คือเราเป็นคนชอบมีเพื่อนมาก แต่ด้วยความนี่มีนิสัยแปลกและชอบทำให้คนอื่นเกลียดโดยไม่รู้ตัว เป้นโรคซึมเศร้าเวลาโดนรังแกด้วยการกีดกันออกจากกลุ่มเพื่อน สุดท้ายเราก็เลยเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน แต่เราก็อยากมีเพื่อนนะไม่งั้นเราเหงามากเลย คือเราเลยถามเพื่อนว่าเรามีปัญหาอะไร เราจะได้คำตอบว่า เพราะมาถามแบบนี้แหละเพื่อนถึงได้เกลียด สุดท้ายเราไม่เคยได้สาเหุตของปัญหา รู้แค่ว่า ถ้าถามหาสาเหตุจะยิ่งโดนเกลียด เราก็เลยเป็นคนไม่ค่อยมีใครอยากคบ เพื่อนน้อยถึงน้อยมาก คือบอกตรงๆว่าเหงา กำลังสงสัยว่ามีใครมีชีวิตแบบเราไหม จะวางแผนชีวิตที่เหลือยังไงถึงจะอยู่ไปถึงวันสุดท้ายได้ดี (ทำไมสวรรค์ไม่สร้างเราให้รักสันโดษไปเลยนะ คงจะเหมาะไม่น้อย)  

อ่านที่เขียนมาแล้วรู้สึกน่าสมเพชนี่เกิดมาในสภาพนี้จังอยู่มาเกิดครึ่งชีวิตแล้วแก้ปัญหาแค่นี้ไม่ได้ 5555