คือผมแต่งงานได้10กว่าปีมีลูกสาว8ขวบ1คนคือตั้งแต่วันทีผมแต่งงานผมก็ตั้งใจเป็นคนไหม่ไม่ไปกินเหล้าไม่ไปหาเพื่อนเลยได้แต่วันนึงคือไปเตะบอลตอนเย็นไม่เกินทุ่มครึ่งก็กลับภรรยาผมเป็นคนขี้หงุดหงิดผมก็เข้าใจอารมผู้หญิงผมก็ยอมมาตลอดคือผมมีอาชีพทำบ่อกุ้งภรรยาไม่ต้องทำงานอะไรแค่ทำความสะอาดบ้านแต่ก็ทำได้ไม่ดีผมเคยบอกเค้าว่าไห้ทำสะอาดๆถูบ้านต้องถูไต้ตู้ไห้หมดเค้าย้อนผมว่าถ้าสะอาดพีก็ทำเองผมก็หยุดพูดคือทีผ่านมาผมคงยอมมาจนเคยตัวคือบอกก่อนว่าผมไม่เข้าใจนะครับอย่างวันเกิดเค้าผมเคยชื้อทองไห้เค้าเคยชื้อเค้กไห้เค้าเคยไห้ของขวัญทุกปีแต่วันเกิดผมผมไม่เคยได้อะไรเลยเคยได้การ์ดอยู่ปีนึงปีทีสองน่าจะไช่คือเค้าเป็นคนทีไครๆก็มองว่าดีเรียบร้อยแต่อยุ่กับผมเค้าเปนคนเอาแต่ใจผมเคยทะเราะกันไม่ว่าไครผิดเค้าจะไม่เคยง้อผมไม่เคยมาขอโทษอยุ่มา10กว่าปีเค้าขอโทษผมไม่เกิน3ครั้งคือเค้าไม่ง้อผมต้องง้อไม่ว่าผิดหรือถูกผมเคยแม้กระทั่งยอมกราบเท้าเค้าเพราะผมไม่อยากง้อแล้วอยากไห้เค้าเข้าใจอะไรบ้ชอบางผมกราบเค้าเค้าชักเท้ากลับแล้วก็บอกผมอย่าทำแบบนี้เลยพอเช้ามาผมคิดว่าเค้าคงคิดได้และซึ้งในการทำครั้งนี้ของผมแต่ก็ไม่เลยเค้ายังงอลยังต้องไห้ผมเป็นฝ่ายเข้าหาเค้าเหมือนเดิมคืออยุ่กันมาผมจะรู้สึกว่าเค้าไม่ได้รักผมจิงผมจะพูดกับเค้าเสมอว่าถ้ารักพีจะเข้าใจมากว่านี้เค้าจะตอบว่าเค้าไม่รักพีอีกหรอแต่ผมสัมผัสรักเค้าไม่ได้จิ่งๆผมก็บอกตัวเองว่าเค้าไม่รักเค้าจะเลือกเราหรอผมถานะทีกว่าเค้าเค้ามาอยู่บ้านผมเค้าไม่มีอะไรมาเลยตอนแต่งงานซึงผมก็ไม่เคยคิดไรเรืองเงินสำหรับผมไม่มีค่าเลยท่าเทียบกับจิตใจบ้านเค้าก็อาศัยทางบ้านผมช่วยหลายอยุ่างไห้ทีทำกินแบบฟรีๆไห้พ่อเค้าทำซึ่งผมก็เต็มใจผมเปนคนพาครอบครัวเทียวที่ต่างๆแต่ไปแล้วมันเปนความทรงจำทีไม่ค่อยดีผมไปทะเลขับรถมาหลายชั่วโมงผมกระหายน้ำก็จอดหน้าเซเว่นก็บอกเค้าลงชื้อน้ำไห้ทีเค้าบอกจะกินน้ำอะไรก็ชื้อเองซิไม่ลงอ่ะผมก็หมดอารมกินและก็ขับรถออกมาเลยไปไหนกันเค้าก็จะหงุดหงิดหน้าตาบึ้งตึงผมก็หมดอารมอยากไปอีกคือใจผมคิดนะว่าเค้าอยุ่กับผมเค้าไม่ได้มีความสุขทีได้อยุ่กับผมเค้ามีความสุขทีได้อยุ่กับความเปนผมเค้าเปนคนเหมือนเด็กม.3