ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนครับ เป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาเรียน มหาลัยในกรุงเทพ เป็นปีแรก จากคนที่เคยอยู่เเต่กับบ้าน ติดบ้านมากๆ เเล้ววันนึงมาอยู่ หอ ในกรุงเทพ ก็ทำให้คิดถึงบ้านบ่อยมาก มากจนวันนึงร้องไห้อยู่คนเดียวในห้อง เคยออกไปหากิจกรรมทำเเล้ว เช่น ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ เล่นอินเตอร์เน็ต ได้สักพักก็จะกลับมาเศร้าอีก จากที่เคยเป็นคนอารมญ์ดีสนุกสนาน ก็ทำให้ตัวเองรู้สึกหดหู่ เหมือนคนขาดความอบอุ่นเลยครับ เวลาได้ยินเสียงคนที่บ้านก็กลั้นอารมญ์เศร้าไว้ไม่อยู่ทางบ้านก็ ให้กำลังใจอยู่เสมอ ว่าต้องอยู่มห้ได้ กินข้าวคนเดียวบ่อยมากๆ  คนอื่นเป็นกันบ้างไหมครับเเล้วมีวิธีคิดอย่างไรให้ตัวเองเข็มเเข็งบ้างครับ เห้อออเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง homesickขั้นรุนเเรง