เราอยู่หอกับแฟนมา สองปีแล้วค่ะ  ปีแรกๆ ก็ข้าวใหม่ปลามัน
ปีที่สอง  อยู่ด้วยกัน แต่ไม่คุยกันเลยค่ะ บางทีเราก็ชวนคุย ก็พบแต่ความเงียบกลับมา  พอถามซ้ำๆ เข้า ก็ตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
เช้าตื่นมา เขาก็ไปส่งที่ทำงาน  เลิกงาน ซื้อข้าวมา ก็ไม่ได้กินด้วยกัน ต่างคนต่างกินคนละโต๊ะ  เขาก็เล่นเกมส์ ส่วนเราก็นั่งเล่นโทรศัพท์
เราอยากดูหนัง อยากกินโน่น อยากไปนี่  เขาก็เฉยๆ แล้วตอบกลับมาว่า ก็ไปดิ   แต่เขาแทบไม่ไปด้วย  ต้องทะเลาะกันถึงจะยอมมา

เราไม่มีอะไรที่ทำด้วยกันเลยค่ะ  นอกจากไปทำงาน  เขาไปส่ง เหมือนเราใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว
จริงๆ ออกไปทำไรคนเดียว เราก็พอรับได้นะ   แต่เรารู้สึกว่า เราเหงา เราแทบไม่ได้คุยกันเลย ถึงแม้ว่าจะอยู่ด้วยกันก็ตาม
แล้วเขาก็ชอบพูดจาห้วนๆ  สายตาเฉยชา  ถ้าเราทำไรผิดนิดหน่อย เช่นน้ำหก  เขาจะจ้องเหมือนตำหนิ  บางทีก็โมโหแค่เรื่องเล็กน้อย มันทำให้เราอึดอัดค่ะ
ครั้งล่าสุด เขายอมไปเที่ยวทะเลด้วย ในวันที่ครบรอบ 2 ปี ไม่สนุกเลยค่ะ เขาหงุดหงิดตลอดเพราะอากาศร้อน อยากกลับห้อง  
เราไม่ชอบนิสัย เย็นชา ดังกล่าวที่ยกตัวอย่างมาเลยค่ะ เราเองก็ไม่ได้เรียกร้องให้หวาน ให้โรแมนติกนะคะ แต่เราก็อยากได้คนที่พูดจาดีๆ กับเรา
เราเคยคุยเปิดอกกับเขาหลายครั้งแล้ว เขาก็ดีขึ้นแค่ 2-3 วัน สุดท้ายก็กลับมาเป็นอีก จนเราไม่อยากจะพูดแล้ว
เราไม่เคยที่จะโมโหใส่  พูดจากับเค้าก็ลงท้ายด้วยคะขา ตลอด

เรารู้สึกเหนื่อยค่ะ  แต่ที่ยังทนจนถึงสองปี เพราะ เขาไม่เคยนอกลู่นอกทาง และไม่ค่อยออกจากบ้าน เขาจะอยู่บ้าน
นั่งเล่นคอมตลอด

เราควรทำไงดีคะ   เรามีความคิดอยากจะเลิก แต่ไม่รู้จะเริ่มบอกเขายังไง  ไม่กล้าพอ กลัวพูดไปแล้วเอาคืนไม่ได้
อยู่ด้วยกัน เลยไม่รู้ว่าใครจะเป็นฝ่ายไป หรืออะไรยังไง
มีใครเป็นเหมือนเรามั่งไหมคะ แล้วสุดท้ายคุณทำยังไง