ขอแนะนำตัวค่ะเราอายุ32ปี แต่งงานมีลูก2คน คนโต 4ขวบ คนเล็ก1ขวบ แฟนรับราชการต่างจังหวัด  กลับทุกสัปดาห์  เราทำงานเป็นครูสอนสายอาชีวฯสายช่างกลโรงงาน สอนสัปดาห์ละ34คาบ สอนปฏิบัติทุกวัน   กิจวัตรประจำวันคือ ตื่นตี5 เตรียมข้าวเตรียมของไป รร ให้ลูกให้ตัวเอง  ส่งลูกคนโตเสร็จ ส่งลูกคนเล็กต่อที่เนอสฯ กิจวัตรเช้าเสร็จราวๆ7:55น.ของทุกวัน เราก้ต่องเข้าแถว8:00น.  ทำงานค่ะสอนเสร็จ16:30น.  บางวันก็17:30น.  ออกจาก วิลัยฯรับลูก เข้าบ้านดูแลลูก2คน อ่านถึงตรงนี้แล้วบางคนอาจสงสัยแล้วไม่มีคนอื่นช่วยดูและเลยหรอ คนอื่นมีเต็มบ้านค่ะ  แต่แทบจะไม่เคยมาช่วยเลย ที่บ้านมีแม่เราอายุ58ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม ทำงานหนักไม่ได้ น้องสาวเรีเยยจบแล้วแต่รอไปเรียนต่อต่างประเทศอยู่บ้านเฉยๆให้ดูแลแม่  เราไม่เคยคาดหวังให้น้องมาช่วยค่ะเพราะไม่เคยตื่นเช้าเลย ตื่นเที่ยง-บ่าย นอนดึก ไม่รู้ทำอะไร ไม่เคยอยู่บ้าน ชอบชวนแม่ออกไปข้างนอก หรือบางทีออกไปข้างนอกไปหาเพื่อน  สรุปคือเราคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว100%  ไม่มีวันไหนเลยที่จะมีคนตื่นมาช่วยเราดูแลลูกทั้ง2คน บางทีเราปล่อยให้ร้อง ร้องจนอวก น้องเราก้ยังไม่ตื่นมาดูเลย ตอนนีเรารู้สึกว่าเป็นโรคเครียด อารมณ์ร้อนมาก เรามักจะควบคุมอารมณ์บางช่วงไม่ได้ บางทีเราห่วงลูกเรามาก ผิดทีเราจะดุและตีทันทีเหตุผลค่ออยพูด เราควบคุมอารมณ์โกรธไม่ได้เลย ก่อนนี้มีแฟนช่วยดู  เราจะพูดเหตุผลก่อนตีทุกครั้ง  ...ตอนนี้เราเครียดถึงขั้นไม่อยากทำไรเลย มองดูน้องที่แต่ละวันมันไม่เห็นต้องทำไร ตื่นสายๆใช้เงินที่แม่ให้  ไปเที่ยว มีเวลาเยอะๆแยะ   แล้วดูตัวเองแค่นาทีเดียวยังไม่มีเลย ทุกวันต้องรีบนอนพร้อมลูกยังยากเลย  ขอร้องอย่าบอกให้เราดุด่าน้อง เราทำมาทุกวิธีละ มันก้ดีขึ้นแค่ไม่กี่วันมันก้กลับมาสภาวะเดิม เหนื่อยๆๆๆๆ!!!!!  บางทีขับรถรีบๆไปทำงานรถติดหงุดหงิด ร้องไห้...  เพื่อนๆช่วยแนะนำเราทีให้เราลาออกเลี้ยงลูกแล้วจะให้เราทำอะไรยังไงดี หรือถ้าไม่ให้ลาออกแล้วจะให้เราทำยังไงกับชีวิตเราดี แต่ตอนนี้เรารู้แค่ว่าเราห้ามตาย!!!!