คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 34
เห้ยยย คือตกใจค่ะคล้ายแฟนเรามากๆ เรื่องแฟนซกมก กินข้าวแล้วชอบกองทิ้งไว้ ห้องนี่อย่างสกปรกเรากลับมาจากเรียนเหนื่อยๆมาเจอก็โคต-รปรี้ดแตก(อยู่หอด้วยกัน) ทำให้เป็นเหตุทะเลาะกะเขาอยู่บ่อยๆ วันไหนอารมณ์ดีถ้าเราบอกให้ทำก็จะทำ แต่วันไหนอารมณ์ไม่ค่อยดีก็จะไม่ทำเลยค่ะ
เรื่องไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่กล้าสั่งอาหาร ให้เราสั่งไม่ว่าจะเป็นอาหารตามสั่งข้างทาง ยันของกินในห้าง คือเหนื่อยมากค่ะเอาจริงๆแล้วมันควรจะเป็นหน้าที่ผู้ชายรึเปล่า หรือไม่ก็ทั้งคู่ นี่ไม่ใช่ให้เราที่เป็นผู้หญิงมาทำให้ตลอด แล้วตัวเองนั่งรอ มีครั้งนึงเราเพิ่งกลับจากภูกระดึง คือปวดขามากกกกกก มานัดเจอแฟน(แฟนไม่ได้ไปภูกระดึงด้วย) เขาก็ให้เราไปยืนแถวสั่งอาหารให้ ส่วนเขานั่งรอที่โต๊ะ อ่าวเห้ยย เห้ยยยยยยยย มันไม่ใช่ปะวะแกร แกรก็รู้ว่าเราไม่ค่อยโอเค จะลุกนั่งเดินก็ยากปวดไปทั้งร่าง คือวันนั้นเราปรี้ดเลยทะเลาะกันหนักมาก แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นแบบเดิมค่ะ เขาขอให้เราทำให้สำหรับร้านที่ไม่คุ้นชิน ถ้าร้านที่เรากินกันประจำเค้าก็สามารถสั่งเองได้ ไม่รู้ว่าเขินอายอะไร งงจริงๆ แต่เราก็พยายามไม่อะไรถ้าเราไหวก็โอเค
เราเข้าใจหัวอกจขกท แบบสุดซึ้งเลยค่ะ แม้มันจะดูเป็นเรื่องเล็ก (หรอวะะ) แต่คนที่ต้องทำตลอด ต้องคอยตามเก็บตามเช็ด ทำนู่นนี่ให้ตลอดมันเหนื่อยมากค่ะ นี่เราเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำเขาควรแทคแคร์เราเปล่าวะะะ อ่ะผลัดกันก็ยังดี
จะว่าไม่อดทนมันก็ไม่ถูก มันไม่เห็นจะต้องอดทนเลยค่ะกับเรื่องแบบนี้ ใครไม่โดนกับตัวคงไม่เข้าใจ แต่สำหรับเราปัจจุบันเราก็ยังคบกับแฟนอยู่เพราะเรารักเขามาก แต่เราจะคอยพูดคอยบ่นตลอด ก็ยังดีที่บางทีก็ทำ ไม่ได้หัวแข็งขนาดนั้น แต่ถ้าเอาตรงๆถ้าเขาแก้ไขได้เราคงจะดีใจมากๆ
เรื่องไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่กล้าสั่งอาหาร ให้เราสั่งไม่ว่าจะเป็นอาหารตามสั่งข้างทาง ยันของกินในห้าง คือเหนื่อยมากค่ะเอาจริงๆแล้วมันควรจะเป็นหน้าที่ผู้ชายรึเปล่า หรือไม่ก็ทั้งคู่ นี่ไม่ใช่ให้เราที่เป็นผู้หญิงมาทำให้ตลอด แล้วตัวเองนั่งรอ มีครั้งนึงเราเพิ่งกลับจากภูกระดึง คือปวดขามากกกกกก มานัดเจอแฟน(แฟนไม่ได้ไปภูกระดึงด้วย) เขาก็ให้เราไปยืนแถวสั่งอาหารให้ ส่วนเขานั่งรอที่โต๊ะ อ่าวเห้ยย เห้ยยยยยยยย มันไม่ใช่ปะวะแกร แกรก็รู้ว่าเราไม่ค่อยโอเค จะลุกนั่งเดินก็ยากปวดไปทั้งร่าง คือวันนั้นเราปรี้ดเลยทะเลาะกันหนักมาก แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นแบบเดิมค่ะ เขาขอให้เราทำให้สำหรับร้านที่ไม่คุ้นชิน ถ้าร้านที่เรากินกันประจำเค้าก็สามารถสั่งเองได้ ไม่รู้ว่าเขินอายอะไร งงจริงๆ แต่เราก็พยายามไม่อะไรถ้าเราไหวก็โอเค
เราเข้าใจหัวอกจขกท แบบสุดซึ้งเลยค่ะ แม้มันจะดูเป็นเรื่องเล็ก (หรอวะะ) แต่คนที่ต้องทำตลอด ต้องคอยตามเก็บตามเช็ด ทำนู่นนี่ให้ตลอดมันเหนื่อยมากค่ะ นี่เราเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำเขาควรแทคแคร์เราเปล่าวะะะ อ่ะผลัดกันก็ยังดี
