด้วยความหวังทั้งสิ้น
หวังว่าจะได้เจอจิงโจ้แม่ลูกอ่อนซ่อนจิงโจ้จูเนียร์ไว้ในกระเป๋าหน้าท้อง
อยากจะเห็น 12 Apostles หรือ London Arch บ้างสักครั้งในชีวิต อยากลงไปเดินเล่นบนหาดทราย
สุดท้ายก็หวังที่จะได้เจอใคร…สักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครสักคนที่เกิดมาคู่กับฉัน…..และใครที่รอตอนนี้มีจริงใช่ไหม
คำเตือน
เนื่องจากผมให้โควต้าตัวเองในการถ่ายรูปแค่ 72 ภาพ ดังนั้นกระทู้นี้อาจจะเหมาะสำหรับคนคอแข็งนะครับ เพราะภาพน้อย แต่เหล้า (เล่า) เยอะมาก (*คู่มือขำ เหล้ากับเล่าเป็นคำพ้องเสียง แต่มีความหมายต่างกัน)
The Great Ocean Road
“บ้าไปแล้ว !! ต้องเดินอีก 244 กิโลเมตรเนี่ยนะ”
“ก็ใช่น่ะสิ อยากเดินทางคนเดียวแบบไม่มีแผนไม่ใช่หรอ”
“ก็ภาพในจินตนาการมันดูลงตัวกว่านี้นี่หว่า”
“แล้วจะเอาไงต่อละ”
“ก็คงต้องเดินไปก่อนแหละ”
ชีวิตของผมน่าเศร้าถึงขนาดสามารถสร้างร่างจำลองขึ้นมาเป็นเพื่อนคุยแก้เหงาระหว่างเดินอยู่ลำพังข้างถนน The great ocean road
แต่การที่คนเราสามารถเดินด้วยระยะทางเกิน 100 กิโลเมตร ผมว่าถ้าใช้แต่พลังขาอย่างเดียวคงจะลำบาก ส่วนใหญ่ต้องพกพาอุดมการณ์อันแรงกล้าเหน็บกระเป๋าสะพายหลังเดินไปด้วย (ซึ่ง ณ ขณะนั้นกระเป๋าสะพายของผมเต็มไปด้วยเสื้อผ้าและข้าวสารอยู่จำนวนหนึ่ง)
อุดมการณ์ของผมเลือนลางมาก แต่ที่เด่นชัดสุดๆ ตอนนี้ก็คือตาปลาบริเวณใต้หัวแม่โป้งเท้าขวา ที่มันเริ่มสั่งสมมาหลังจากเดินอยู่พักใหญ่คนเดียวริมถนนที่ชื่อว่า
“The great ocean road”
ออสเตรรัก...ออสเตรเลีย ตอน เดอะ เกรท โอเชียน โรด
อยู่มาวันหนึ่งไม่รู้ว่าคึกหรือว่าเปลี่ยว ผมให้เพื่อนที่รู้จักผ่าน Couchsurfing ขับรถเอาผมไปปล่อยที่จุดเริ่มต้นของเดอะ เกรท โอเชียน โรด ผมต้องกระ
หวังว่าจะได้เจอจิงโจ้แม่ลูกอ่อนซ่อนจิงโจ้จูเนียร์ไว้ในกระเป๋าหน้าท้อง
อยากจะเห็น 12 Apostles หรือ London Arch บ้างสักครั้งในชีวิต อยากลงไปเดินเล่นบนหาดทราย
สุดท้ายก็หวังที่จะได้เจอใคร…สักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครสักคนที่เกิดมาคู่กับฉัน…..และใครที่รอตอนนี้มีจริงใช่ไหม
คำเตือน
เนื่องจากผมให้โควต้าตัวเองในการถ่ายรูปแค่ 72 ภาพ ดังนั้นกระทู้นี้อาจจะเหมาะสำหรับคนคอแข็งนะครับ เพราะภาพน้อย แต่เหล้า (เล่า) เยอะมาก (*คู่มือขำ เหล้ากับเล่าเป็นคำพ้องเสียง แต่มีความหมายต่างกัน)
The Great Ocean Road
“บ้าไปแล้ว !! ต้องเดินอีก 244 กิโลเมตรเนี่ยนะ”
“ก็ใช่น่ะสิ อยากเดินทางคนเดียวแบบไม่มีแผนไม่ใช่หรอ”
“ก็ภาพในจินตนาการมันดูลงตัวกว่านี้นี่หว่า”
“แล้วจะเอาไงต่อละ”
“ก็คงต้องเดินไปก่อนแหละ”
ชีวิตของผมน่าเศร้าถึงขนาดสามารถสร้างร่างจำลองขึ้นมาเป็นเพื่อนคุยแก้เหงาระหว่างเดินอยู่ลำพังข้างถนน The great ocean road
แต่การที่คนเราสามารถเดินด้วยระยะทางเกิน 100 กิโลเมตร ผมว่าถ้าใช้แต่พลังขาอย่างเดียวคงจะลำบาก ส่วนใหญ่ต้องพกพาอุดมการณ์อันแรงกล้าเหน็บกระเป๋าสะพายหลังเดินไปด้วย (ซึ่ง ณ ขณะนั้นกระเป๋าสะพายของผมเต็มไปด้วยเสื้อผ้าและข้าวสารอยู่จำนวนหนึ่ง)
อุดมการณ์ของผมเลือนลางมาก แต่ที่เด่นชัดสุดๆ ตอนนี้ก็คือตาปลาบริเวณใต้หัวแม่โป้งเท้าขวา ที่มันเริ่มสั่งสมมาหลังจากเดินอยู่พักใหญ่คนเดียวริมถนนที่ชื่อว่า
“The great ocean road”