บทดาวนิล เป็นบทดราม่าที่ซับซ้อนที่สุดในคคห.เรานะ เราดูละครที่นุ่นเล่นมาทุกเรื่อง ส่วนใหญ่เป็นดราม่า แต่แม่อายสะอื้นไม่เหมือนบทอื่นๆ เราว่าเป็นบทที่ค่อนข้างยากค่ะ อารมณ์ตัวละครมันมีความสับสน อารมณ์พูดไม่ได้บอกไม่ได้ ทั้งน่าสงสารและน่าหมั่นไส้ มีหลายฉากของดาวนิลที่ต้องเก็บอารมณ์ เก็บสีหน้า คนดูต้องรับรู้จากน้ำเสียงและแววตา บางซีนใน 1 ซีนมีหลายอารมณ์มากๆ ต้องเล่นให้ละเอียด ชนิดสีหน้าแบบนึง แววตาที่ซ่อนอารมณ์ไว้นั้นกลับแสดงอีกแบบหนึ่ง (อาศัยอินเนอร์ล้วนๆถึงจะทำได้)  ลองดูฉากที่ดาวนิลเจอพ่อ อยากกอดแต่แสดงออกไม่ได้ทั้งที่พ่อก็อยู่แค่เอื้อม หรือตอนเจอกับน้องสาวต้องปั้นสีหน้า ตลบแตลง เล่นละครในละครอีกที เราว่าบทมันลึก ดูแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมปีนั้นนุ่นถึงกวาดรางวัลแทบทุกเวที