คือเค้าคิดไรห่วงอะไรก็ทำเหมือนเด็กๆคบกันผมจำได้ครั้งนึ่งผมไปดูแข่งรถกับเพือนตอนกลางคืนทีสนามปกติผมจะกลับเวลาประมาณตี1คือเดือนนึงจะไปครั้งนึงผมบ้ารถแล้วรถเพือนพังผมกลับมาตีห้าภรรยาของเพือนบอกผมว่าเค้าโทรไปหาภรรยาผมมาภรรยาผมบอกว่าไม่ไเปนไรเด่วก็กลับกันแบบคือมันปกติมากทั้งทีภรรยาของเพือนผมไม่นอนเลยรอพวกผมกลับผมก็คิดนะเค้าคงห่วงแหละแต่เค้าแสด่งออกไม่ค่อยเปนก็คิดว่าแบบนั้นคือผมเปนคนเอาใจเก่งนะปกติผมจะออกไปตลาดเองทุกวันคือผมไปรับลูกที รร.ผมก็จะชื้อกับข้าวมาทุกวันจะชือกับเค้าทีเค้าชอบมาทุกวันเค้าไม่ต้องทำอะไรเลยผมเห็นเสื้อยืดสวยๆเค้าน่าจะชอบผมก็ชื้อมาไห้เค้าบ่อยแต่เค้าไม่เคยชื้อไห้ผมนะเสือผ้าเพราะเค้าเคยชื้อแล้วผมไส่ไม่ได้เค้าก็บอกว่าทีหลังชื้องเองชื้อแล้วก็ไม่ถูกใจผมแม่ผมเค้าเห็นผมไส่เสื้อผ้าเก่าๆเค้าจะชื้อไห้ผมบ่อยๆผมก็จะไส่แต่ทีแม่ชื้อไห้เพราะผมไม่ค่อยชื้อเสือ้ผ้าไส่เองผมเปนคนไม่แต่งตัวเยอะเปนคนสบายๆอะไรก็ไส่ได้พออยุ่กันมาช่วงหลังๆผมลงทุนกุ้งจนเงินผมหมดก็ตัองไช้เงินเค้าเพราะแม่เค้าขายทีมาไห้เงินมา1แสนคือบ่อกุ้งมันเปนแบบนี้ครับบางทีได้ก็ได้เยอะบางทีไม่ได้ก็ไม่ได้ช่วงนั้นไม่ได้เลยจิงๆผมไช้เงินเค้าดำรงชีวิตมาเรื่อยๆเค้าเริ่มมีอาการไม่พอใจผมเค้าไม่พูดแต่ผมสัมผัสได้ผมต้องไปหาทีขายของไปตามตลาดเพื่อหารายได้เพิ่มเพราะผมเริ่มอึดอัดแล้วพอผมส่งลุกกลับมาตอนเช้าผมวันว่างผมก็เปิดคอมเล่นเกมดูหนังไปคือวันเปนว่าทีบ่อว่างไม่ทำอะไรเพราะเวลาทีมีงานผมจะไม่ว่างเลยต้องตั้งแต่ตี3ถึงบ่ายเป็นเวลา3-4วันติดมันจะเป็นแบบนี้เค้าเหมือนไม่พอใจทีผมอยุ่ว่างแล้วไช้เงินไปวันๆเค้าจะดึงหน้าไส่ผมอารมไม่ดีตลอดจนผมอยุ่บ้านไม่ได้ตอ้งไปหาอะไรทำวันๆกลับมาไห้เย็นๆเพื่อจะไปรับลุกเลยมันกดดันมากผมอึดอัดแต่ก็ไม่เล่าไห้ไครฟังเพราะเค้าเป็นคนทีดีมากในสายตาคนอืนอยุ่แล้วพูดไปกะเท่านั้นจนผมทำผิดผมไปเจอเพือนเก่าในเฟสผมแอบคุยกันอยู่ประมา6เดือนผมรู้สึกแปลกๆเพราะคนทีผมแอบคบเค้าถามผมว่าไม่สบายหรอเปนอะไรผมเปนโรคกรดไหลย้อนเค้าถามผมว่ามียากินไหมผมบอกไม่มีเค้าบอกอ้าวภรรยาไม่ชื้อไห้กินหรอผมบอกไม่นะไม่เคยชิ้อไห้กินเค้าบอกอยุ่กันแบบไหนผมก็คิดนะแต่ผมก็ไม่คิดว่าไครจะดีกว่าภรรยาผมผมคิดว่าเค้าคงเอาใจผมไม่เป็นคือปกติผมเปนไรจะไปหาหมอคนเดียวผมเคยอาหารเป็นพิษรุนแรงต้องนอนรพ.