ตามที่หัวข้อกระทู้ว่าเลยค่ะ....คือเราเป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนทอมมากๆ หรือจะเรียกว่าทอมเลยก็ได้ เพราะเราก็โอเคกับผู้หญิงด้วยเหมือนกัน อาจจะเพราะบุคลิกและท่าทางของเราเหมือนทอม ก็เลยมักจะมีผู้หญิงเข้ามาคุยกับเราอยู่บ้าง (ผู้ชายก็มีเหมือนกันค่ะ)

แต่ประเด็นคือ เรารักผู้ชายค่ะ! ขอใช้คำว่ารักเลยนะคะ เพราะว่าเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เราเคยคบกับผู้หญิงก็จริง แต่ก็ไม่เคยคิดว่ารักเลย มันอยู่ในระดับแค่ชอบเฉยๆ แต่คนที่เราคิดว่ารักดันเป็นผู้ชาย และทุกครั้งที่เปิดใจรัก เราก็จะผิดหวังจากเขามาตลอด จนคิดว่าตัวเองคงถูกพระเจ้าออกแบบมาให้อยู่ตัวคนเดียว555

     และอีกเรื่องที่เราคิดว่าเราย้อนแย้งในตัวเองมากๆก็คือ ร่างกายของเราดูโอเคกับผู้หญิงมากกว่า เพราะเวลาจับมือถือแขนกับผู้หญิง เราไม่รู้สึกขัดหรืออะไรเลย อาจจะมีเขินอายบ้างตามอารมณ์ แต่กับผู้ชาย เราไม่โอเคจริงๆค่ะ เวลาผู้ชายมาจับมือหรือซบไหล่ (เราก็เคยคบกับผู้ชายเหมือนกัน) ร่างกายมันจะต่อต้านออกมาแบบชัดเจนมาก ถึงขั้นขนลุกเลยค่ะ แต่ถ้าเรื่องหัวใจ เราบอกเลยว่าเราชอบผู้ชายมากกว่า เราพยายามจะทำตัวเป็นผู้หญิงแล้ว แต่เรารู้สึกว่ามันไม่โอเคเลย มันรู้สึกเหมือนติดบางอย่างในสัญชาตญาณว่า การแต่งตัวน่ารัก หวานๆ หรือแนวผู้หญิง เราทำมันไม่ได้ หรือแม้กระทั้งท่าทางบุคลิกยิ่งแล้วใหญ่ เราปรับมันไม่ได้จริงๆ

     สรุปเลยก็คือ ร่างกายเราตอบสนองกับผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย แต่หัวใจเรากลับเลือกผู้ชายมากกว่าผู้หญิงค่ะ แบบนี้เราต้องจัดการความรู้สึกกับตัวเองยังไงคะ?