จะว่าไม่อดทนมันก็ไม่ถูก มันไม่เห็นจะต้องอดทนเลยค่ะกับเรื่องแบบนี้ ใครไม่โดนกับตัวคงไม่เข้าใจ แต่สำหรับเราปัจจุบันเราก็ยังคบกับแฟนอยู่เพราะเรารักเขามาก แต่เราจะคอยพูดคอยบ่นตลอด ก็ยังดีที่บางทีก็ทำ ไม่ได้หัวแข็งขนาดนั้น แต่ถ้าเอาตรงๆถ้าเขาแก้ไขได้เราคงจะดีใจมากๆ
แสดงความคิดเห็น
ถามสาวๆค่ะ ผู้ชายนิสัยแบบไหนบ้าง ที่ผู้หญิงไม่ค่อยชอบหรือรับไม่ได้ (นอกจากเรื่องเจ้าชู้)
- เค้าเป็นคนซกมกมาก ไม่เคยช่วยกันรักษาความสะอาด เลิกงานกลับบ้านมาเปียกฝน เท้าเลอะ ก็เดินย่ำไปถึงห้องนอน
เราเลิกงานมาก็ต้องมาคอยตามเช็ดตามถูคราบเท้าดำเป็นประจำ พอบอกให้ไปล้างเท้าก่อน ก็ทำหูทวนลม น้ำก็ไม่ชอบอาบ
เตียงนอนก็ต้องเปลี่ยนซักผ้าปูทุกอาทิตย์ เพราะมีกลิ่นเหม็นและเป็นคราบเหงื่อไคลของเค้า
และอย่างบางทีเราไปต่างจังหวัดหลายวัน เค้าอยู่บ้านคนเดียว จานชามที่เค้าใส่อาหารกินก็กองไว้ในอ่างล้างหน้าอย่างงั้น ไม่ยอมล้าง
จนเชื้อราขึ้น รอให้เรามาล้างให้อย่างเดียว ปัสสาวะเลอะขอบโถ ก็ไม่เคยเอาน้ำราด พอเราเข้าห้องน้ำต่อ
เราต้องไปราดไปขัดถูกทำความสะอาดให้ตลอด รู้สึกเหนื่อยมากกกที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราต้องคอยตามเช็ดตามถูให้ทุกอย่าง
เค้าเข้างาน 8:30 - 17:30 น. ที่ทำงานก็อยู่ใกล้บ้าน เดินไปกลับกิโลเดียว ส่วนเราทำงานเข้ากะ แถมต้องนั่งรถไปทำงาน 3 ต่อ
บางเดือนเลิกงานสี่ห้าทุ่ม กว่าจะนั่งรถถึงบ้านก็เกือบตี 1 พอมาถึงบ้าน ก็ต้องมาเจอกองขยะทุกวัน ห้องน้ำสกปรกทุกวัน
ทำงานมาเหนื่อยเหมือนกัน แต่เค้าไม่เคยคิดจะช่วยเราดูแลรักษาความสะอาดบ้านเลย เค้าชอบบอกว่า มันเป็นหน้าที่ของผู้หญิง
- ไม่มีความเป็นผู้นำ การจัดการปัญหาจุกจิกต่างๆในบ้าน เค้าจะโยนให้เรารับผิดชอบหมด
แม้กระทั่งการโบกเรียกแท็กซี่ยังให้เราเรียกให้ทุกครั้ง เบื่อมาก เวลาออกไปข้างนอก เค้าชอบบอกว่า เธอนั่นแหล่ะไปเรียกสิ
เธอนั่นแหล่ะไปดูสิ อะไรแบบนี้ ขนาดแค่เรื่องยืนต่อแถวแลกคูปอง หรือสั่งอาหารตามฟู้ดคอร์ท เค้าก็จะขอเป็นฝ่ายนั่งรอเฝ้าของที่โต๊ะ
ให้เราไปทำให้แทนทุกอย่าง แทนที่จะสลับกันบ้าง ก็ไม่เคย พอเราบอก ก็ทำนั่งนิ่งหูทวนลมเหมือนเดิม
- ไม่ค่อยมีน้ำใจ ไม่คิดจะเรียนรู้หน้าที่ความรับผิดชอบเพื่อแบ่งเบาภาระกันเลย
เราทนอยู่อย่างนี้มา 4 ปีกว่า รู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว ก็เลยบอกเลิกไปค่ะ ดีที่ยังไม่แต่งงานกัน แพลนต่างๆที่ตั้งไว้ ก็ต้องยกเลิก
แม้ว่าเค้าจะเป็นคนไม่เจ้าชู้ ไม่ติดดื่ม ไม่ติดเที่ยว ไม่เล่นการพนัน ประหยัดอดออมก็เถอะ
แต่อยู่ด้วยแล้วเหนื่อยใจเหนื่อยกายจริงๆ ไม่มีความสุขเอาซะเลย
ตอนบอกเลิกและไปลาบ้านพ่อกับแม่แฟน เราก็บอกเหตุผลให้เค้าฟัง เลยโดนญาติๆเค้าแอนตี้ เกลียดเรา และด่าเราพอสมควร
บอกว่าเหตุผลในการขอเลิกของเรา ฟังไม่ขึ้น หาว่าเราไม่มีความอดทน หาว่าเราหาเรื่องอยากมีคนใหม่มากกว่า
เราเบื่อจะอธิบาย ก็เลยถอยออกมาเงียบๆดีกว่า ช่วง 3-4 เดือนแรกที่เลิกกัน ก็มียืดเยื้อกันอยู่บ้าง
ส่วนตอนนี้ก็ไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบปีแล้วค่ะ อยู่คนเดียวรู้สึกสบายใจกว่า
แล้วเพื่อนๆเคยเจอแบบไหนบ้าง แบบที่รับไม่ได้จนต้องเลิกกันเลย มาแชร์กันค่ะ