อ่านเจอกระทู้ของน้องแล้วพี่ถึงกับวางโทรศัพท์มือถือแล้วเปิดคอมฯขึ้นมาเพื่อจะได้พิมพ์ตอบถนัดๆเลยทีเดียวค่ะ55

ตอบตรงที่น้องถามก่อนนะ

1.ตอนสมัครงานมีผลนิดหน่อย แต่ไม่ได้จำเป็นว่าไม่ทำกิจกรรมอะไรแล้วเค้าจะไม่รับนะ ถ้าน้องตอบคำถามได้ดี มีเกรดที่ดี มีบุคลิกภาพที่ดี  เป็นพี่ๆก็อยากรับมาทำงานอยู่แล้ว

2.ไม่ไวไปค่ะ  นิสัยหาเงินเก่งเก็บเงินเก่งแบบน้อง อนาคตสดใสแน่ ปรบมือให้ดังๆ

3.การใช้ชีวิตของแต่ละคนมันไม่มีสูตรสำเร็จหรอกว่าแบบไหนคือแบบที่ดีสุด
แต่ในมุมมองของพี่ ถ้าเราเอาแต่เรียนแล้วก็ทำงานเก็บตังค์อย่างเดียวในช่วงชีวิตนี้อย่างเดียวเลย
เป็นพี่ พี่ก็เสียดายแทนนะ  เพราะวันนึงพอน้องผ่านช่วงเหล่านี้ไป วันนึงเห็นคนอื่นเค้าทำอะไรกันเยอะแยะช่วงวัยรุ่น
น้องอาจจะเสียดายอย่างที่รุ่นพี่คนนั้นเค้าว่ามาก็ได้  (หรืออาจจะไม่รู้สึกอะไรก็ได้ อันนี้แล้วแต่คน อย่าซีเรียสๆ)


ชีวิตพี่คล้ายๆน้องหลายอย่างเลยค่ะ เป็นเด็กบ้าทำงานพิเศษบ้าเก็บเงินให้ได้เยอะๆ ไม่ค่อยออกไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูง
ระหว่างเรียน เวลาเรียนพี่ก็เรียนเต็มที่ เลิกเรียนหรือวันหยุดก็ไปสอนพิเศษ หรือไม่ก็รับจ้อบอื่นๆตามโอกาส
มีขายของทางอินเตอร์เน็ตบ้าง  ทำงานเขียนบ้าง  งานอดิเรกก็เล่นหุ้นกองทุน ฯลฯ
(แต่บ้าหาเงินแบบเงียบๆนะ  ที่บ้านพี่จนต้องหาเงินใช้เอง  ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทกันจริงๆจะไม่รู้เลยว่าพี่ทำงานหาเงินหนักมาก
คนภายนอกชอบมองว่าบ้านรวย เพราะพี่ไม่เคยมีปัญหาเรื่องการจ่ายเงินตอนที่ต้องจ่ายเงินรุ่น เงินซื้อหนังสือซื้อชีทหรืออะไรที่
ทางคณะเรียกเก็บเลย  มีข้าวของเครื่องใช้ดีๆหลายอย่าง ไปต่างประเทศอยู่บ่อยๆด้วย)
แต่..พี่เป็นเด็กกิจกรรมด้วยค่ะ ทำทั้งค่ายคณะ ค่ายมหาวิทยาลัย ค่ายนอกมหาวิทยาลัย
ส่วนใหญ่ออกแนวค่ายอาสา(ตอนเด็กๆพี่ได้รับมาเยอะ โตขึ้นก็อยากเป็นผู้ให้บ้าง)   ปิดเทอมก็ไปฝึกงานสั้นๆเพื่อหาประสบการณ์
แล้วก็แบ่งเวลาไปเที่ยวต่างประเทศเพื่อเป็นรางวัลชีวิตตัวเองอีกปีละ 2 ครั้ง
นอกจากเก็บออมอย่างเคร่งครัด  พี่ก็แบ่งเงินซื้อของดีๆให้พ่อแม่ใช้เสมอ พาท่านไปเที่ยวบ้าง  
นานๆทีตัวเองก็มีไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง(ส่วนใหญ่ก็เป็นช่วงฝึกงานที่กันเวลาไว้ฝึกงานแล้วขอพักการติวเตอร์กับน้องที่สอนเอาไว้)
ตั้งแต่จบมหาวิทยาลัยมา ถ้าให้คำนวณค่าใช้จ่ายตรงที่เสียไปจากการให้รางวัลตัวเองดังกล่าวแล้วก็เยอะพอสมควร
แต่ถามว่าเสียดายไหม  พี่ไม่เคยรู้สึกเสียดายมันเลย   เพราะการใช้ชีวิตอย่างที่ว่ามันให้อะไรที่พี่ตีค่าเป็นเงินไม่ได้มาเยอะกว่ามาก
ถ้าไม่ทำกิจกรรม พี่คงไม่รู้จักเพื่อนต่างคณะอีกมากมายที่ทุกวันนี้ยังมีขอความช่วยเหลือพวกมันได้อยู่บ้างเวลาอยากได้ข้อมูลเฉพาะด้าน
คงไม่มีรูปภาพที่พอกลับไปดูแล้วก็นั่งขำกับวีรกรรมตัวเองในช่วงนั้นๆให้คิดถึง  คงไม่เจอกับเพื่อนที่ผ่านร้อนหนาวด้วยกันจนซึ้งใจกันจนถึงทุกวันนี้
คงไม่ได้มีเรื่องคุยกับเพื่อนที่ทำงานหรือคนอื่นๆได้หลายเรื่องมากขนาดนี้  คงไม่มีไอเดียที่จะทำนู่นนี่จากการที่ได้ไปเปิดหูเปิดตามากอย่างนี้
คงไม่ได้ยิ้มได้ตลอดที่เวลากลับไปโรงเรียนหรือกลับไปคณะแล้วมีรุ่นน้องที่สนิทกันวิ่งมาหาหรือมาคุยด้วยแบบสนิทสนม  ฯลฯ

ก้าวแรกที่จะเลือกทำอะไรใหม่ๆที่เราไม่เคยทำและบางทีมันดูจะเป็นเรื่องเสี่ยงและต้องลงทุนเสียเงินเสียเวลากับมัน มันยาก
แต่ทุกครั้งที่น้องรู้สึกลังเลว่าจะทำหรือไม่ทำ  ถ้าคิดดีแล้วว่ามันเป็นสิ่งที่ดีหรือเป็นสิ่งที่ก็ไม่ได้ผิดไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
มีประโยคนึงที่อาจจะช่วยปลุกความกล้าให้น้องได้นะคะ เพราะพี่ใช้บ่อยมากๆจนทุกวันนี้
>>'เสียดายที่ทำดีกว่าเสียดายที่ไม่ได้ทำ' ค่ะ    

ฟังไว้หลายๆความเห็น แล้วคิดตามในแบบที่เป็นตัวเองดู
ขอให้เจอคำตอบของการใช้ชีวิตที่ตัวเองตามหาอยู่ไวๆนะคะ