ความสุขกับความสบาย อันไหนดีกว่ากันคะ
เริ่มต้นที่เรามีแฟนเก่าที่คบกันมา2ปี แล้วปัจจุบันเลิกกันไปได้2ปีแล้วค่ะ รวมแล้วรู้จักกันมา4ปี เขาเป็นคนดี ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืนแต่มีสังคมกับเพื่อนๆบ้าง อายุแก่กว่าเรา5ปี รักครอบครัว อยากให้คนรอบข้างสบาย แต่ค่อนข้างเผด็จการ ชอบสั่งนู้นนี่ ชอบยัดเยียดสิ่งที่ดีให้คนอื่น แต่ไม่เคยถามว่าเราชอบรึเปล่า เป็นคนใจร้อน พูดจาไม่รักษาน้ำใจกัน พูดตรงๆแต่บางทีมันตรงไปจนทำร้ายจิตใจกัน ไม่มีอารมณ์ขัน จริงจังกับชีวิต เฉยฉา เราเป็นคนชอบอ้อน ชอบแหย่ กลายเป็นเขาหงุดหงิดเราเลยต้องเฉย เขาเป็นคนหลับยาก พอเรานอนกอด เขาจะไม่สบายตัวและนอนไม่หลับ เลยต่างคนต่างนอน เวลาทะเลาะกันเขาจะไม่ง้อ เราต้องหายงอนเอง มันทำให้เรารู้สึกห่างกับเขามากๆทั้งที่อยู่ใกล้กัน ทำให้เราไม่เป็นตัวเองเพราะกลัวเขารำคาญและจะทะเลาะกัน ส่วนครอบครัวเราค่อนข้างมีปัญหา พ่อแม่แยกทาง พี่ชายติดยา เราทำงานส่งเสียครอบครัว เดือนนึงแทบไม่เหลือเงินใช้แต่เขาไม่เคยรังเกลียด คอยดูแล ช่วยเหลือทุกๆอย่าง ทุกครั้งที่มีปัญหา เขาไม่เคยหายไปไหน ทุกครั้งที่ต้องการความช่วยเหลือเราจะมีเขาข้างๆเสมอ ตลอดระยะเวลา4ที่เป็นแฟนและเลิกลากันไป เขายังเหมือนเดิม เขาบอกเสมอว่ามีปัญหาอะไร ขอร้องว่าให้คิดถึงเขาเป็นคนแรก เขาอยากเป็นคนแรกที่เราคิดถึง เขาพร้อมจะช่วยและดูแล ไม่อยากให้เราลำบาก เขาพร้อมจะกลับมาเสมอถ้าเราต้องการ มันทำให้2ปีที่ผ่านมาเราตัดเขาไม่ขาด แต่ก็พูดเลยถ้าเรากลับไปคบกันเราไม่มีความสุข เราเกลียดการเฉยชา เมินเฉย และตอนนี้เราคุยกับผู้ชายคนนึง ได้4เดือนละ เขาอ่อนกว่าเรา2ปี เรารู้สึกเข้ากันได้ มีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้กับเขา คิดถึงเวลาไม่เจอ เขาเฮฮา ขี้เล่น ชอบทำให้เรายิ้ม เรากล้าที่จะเป็นตัวเอง งอนเขาได้ แสดงอารมณ์ที่เป็นตัวเองได้ ไม่อึดอัด เขารู้เรื่องครอบครัวเราคร่าวๆและไม่ได้รังเกียจ ยินดีที่จะคบกัน แต่เขาดูแลเราไม่ได้ พูดง่ายๆว่าเรามีความสุขมาก แต่พอถึงเวลาเราเดือดร้อน เค้าไม่สามารถซับพอตเรา (รู้สึกเห็นแก่ตัวเนอะ) และเมื่อ2วันที่ผ่านมาแม่เราเข้า รพ. ก็ได้แฟนเก่าคอยรับ-ส่ง ดูแลตลอด
สับสน เราควรทำไง ควรเลือกความสุขแล้วดูแลตัวเอง หรือเลือกความสบายแต่ไม่มีความสุข...