เราอยู่กับแฟนที่หอ ที่สมุทรปราการ เราทำงานที่สมุทรปราการ (เราเป็นคนกทม. แต่แฟนเราเป็นคนสมุทรปราการ) เราทำงานแล้ว แฟนก็ทำงานแล้ว

เราคบแฟนมาประมาณ 1 ปี เรายอมรับเลยค่ะ ว่าเราเป็นคนเจ้าชู้มากกกกก  ซึ่งตลอดที่คบแฟนมา 1 ปี
เราก็มีคุยกับคนอื่นตลอด มีกิ้กไปเรื่อย กิ๊กบางคนรู้ว่ามีแฟน บางคนไม่รู้ว่ามี  แต่แฟนไม่เคยจับได้ เพราะแฟนไม่เช็คมือถือ
กิ๊กบางคนจับได้ว่าเรามีแฟน เค้าก็เลิกไปบ้าง เราก็เลือกแฟนเราอยู่แล้ว ก็ไม่แคร์อะไร เราก็มีคนเข้ามาเรื่อย ใครโอเค เราก็คุย
แต่เราไม่ได้ไปมีอะไรกับใครนะ มีแค่ไปกินข้าวบ้าง เที่ยวบ้างไรงี้

จนล่าสุด มีพี่คนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เป็นคนรู้จักนานแล้ว บังเอินกลับมาคุยกันอีก ทำให้คุยมากขึ้น เค้าโตขึ้น เราโตขึ้น เรารู้สึกว่ามันโอเคมากๆ
เค้ามีความเป็นสุภาพบุรุษทุกอย่าง ถ้าเราไม่มีแฟน เราอาจจะคบเค้า เพราะเค้าดีกับเราจริงๆ อาจเป็นโปรโมชั่นหรือเปล่า เราไม่รู้
แต่ความรู้สึกเรา เราว่าเค้าเป็นคนดี แต่เสียอย่างเดียว เรารู้สึกว่า ถ้าเค้าดีจริงๆ ทำไมเค้าถึงคุยกับคนมีแฟนแล้ว เพราะเราไม่ได้หลอกเค้าว่าโสด
เค้ารับรู้ทุกอย่าง ยกเว้นแต่เราไม่ได้บอกเค้า ว่าเราอยู่หอกับแฟน

เค้าเลี้ยงข้าวเรา ซื้อของให้เรา ซึ่งในชีวิตนี้ ไม่เคยเจอคนที่ให้อะไรเราขนาดนี้ เค้าให้เราทุกอย่าง บางทีเค้าขับรถจากกทม (เค้าทำงานกทม) เอาข้าวมาให้เราที่สมุทรปราการ แล้วก็กลับ เราก็ซึ้งนะ แต่บางที เค้าก็เยอะไป เราแอบรำคาญบ้างก็มี
เค้าบอกเค้ารอได้ เราก็ไม่รู้หรอก ว่าสิ่งที่เค้าพูดจริงเท็จแค่ไหน แต่เราก็รู้สึกดี

ณ ตอนนี้ เราอยากเลิกกับแฟนเรา เราเอาข้อเสียของแฟน มาพูดให้แฟนฟังตลอด ซึ่งแต่ก่อน เราก็รู้ว่ามันคือข้อเสีย แต่เราไม่ได้อะไร
แต่ตอนนี้ เรากลับรับมันไม่ได้ เราบอกแฟนว่า เรารับข้อเสียของแฟนไม่ได้นะ เช่น เราจับได้ ว่าแฟนโกหกเรา บางทีเราขึ้นเวรดึก แฟนก็ชอบหนีเที่ยว
โกหกเราบ่อย ซึ่งแต่ก่อน เราก็ขำๆ แต่ตอนนี้ เรากลับมาซีเรียส แฟนเคยตีเรา เตะเรา ทำร้ายเรา จนเกือบเข้ารพ. เพราะโมโหที่เราไปกินเลี้ยงกับพี่ที่ทำงาน
ตอนนั้น เราก็บอกเลิกนะ แต่แฟนมา ขอโทษ เราก็ให้อภัย (หลังจากนั้นก็ทำอีก 5555 แต่ไม่ได้ทำร้ายมานานแล้ว) แล้วก็ตอนจีบ เลี้ยงตลอด ตอนนี้บอกไม่มีตัง ของขวัญไม่เคยให้ วันสำคัญไม่เคยจำ คือจะชิลไปไหน

ตอนนี้ เราจับผิดแฟนตลอด เพื่อจะหาเหตุผลมาบอกเลิก ล่าสุด จับได้ว่าแฟนแอบคุยกับแฟนเก่า เราก็บอกเลิก แต่แฟนไม่เลิก ร้องไห้ แล้วบอกว่า ขอโทษ
มาดักรอเรา ง้อเรา ร้องไห้ บอกขาดเราไม่ได้ แต่เรามีคนอื่นที่ดีกว่าแล้ว เราเลยอยากเลิก จะว่าเรานิสัยไม่ดีก็ได้ เรารู้ เรายอมรับและรู้สึกผิดมาก

เราบอกตรงๆ ว่าเราอยากเลิก เราไม่ได้รักแล้ว ขอเลิก เราทั้งด่า ทั้งพูดแรงๆ ทั้งพูดดีๆ พูดด้วยเหตุผล ทั้งหนีหายไป ทั้งทำเป็นไม่สนใจ ทั้งขอร้องจะเลิก
แฟนก็ไม่เลิก บอกรอเรากลับไปอยู่บ้านที่กทมก่อน ค่อยเลิก ค่อยห่าง ให้เลิกตอนนี้ เลิกไม่ได้หรอก

ตอนนี้ เราเลยยื่นใบลาออกกับที่ทำงานแล้ว จะลาออกเดือนหน้า ซึ่งพี่คนนั้น เอ่ยปากจะ ให้เงินเราใช้ทั้งหมด อยากให้เรากลับบ้านไปอยู่กับพ่อเรา
บอกเราไม่ต้องขอพ่อ เดี๋ยวเค้าจะเลี้ยงดูเองทั้งหมด เราไม่รู้หรอกว่าเค้าจะให้จริงไหม แต่เราตั้งใจจะกลับบ้านไปอยู่กับพ่อเราอยู่แล้ว ไม่ให้เงินใช้ ก็ไม่เป็นไร เราหาเองได้ อ้อ ลืมบอก เราจะไปเรียนต่อที่ตปท. เราเลยจะกลับมาเตรียมตัวด้วย

แต่เราก็บอกตรงๆอีก ว่าที่เราอยากเลิกกับแฟน ไม่ใช่เพราะเราอยากจะมาคบพี่เค้า เราแค่อยากจะโสด อยากทำไรก็ได้ ไม่ต้องมีคนมาตาม มาวุ่นวาย เพราะเราเที่ยวเก่ง เราเจ้าชู้ เราไม่ได้มีแค่พี่เค้าคนเดียว เราอยากคุยกับอีกคนนึงด้วย โดยที่ไม่ต้องคบใคร อยากมีอิสระ

อีกหน่อยเราก็ต้องไปเรียนต่อที่ตปท.อยู่แล้วด้วย เลยไม่อยากผูกมัดกับใคร

ปล. เราไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นนอกจากแฟนนะคะ

เราควรทำยังไงดี ถ้าเรื่องราวมันเป็นแบบนี้