เราเป็นเด็กบ้านนอก ฐานะทางบ้านก็กลางๆ ไม่ถึงกับลำบาก
แม่รับราชการ แต่เป็น single mom ก็ต้องประหยัดกันพอสมควร
คำว่าท่องเที่ยวนั่นคือไปกับทัวร์ของโรงเรียน นอนวัด ห้องน้ำรวม กินข้าวต้มไรงี้ ไม่เคยนอนโรงแรม
ตอนเราเรียนมหาวิทยาลัย มี อจ.ท่านหนึ่ง ฐานะท่านร่ำรวย
นัดสอนเป็นการพิเศษในวันหยุด พอสอนเสร็จท่านก็พาไปเลี้ยงบุปเฟต์โรงแรม
ความที่ไม่เคยกินอาหารบุปเฟต์มาก่อนก็ทำตัวไม่ถูก
ไปตักเอาข้าวราดแกงมาจานนึง ตักจนเต็มเสียด้วย แบบกินอิ่มในจานเดียวเลย
พอมานั่งโต๊ะก็พบว่าเพื่อนๆเขาก็ตักสเต็ก ตักซูชิ สลัดอะไรกันมาคนละนิดๆหน่อยๆแล้วเดินไปหาอะไรกินต่อ
เรานี่ดันนั่งใกล้อาจารย์
อาจารย์ก็ถามว่า "ทำไมตักข้าวราดแกงมาล่ะลูก"
เรา "หนูชอบกินข้าวค่ะ" (คืออย่างอื่นหนูไม่รู้จักค่ะ)
อาจารย์ "อ้าว ชอบกินข้าวก็ไม่บอก จะได้พาไปร้านที่ข้าวอร่อยๆ
มาที่นี่เพราะมีอาหารหลายอย่าง พวกหนูจะได้เลือกกินกันตามสบาย"
เราก็อายเชียว นั่นแหละคือการกินบุปเฟ่ต์โรงแรมครั้งแรกในชีวิตของเรา