พีสาวผมเค้าพาผมไปกับเค้าแต่เค้ากลับพีสาวผมเฝ้าผมผมก็คิดนะว่ามันแปลกๆแต่ก็บอกตัวเองว่าไม่มีอะไรหรอกพอเค้ารุ้ผมก็เลิกและผมรู้สึกผิดมากผมก็ทำตัวไหม่ทำดีกว่าเดิมเอาใจเค้าไส่ใจเค้าเหมือนอะไรจะดีขึ้นแต่พอเห็นผมว่างคือผมเปนคนติดบ้านผมชอบอยุ่บ้านนะจะนั่งจะนอนสบายใจบ้านเราเค้ามาปรึกษาว่าไห้ผมลองทำงานคาบอนหุ้มอะไหล่มอไซผมก็ไปหาข้อมูลในเพจมากไปชือ้มาลองทำแต่ผมเปนคนผีมือไม่ดีเค้าไส่อารมกับผมว่าผมทำไม่ดีแต่ผมพยามแล้วทำตั้งแต่เช้าถึง3ทุ่มผมง่วงเลยมานอนเค้าเข้าไปทำเองแล้วมาหงุดงิดว่าผมทำไม่ได้แต่ผมพยามแล้วมันต้องไช้ฝัมือซึ่งผมรู้ตัวว่าไม่ค่อยมีผมพยามหารายได้อืนๆมาเสริมแต่ผมทำงานประจำไม่ได้เพราะผมทำบ่อหลายทีอยุ่ทีบ้านทีสมุทรปากการทีนึงแล้วต้องช่วยแม่ทำบ่อทีบ้านแพ้วอีกผมทำงานประจำไม่ได้แต่เค้าก็ไม่ได้ทำงานอะไรนะคือทำอะไรไม่ได้เลยรถก็ขับไม่เปนมอไซก็ขับไม่เปนจะไปไหนผมต้องพาไปผมเริ่มหมดกับเค้าจิงๆผมหมดกำลังใจบอกตรงๆสาบานไห้ตายโหงเลยผมไม่คิดมีไครผมเข็ดและผมมีลูกแล้วผมรักลูกมากผมหมดกำลังใจไม่รุ้จะอยุ่ไปทำไมเบือ่ทีต้องคอยเอาใจคอยง้อเหมือนเราเติมอยุ่ฝ่ายเดียวผมคิดฆ่าตัวตายเพราะผมคิดว่าผมเสียชาติเกิดไปแล้วถ้าต้องอยุ่แบบนี้ต่อไปผมจะมีความสุขอะไรผมไม่เห็๋นความสุขเลยผมตั้งใจว่าผมส่งลูกจบมหาลัยแล้วผมจะบวชตลอดชีวิตหรือไม่ก็ฆ่าตัวตายไปตั้งแต่นั้นมาผมขับรถไม่เคยคาดเข็มขัดนิรภัยเลยผมเป็นคนขับรถเร็วมากผมไปบ้านแพ้วบ่อยไปคนเดียวกะว่าอยากไห้ตายไปผมอายถ้าจะฆ่าตัวตายมันเหมือนคนขึ้แพ้หนีปัญหาผมอยากตามมากนะบอกตรงผมยังไม่คิดบวชตอนนี้เพราะผมยังปลงไม่ได้ยอมรับเห็นผู้หญิงยังเกิดกิเลสอยุ่ผมรู้ตัวกะว่าถ้าถึงเวลาลูกโตผมคงแก่จนไม่อยากอะไรแล้วจะหนีไปบวชเสียทีทีผ่านผมผมพยามทำหลายอย่างไห้เค้าเห็นว่าคนรักกันเค้าดูแลกันแบบไหนพยามเอาเฟสคนอืนไห้เค้าดีบอกว่าดีเนอะเค้าทำไห้กันแต่เค้าก็ไม่เข้าใจเสึยทีจะไห้ผมบอกตรงๆว่าคุณต้องดูแลผมแบบนี้นะต้องพาผมไปหาหมอต้องหาเสือ้ผ้าไห้ผมไส่ต้องรักผมแค่ไหนคงไม่มีไครอยากบอกแบบนี้เพราะเค้ารักเราก็อยากไห้เค้าทำด้วยใจเค้าเองตอนนั้นผมหมดแล้วกับเค้าแต่เหมือนเค้าไม่รับรุ้เพราะเค้ามีความสุขดีกับการได้ชื่อว่ามีผมเปนสามีเค้าแต่ผมหมดเค้าก็ไม่รุ้จนผมได้เจอผู้หญิงอีกคนผมไปทักเค้าเองเป็นความเลวของผมผมรู้ตัวเราคุยกันวันแรกถึงตี4เหมือนเราเข้ากันได้ดีแต่ผมก็ไม่คิดจะจิงจังอะไรเพราะผมมีลูกต้องดูแลกะว่าคบเล่นๆแต่มันไม่เปนอย่างนั้นเค้าเปนคนจิงใจมากเหมือนทอมๆห้าวๆมันทำไห้ผมเหมือนเจอความรักจิงๆผมรักเค้าเรารักกันมากมันผมไปสาบานกันว่าเราจะเป็นคนสุดท้ายของกันและกันคือผมมั่นใจนะว่าคนคนนี้สามารถตายแทนผมได้และผมก็ทำได้เช่นกันทีแรกผมคิดว่ามันเป็นความตื่นเต้นของความรักไหม่ๆแต่มันก็ไม่ไช่เค้าไม่สวยเท่าภรรยาผมหรอกแต่เค้าเปนคนทีผมมั่นใจว่าเราจะไม่ทิ้งกันแต่ผมไม่เคยมั่นใจแบบนี้กับภรรยาผมเลยทีผมรู้สึกกับภรรยาผมคือเค้าอยุ่กับผมเพราะผมรวยและมั่นคงแต่ผมรู้สึกกับคนไหม่คือเค้ารักผมเค้าต้ัองการแค่ผมตอนแรกๆเค้าไม่รู้ด้วยซำ้ว่าผมมีอะไรผมไม่เคยบอกเค้าแต่พอทางบ้านผมรู้พ่อแม่ก็ด่าผมว่าได้ไหม่ลืมเก่าไม่ไห้รายได้ผมทีทำบ่อเพราะหาว่าผมจะเอามาไห้คนไหม่ทั้งๆทีผมไม่เคยไห้อะไรเค้าเลยและเค้าพึ่งมารู้ว่าผมเปนคนมีเงินก็เพราะตอนเรืองมันแตกขึ้นมาคนมาบอกว่าเค้ามาเกาะผมเค้าถึงถามผมว่าพีรวยหรอมันเปนอะไรทีผมน้อยใจโชคชะตาผมแต่งงานมาผมทำตัวดีมาตลอดผมดูแลเค้าดีไม่ต้องทำอะไรเลยอยากได้อะไรก็ได้ผมดูแลเอาใจไส่ตลอดไม่เคยไห้ขาดแต่เค้าเองไม่เคยตอบแทนผมเลยไม่เคยมีเซอร์ไฟรสำหรับผมในวันเกิดหรือวันไหนๆจนผมหมดใจแต่พอวันนึงไปเจอคนทีรักเรามั่นใจได้แต่ทุกคนไม่มีไครเข้าใจว่าผมเป็นอะไรมองผมเป็นคนเลวคนชั่วหลายใจผมรู้ตัวผมไม่เคยเป็นคนแบบนั้นพ่อแม่ผมก็ไม่พูดกับผมเข้าข้างภรรยาผมคือเค้าบอกตรงเวลาไปหาแม่ผมทีบ้านแพ้วผมจะเวะชื้อของไปไห้แม่ผมเค้าลงไปชื้อเค้าชือ40บาทผมก็ไม่พูดไรแต่ผมจะเเวะชื้อเพ่ิ่มแล้วบอกแม่ผมว่าภรรยาเป็นคนชื้อมาเพราะไม่มีไครอยากไห้พ่อแม่เกลียดภรรยาตัวเองหรอกแต่พอตอนหลังมีเรืองเค้าชือของไห้แม่ผมไปเอาใจแม่ผมแบบไม่ปกติอะแค่แม่ผมเปนคนขี้สงสารเค้าก็จะมามองผมเป็นคนเลวๆไปผมเหนือยคือผมต้องทนอยุ่กับคนแบบนี้หรือผมถึงไม่เป็นคนผิด