บางครั้งจิตคนเรามันเคยชินกับการ"ได้รับการอนุญาติ" คุนอยากจะมีชีวิตแบบไหน เราต้องได้รับการอนุญาติก่อน คำว่าอนุญาติมันมีพลังนะ
- ถ้าพ่อแม่คุนอนุญาติให้คุนเป้นอะไร คุนก้อจะเป้นสิ่งนั้นได้
- ถ้าญาติคุนอนุญาติให้คุนเป้นอะไร คุนก้อจะเป้นสิ่งนั้นได้
- ถ้าครูคุนอนุญาติให้คุนเป้นอะไร คุนก้อจะเป้นสิ่งนั้นได้
- ถ้าเพื่อนคุนอนุญาติให้คุนเป้นอะไร คุนก้อจะเป้นสิ่งนั้นได้
- ถ้าเจ้านายคุนอนุญาติให้คุนเป้นอะไร คุนก้อจะเป้นสิ่งนั้นได้
1
ถ้าสิ่งที่คุนอยากเป้น มันเป้นสิ่งที่ไม่ดี ไม่มีใครอนุญาติให้เป้น เออ เราก้อควรจะเชื่อเขานะ
2
ถ้าสิ่งที่คุนอยากเป้น มันเป้นสิ่งที่ดี แต่ไม่มีใครอนุญาติให้เป้น พ่อแม่ญาติครูเพื่อนและเจ้านาย อาจจะพูดว่า อย่าเพ้อฝันไปเลย อย่าฝันเกินตัว อย่าทำในสิ่งที่ยากเลย ๆลๆ อารายทำนองนี้ เราก้ออาจจะหมดกำลังใจที่จะเป้น
3
จริงๆแล้วถ้าสิ่งที่เราอยากเป้น มันเป้นสิ่งที่ดี แต่ไม่มีใครอนุญาติให้เป้น ตัวเรานิละอนุญาติให้ตัวเราเป้นก้อพอแล้ว
.
คือจิตใต้สำนึก มันไม่แยะแยะหรอกว่าใครจะอนุญาติเรา คนอนุญาติเราจะเป้นใครก้อได้ แม้แต่เราอนุญาติตัวเราเอง จิตใต้สำนึกมันก้อรับรู้ว่าอนุญาติแล้วยุดี
แล้วคนหลายคนอ่า ไม่อนุญาติให้ตัวเองมีชีวิตที่ดี คิดแต่เพียงว่าชีวิตตนถุกกำหนดมาอย่างนี้ ก้อปล่อยเขาไปเหอะ(ผมก้อเคยเป้น1ในคนพวกนั้น) แต่ชีวิตคุนต้องอนุญาติให้ตัวคุนเองมีชีวิตที่ดี